قبل از اینکه براد پیت برنده دو جایزه اسکار روی پرده بزرگ بیاید، او از ابتدا فروتنانه بود. او در 18 دسامبر 1963 در شاونی، اوکلاهاما به دنیا آمد. نام تولد او ویلیام بردلی پیت است، او بزرگ‌ترین فرزند از سه فرزند خانواده‌اش است و پدرش صاحب یک شرکت کامیون بود، در حالی که مادرش مشاور خانواده بود. او در اسپرینگفیلد، میسوری بزرگ شد.
او در مورد تربیت دوران کودکی خود گفت: "پدرم از یک پیشینه بسیار فقیر بود، اما من خیلی خوش شانس بودم از این نظر که هرگز نیاز نداشتیم. پدرم مصمم بود مطمئن شود که ما نمی خواهیم. او می‌خواست بیشتر از آنچه که داشت به ما فرصت بدهد، فرصتی بهتر برای زندگی بهتر. او این کار را برای ما انجام داد."
هنگامی که او در دانشگاه میسوری تحصیل می کرد، یکی از اعضای انجمن برادری سیگما چی بود. او با هدف تبدیل شدن به یک مدیر هنری در زمینه تبلیغات، در رشته روزنامه نگاری تحصیل کرد. با این حال، او کالج را تنها دو هفته مانده به فارغ التحصیلی رها کرد تا به رویاهای خود یعنی بازیگری دست یابد. او در سال 1986 با تنها 325 دلار به لس آنجلس نقل مکان کرد.
زمانی که در لس آنجلس زندگی می کرد، به عنوان راننده لیموزین برای رقصندگان عجیب و غریب کار می کرد. او همچنین به جابجایی یخچال‌ها کمک کرد و در حین کار برای "El Pollo Loco" لباس یک مرغ غول پیکر پوشید.
او به مجله Parade گفت: "وقتی میسوری را ترک کردم، آماده نبودم که آن را کنار بگذارم تا جایی که به دنیا آمدم. من نمی دانستم وقتی به لس آنجلس برسم چه اتفاقی می افتد، و برای من که نمی دانستم این همیشه هیجان انگیزترین چیز در سفر بوده است."
پس از 7 ماه، او ماموری را پیدا کرد که برای او کار بازیگری از جمله سریال "دنیای دیگری" را برای او رزرو کرد.علیرغم بازی در فیلم و تلویزیون، شکست بزرگ او بازی در سال 1991 در «تلما و لوئیز» بود که در آن در کنار جینا دیویس، یک خودرو سوار گاوچران بازی کرد.
پیت در اواخر دهه 90 و اوایل دهه 00 در فیلم‌های بزرگی بازی کرد، از جمله «باشگاه مبارزه» دیوید فینچر، «ربای» گای ریچی و «یازده اوشن» ساخته استیون سودربرگ. در سال‌های 1995 و 2000، مردم پیت را به‌عنوان «سکسی‌ترین مرد زنده» نامیدند، که او را تنها مردی می‌سازد که دو بار این عنوان را کسب کرده است.
او بیش از یک سال را در الکلی های گمنام گذراند و از آن زمان تاکنون هوشیار بوده است. در مصاحبه ای با نیویورک تایمز، او گفت: من تا جایی که می توانستم کارها را انجام داده بودم، بنابراین امتیازات نوشیدن الکل را حذف کردم. شما همه این مردها را نشسته بودید که به گونه ای باز و صادق بودند که من هرگز نشنیده بودم. این فضای امنی بود که قضاوت کمی وجود داشت، و بنابراین قضاوت کمی در مورد خودتان بود.»
در جشن سالانه National Board Review، او از بازیگر و دوست خوب بردلی کوپر برای تشویق او به هوشیاری نام برد.
او به عنوان یک بازیگر فعالیت خود را آغاز کرد و زمانی که شرکت تولید خود را به نام پلان بی اینترتینمنت تاسیس کرد، به یک تهیه کننده تبدیل شد. در سال 2014، پیت اولین اسکار خود را برای تهیه کنندگی درام تاریخی «12 سال بردگی» برد.
سال بعد، او در "The Big Short" تولید و بازی کرد. برای او یک نامزدی اسکار دیگر برای تهیه کنندگی به همراه داشت. در ژانویه 2020، او اولین اسکار بازیگری خود را برای بازی در نقش کلیف بوث، یک بدلکار در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» کوئنتین تارانتینو دریافت کرد.
