جنیفر لارنس و لئوناردو دی کاپریو «به بالا نگاه نکن» نقدهای تند دریافت کرد

فهرست مطالب:

جنیفر لارنس و لئوناردو دی کاپریو «به بالا نگاه نکن» نقدهای تند دریافت کرد
جنیفر لارنس و لئوناردو دی کاپریو «به بالا نگاه نکن» نقدهای تند دریافت کرد
Anonim

با توجه به نقدهای تند به نظر می رسد که جنیفر لارنس و لئوناردو دی کاپریو برندگان اسکار برای موفقیت «به بالا نگاه نکن» کافی نبودند. این درام علمی-تخیلی که عملاً به دلیل کیفیت بسیار زیاد بازیگرانش - مریل استریپ، آریانا گرانده و تیموتی شالامه، خفه می‌شود - توسط نشریه معتبر The The نگهبان.

تهیه شده توسط نتفلیکس و کارگردانی آدام مک‌کی – مغزهای پشت سر «The Other Guys»، «The Big Short» و فرانچایز «Anchorman» - «Don't Look Up» برای تماشا در سینماها از دهمین روز در دسترس است. دسامبر 2021 و از 24 دسامبر در نتفلیکس.

منتقد پیتر بردشاو با تمسخر «به بالا نگاه نکنید» را به عنوان «Slap-Stick» علامت گذاری می کند

با این حال، طرفداران فیلم ممکن است بخواهند قبل از ریختن پول نقدی که به سختی به دست آورده‌اند روی بلیت‌های سینما دو بار فکر کنند، زیرا پیتر بردشاو منتقد گاردین به تمسخر این فیلم را «چوب سیلی» نامیده و می‌گوید:

«طنز پر زحمت، خودآگاه و آرام آدام مک کی به بالا نگاه نکن مانند یک طرح ۱۴۵ دقیقه ای شنبه شب است که نه کمدی درخشان جانشینی که مک کی تهیه کننده آن است و نه جدیت موضوع ممکن است در غیر این صورت نیاز داشته باشد.»

«گویی غیرقابل تصور بودن بحران را فقط می توان در حالت خودآگاهی مهار کرد و نشان داد.»

بعد از خلاصه کردن خط داستانی اسکلتی فیلم – که به این صورت است: «دو ستاره شناس سطح پایین باید به یک تور رسانه ای غول پیکر بروند تا به بشریت از نزدیک شدن یک ستاره دنباله دار که سیاره زمین را نابود می کند، هشدار دهند». برادشاو می‌نویسد: «این شبیه فیلم هیجان‌انگیز میمی لدر در سال 1998 نیست که داستانی مشابه داشت – بلکه بیشتر به اهمیت طنز بلندتر آن آگاه است."

پیتر بردشاو ادعا می کند که فیلم به قول کمدی خود عمل نمی کند

"اما حواس پرتی به این معناست که، به جز استثناهای جالب، واقعاً در سطح انتخابی خودش از کمدی مگافون کار نمی کند، که به عنوان تنها رسانه قابل اجرا برای پیام سیاسی جدی و (به طور موجه) غیر خنده دارش معرفی می شود."

سپس منتقد نقد نسبتاً نامطلوب خود را با این جمله به پایان رساند: «نمی‌توانستم به فیلم «ملانخولیا» در سال 2011 از لارس فون تریر فکر نکنم که مشابه آن است. اما با وجود تمام ایراداتش، فیلم فون تریر حالت جذاب‌تر و نگران‌کننده‌تری از کمدی تاریک را انتخاب کرد (و متاسفم که در سال 2011، من ارتباطی با تغییرات آب و هوایی ندیدم).»

«این فیلم می‌توانست با آن حالت سرگیجه معکوس که در عنوانش به آن اشاره می‌شود، کار قانع‌کننده‌تری انجام دهد: ترس و کوری ارادی در مورد آنچه بر ما می‌نشیند. اما اگر فیلم به انجام کاری در مورد تغییرات اقلیمی کمک کند، چنین مخالفت‌های انتقادی بی‌اهمیت هستند.»

توصیه شده: