کمدین لری دیوید مسئول برخی از نمادین ترین کمدی های آمریکایی در تاریخ اخیر است. بین سال‌های 1989 و 1998، عرصه کمدی موقعیت تحت سلطه سینفلد بود، نمایشی که او در کنار همکار کمدین جری ساینفلد خلق کرد.
پس از موفقیت سینفلد در NBC، دیوید یک سریال مفهومی مشابه را در HBO دنبال کرد. در ابتدا، به عنوان یک ویژه یک ساعته با عنوان لری دیوید: مهار اشتیاق شما شروع شد، که در اکتبر 1999 پخش شد. سپس شبکه یک سفارش 10 قسمتی برای فصل اول ایجاد کرد که در اکتبر شروع شد و در دسامبر 2000 به پایان رسید.
از آن زمان تا کنون، "Curb Your Enthusiasm" به یکی از طولانی‌ترین - و محبوب‌ترین کمدی‌ها - در تلویزیون تبدیل شده است. یک نکته عجیب در مورد نمایش این است که فیلمبرداری آن به طرز دردناکی طول می کشد. این به این واقعیت مربوط می شود که مواد معمولاً بداهه هستند.
رویکرد منحصر به فرد برای تلویزیون مدرن
Curb Your Enthusiasm اساساً روایتی نیمه بیوگرافی از زندگی و جهان بینی دیوید است. در Rotten Tomatoes، خلاصه نمایش به صورت زیر تعریف می‌شود: «لری دیوید، خالق Seinfeld، نسخه‌ای از خودش را در سریال بداهه بازی می‌کند. او با رگباری دائمی از آزارهای کوچک زندگی روبرو می شود، که در دستان گاهی اوقات خوش نیت، اما به شدت در حال دستکاری دیوید، تمایلی به کوچک ماندن برای مدت طولانی ندارند.'
قسمت‌ها غالباً بر ناآگاهی یا بی‌اعتنایی او به قراردادها و انتظارات اجتماعی تثبیت‌شده و همچنین اصرار او بر پایبندی دیگران به قوانینی است که به نظر می‌رسد فقط او از آن آگاه است.».
در رویکردی منحصر به فرد برای تلویزیون مدرن، سریال در واقع بدون فیلمنامه است. درعوض، دیوید و تیم خلاقش با تصمیم گیری جهت کلی که می خواهند یک اپیزود در پیش بگیرد، شروع می کنند. مانند هر نمایش دیگری، آنها اهداف شخصیت ها و موانع پیش روی آنها را مشخص می کنند.با داشتن این اطلاعات، بازیگران در حین فیلمبرداری، خطوط خود را در صحنه فیلمبرداری بیان می کنند.
در برنامه، جف گارلین کمدین و بازیگر نقش شخصیتی به نام جف گرین، مدیر و بهترین دوست لری را بازی می کند. در یک مصاحبه قدیمی، او زمینه های بیشتری را در مورد نحوه عملکرد این چرخه بداهه ارائه داد.
آزادی انحراف
در صحبت کردن با کرکس در سال ۲۰۱۹، گارلین میزان آزادی بازیگران را توضیح داد تا در صورت افزایش ارزش اپیزود، از مسیر اصلی داستان منحرف شوند. او در پاسخ به این سوال که آیا اجازه دارند چیزی بداهه بسازند که قوس داستان را به شیوه ای معنادار تغییر دهد، گفت: "به طور قطع. اما اگر چیزی کار می کند لزوماً نمی خواهید. اما من هر بار برداشت متفاوتی انجام می دهم، مگر اینکه او بپرسد. من به طور خاص چیزی را تکرار کنم."
به لطف این رویکرد، فیلمبرداری یک قسمت خاص از سریال در نهایت زمان بسیار بیشتری نسبت به حالت عادی در یک برنامه معمولی می گیرد.معمولاً یک صحنه تلویزیونی بین دو تا پنج عکس نیاز دارد. با مهار شور و شوق، این عدد به هفت یا هشت می رسد.
گارلین بیش از حد عادت به این روش انجام کارها کرده است. گارلین توضیح داد: «[دیالوگ معمولاً] هفت صفحه است و اساساً داستان نمایش است و بخش زیادی از آن دیالوگ نیست. "ممکن است لری در هر قسمتی که از من می خواهد بگویم، یک خط می نویسد. به غیر از آن، من داستان را می دانم و می دانم چه چیزی باید گفته شود و فقط آن را می گویم."
یک کار سخت
یک قسمت از شوق خود را محدود کنید معمولاً بین 26 تا 58 دقیقه در HBO پخش می شود. برای رسیدن به آنجا، ظاهراً سردبیران باید تقریباً 30 ساعت فیلم را برای هر قسمت مرتب کنند و قطع کنند. بدون شک این کار سختی است، اما گروهی که در دو دهه پخش برنامه به خوبی از عهده آن برآمده اند.
به لطف تلاش و فداکاری آنها، این سریال در رتبه بندی، جوایز نامزد شده و برنده شده و همچنین در میان منتقدان بسیار موفق شده است. در مجموع، این برنامه 47 نامزدی جایزه امی Primetime دریافت کرده است.
Robert B. Weide در سال 2003 برنده جایزه کارگردانی برجسته در یک سریال کمدی شد. این پس از کاری بود که او در قسمت فصل 3 با عنوان Krazee-Eyez Killa انجام داد. برای قسمت 2011 مرغ فلسطینی، تدوینگر استیون راش جایزه امی را برای ویرایش برجسته تصویر تک دوربینی برای یک سریال کمدی دریافت کرد.
نقدهای نمایش همیشه درخشان هستند و از همان ابتدا بوده اند. یکی از این نقدها برای فصل 1 خوانده شد: «[شور و شوق خود را محدود کنید] بینندگان را در وضعیتی ثابت بین خنده و خنده با صدای بلند نگه می دارد. گاهی اوقات این احساس به شما دست می دهد که دارید به یک تصادف نگاه می کنید، در حال مشاهده یک خرابی قریب الوقوع قطار هستید، یا خودتان در یک موقعیت وحشتناک گیر کرده اید که هم بسیار زیاد است اما به طرز عجیبی آشناست.'
