برای کسانی که در دهه 90 بزرگ شده اند، «خانم شک و تردید» احتمالاً فیلمی است که قبلاً چندین بار دیده اید.
تأثیر آن بر فرهنگ پاپ عمیق بود و حتی امروز هم می توان تأثیر آن را حس کرد. Mrs. Doubtfire را در Google تایپ کنید و اولین سوالی که ظاهر می شود این است: "آیا Netflix خانم Doubtfire دارد؟" واضح است، پس از گذشت چند دهه، فیلم هنوز هم تاثیر دارد.
این فیلم با وجود اینکه ۲۵ میلیون دلار بودجه داشت، در باکس آفیس موفقیت بزرگی داشت و ۴۴۱ میلیون دلار فروخت. رابین ویلیامز رهبر روی پرده بود و او توسط جوانان زیادی احاطه شده بود، به ویژه فرزندانش در فیلم، لیزا جاکوب، مارا ویلسون و متیو لارنس.
همانطور که پیداست، ویلیامز نه تنها رهبر دوربین بود، بلکه در خارج از دوربین نیز فوق العاده بود.
ما نگاهی به توصیه‌های تغییر شغلی که ویلیامز به جاکوب و لارنس در طول مدتی که با هم در صحنه فیلمبرداری می‌کرد، خواهیم انداخت. ما در طول فیلمبرداری فیلم به داستان های دیگر ویلیامز در پشت صحنه خواهیم پرداخت. افرادی مانند پیرس برازنان نیز از این تجربه استفاده می‌کنند، البته، حداقل می‌توان گفت این تجربه منحصربه‌فرد بود.
بازیگر فقید هرگز فراموش نمی شود، او تا امروز به الهام بخشیدن به مردم ادامه می دهد.
خاطرات دوست داشتنی
ویلیامز واقعاً شبیه هیچ کس دیگری نیست و این در صحنه فیلم در طول فیلم آشکار شد. ویلیامز کارهای خودجوش زیادی انجام داد که بر عظمت شخصیت او افزود. متیو لارنس فرآیند انتخاب بازیگر را در کنار Variety به یاد می‌آورد و همانطور که انتظار می‌رفت، خارج از حد معمول بود، لارنس گفت: "رابین اساساً نقش را به من داد. او به سمت من خم شد و گفت "من واقعاً تو را دوست دارم."می‌خواهم نقش پسرم را بازی کنی، پس باید با من در این مورد کار کنی. من می‌خواهم کاری انجام دهم، فقط با آن برو.» پشتش را به دوربین برگرداند و به شدت مرا نیشگون گرفت، درست در آن نقطه حساس بین بازو و سینه‌ات. واکنش من یک واکنش عادی بود - "هی، تو نمی‌توانی این کار را انجام دهی. تو فقط به من صدمه زدی داری چیکار میکنی؟»
همه در اتاق شروع به خندیدن کردند. او خاطرنشان کرد: «این لحظه ای بود که من نقش را به دست آوردم.
همراه با بچه ها، ویلیامز تأثیر مثبتی بر کهنه سربازان بازی مانند پیرس برازنان داشت. ستاره 007 به یاد می آورد که برای اولین بار با بازیگر فقید روی صندلی گریم ملاقات کرده است.
"آنها گفتند، "می خواهی رابین ویلیامز را ملاقات کنی؟" گفتم: "آره، مطمئنا." او به اسکوایر گفت که وارد تریلر آرایش شدم و رابین آنجا بود. او در انتهای تریلر با پیراهن هاوایی‌اش نشسته بود و بازوهای پرموی بزرگش و پاهای پرمویش از شلوار باری‌اش بیرون می‌آمد.اما او سر خانم Doubtfire را داشت. گفت: پیرس. اوه، پیرس. اوه، تو خیلی خوش تیپ هستی اوه، به تو نگاه کن، پیرس. اوه، ما را ببوس برازنان گفت بیا اینجا، ما را در آغوش بگیر.
به همان اندازه که تعامل عالی بود، به اندازه تعامل رابین با بچه‌ها معنی‌دار نبود.
درس های زندگی
باز و صادقانه، این دقیقاً همان چیزی است که رابین در فیلم نسبت به بچه هایش داشت. لیزا جاکوب به طور خاص با اضطراب دست و پنجه نرم می کرد.
ویلیامز و انرژی مثبتش توانست در یک مرحله سخت با چند توصیه واقعی به بازیگر کمک کند، "یکی از قدرتمندترین چیزها برای من در کار با او این است که او بسیار باز و صادقانه با من صحبت می کرد. مشکلات او با اعتیاد، افسردگی، و این برای من در 14 سالگی بسیار قدرتمند بود. من در تمام زندگی ام با اضطراب دست و پنجه نرم کرده ام."
رابین الگویی برای متیو لارنس نیز بود، او همیشه سعی می کرد بازیگر جوان را در مسیر درست هدایت کند، به خصوص در مورد وسوسه ها، چیزی که خود ویلیامز با آن دست و پنجه نرم می کرد.
"رابین…مثل یک نیروی راهنما بود. مثل اینکه او یکدفعه به من نگاه کرد، "به هر حال، مواد مصرف نکن! واقعاً مغزم را به هم ریخته است!" من جدی هستم. آنها را انجام نده. من مثل "خوب!" این به من چسبید."
این، بدون شک، به میراث بزرگ فیلم می افزاید.
هر چیزی که از ویلیامز روی صفحه دیدیم، تقریباً مشابه خارج از دوربین با همتایانش بود.
او به دلایل مختلف یک اسطوره بود. او همیشه دلتنگ خواهد شد.
