تا آنجا که کمدی های کلاسیک پیش می روند، Cheers تقریباً کیک را می گیرد. بدون شک، Seinfeld ساخته لری دیوید و جری ساینفلد ممکن است به عنوان بهترین کمدی کمدی تمام دوران دیده شود، اما Cheers راه را برای آن هموار کرد. در واقع، سم سایمون، جیمز باروز، و تشویق گلن و لس چارلز، راه را برای بسیاری از نمایش هایی که امروز می شناسیم و دوست داریم، هموار کردند، که بسیاری از آنها در WandaVision ارجاع شده اند. حتی هنوز هم، Cheers، مانند بسیاری از کمدی های دیگر، بهتر از بسیاری از نمایش های فعلی است. اما طبق یک مقاله فوق‌العاده توسط GQ، Cheers در واقع از یک کمدی محبوب دیگر الهام گرفته شده است… یکی کمی قدیمی‌تر… و از دورتر… ما در مورد برج‌های فالتی، استادانه و بسیار خنده‌دار جان کلیس صحبت می‌کنیم.
در اینجا منشأ واقعی Cheers و نحوه الهام گرفتن Fawlty Towers از آن است…
اتحادیه "یهودی و دو مورمون"
به سپتامبر ۱۹۸۲ برمی گردد که Cheers برای اولین بار در NBC نمایش داده شد. نمایشی که درباره صاحب یک بار و همه همکاران و مشتریانش است، به سرعت به یکی از محبوب ترین کمدی های کمدی تاریخ تبدیل شد. سم سایمون به عنوان نویسنده و تهیه کننده Cheers، چندین دهه پس از پایان نمایش به GQ گفت: "این چیزی بزرگتر از یک کمدی کمدی بود". البته، سام سایمون در این مورد می‌دانست… او هم مسئول سیمپسون‌ها است.
طبق مقاله GQ، ایده Cheers در اواخر دهه 70 زمانی که جیمز باروز کارگردان مشتاق تلویزیون در حال کار با گلن و لس چارلز در یک کمدی کمدی معروف دیگر به نام تاکسی بود به وجود آمد. سه نفر از آنها همان عاملی را به اشتراک گذاشتند که به آنها پیشنهاد داد که با هم متحد شوند و چیزی از خودشان بسازند، در حالی که برای سایر برنامه‌ها کار کنند.
"تاکسی بسیار دشوار بود زیرا ما به تهیه کنندگان اجرایی خدمت می کردیم و سعی می کردیم ایده خودمان را در مورد اینکه چه چیزی خنده دار است و چه داستان خوبی است ارائه دهیم." گلن چارلز که به عنوان نویسنده و همکار شناخته می شود. به GQ گفت: -creator on Cheers. "این به نوعی تمرکز شما را تقسیم می کند. جیمی یک کارگردان داخلی بود و [من و لس] تهیه کننده بودیم، و ارتباط زیادی با هم داشتیم."
به گفته برادر گلن، لس چارلز، این سه نفر همیشه خیلی خوب با هم کنار می آمدند.
لس گفت: "فکر می کنم ما احساس می کردیم معاصر هستیم، مثل اینکه در یک کلاس دانشگاهی هستیم، و صدمات و ضربات زیادی به نفس خود متحمل شدیم."
و این جفت شدن کمی عجیب بود، زیرا جیمی باروز یک مرد یهودی بود و گلن و لس "دو مورمون" بودند، اما همنشینی عالی بین همه آنها بود.
ما می خواستیم شرکت خود را اینگونه بنامیم: یک یهودی و دو مورمون. جیمی باروز گفت، اما متأسفانه، این مورد گرفته شد.
بنابراین، Fawlty Towers چگونه کار می کند؟
بین سالهای 1975 و 1979، تنها دوازده قسمت از برج‌های فالتی از طریق بی‌بی‌سی منتشر شد. اما این دوازده قسمت کاملاً مورد تحسین قرار گرفتند و از آن زمان به عنوان برخی از بهترین اپیزودهای کمدی نوشته شده در تاریخ تلویزیون تبدیل شدند. و گلن، لس و جیمی کاملاً شیفته آنها شدند. آنها کاملا مجذوب رفت و آمدهای یک هتل کوچک در شهری در انگلستان و شیطنت های بداخلاق، تهاجمی و خودخواهانه صاحب هتل، باسیل فاولتی (که توسط جان کلیز بازی می شد و همچنین با همکاری آن را خلق کرد، مجذوب شدند. همبازی او کانی بوث).
"Fawlty Towers در آن زمان مورد علاقه بود، و بنابراین ما شروع به صحبت در مورد داستان های هتل کردیم، و متوجه شدیم که بسیاری از اقدامات در بار هتل اتفاق می افتد،" گلن به GQ. ما در واقع زمانی که در یک بار بودیم به این فکر می‌کردیم: «چرا کسی باید اینجا را ترک کند؟»
بنابراین، همین… به معنای واقعی کلمه شیفتگی آنها به Fawlty Towers بود که سازندگان Cheers را به این موضوع سوق داد که چقدر پویایی در یک بار می تواند عالی باشد. اما، البته، چیزی بیشتر از این بود…
جیمی باروز گفت: "ما همچنین می‌دانستیم که می‌خواهیم یک رابطه تریسی و هپبورن داشته باشیم."
"ما در مورد قرار دادن این بار در بیابان در جایی یا در یک شهر کوچک صحبت کردیم، اما زمانی که به یک شهر نگاه می کردیم، بلافاصله به بوستون رفتیم." "این خیلی در تلویزیون استفاده نشده بود، و ما شهری با جذابیت می خواستیم - شهری که میخانه ای به سبک انگلیسی در آن باشد. زمانی که ما برای فروش نمایش وارد شدیم، مجبور شدیم چند نمونه اولیه را ارائه دهیم که شبکه بتواند روی آن وصل شود.اصلاً این چیزی نبود که ما در ذهن داشتیم، اما فکر می‌کردیم که این موضوع باعث خواهد شد.
اما این ایده تا آنجا که به شبکه مربوط می شد یک مشکل بزرگ ایجاد کرد.
"وقتی آنها وارد شدند و [نمایش را برپا کردند]، می‌توانستید احساس کنید که اتاق می‌لرزد. "چه نوع نمایشی در یک بار وجود دارد؟ چگونه با این همه الکل رفتار کنیم؟" اما مایکل زینبرگ، مدیر اجرایی آن زمان در NBC، گفت، برادران چارلز به وضوح گفتند: "این مربوط به مکان نیست، این در مورد یک خانواده است؛ اتفاقاً این یک گروه از برادران و خواهران نیست.".
"وقتی اولین پیش نویس خلبان را از لس و گلن گرفتم، به همسرم گفتم: "اوه، خدای من، این بچه ها رادیو را به تلویزیون بازگردانده اند." جیمی گفت: آنها این داستان هوشمندانه و روشنفکرانه را نوشته بودند. "من قبلاً چنین چیزی را در تلویزیون ندیده بودم - فقط بچه هایی که دور هم نشسته اند و صحبت می کنند."
