جوکر همه چیز در مورد بازی بود، اما به نوعی ما فکر نمی کنیم که او به شطرنج علاقه داشته باشد. یا شاید هم می کرد. از سوی دیگر، هیث لجر بود.
ظاهراً، لجر یک بازیکن مشتاق بود، نه به اندازه بت هارمون در نمایش موفق نتفلیکس، The Queen's Gambit. اما این به این معنی نیست که بازیگر و نمایش وجه اشتراکی با هم ندارند.
هیت لجر قبلاً یک بازیگر پرکار بود که تا زمان مرگش در سال 2008 طرفداران و منتقدان را با هر نقشی شگفت زده کرد. او آخرین نقش برنده اسکار را با جوکر در شوالیه تاریکی به ما داد و از آن زمان تا کنون خانواده‌اش این نقش را به دست آورده‌اند. میراث خود را زنده نگه داشت.
با این حال، قبل از مرگ غم انگیزش، لجر قصد داشت فیلمی بسازد که رقیب هارمون باشد.
لجر قصد ساخت "The Queen's Gambit" را دارد
با توجه به موفقیت لجر در زمان مرگش، جای تعجبی نداشت که اگر زندگی می کرد به کارهای بزرگ تری ادامه می داد. یکی از آن چیزهای بزرگ ممکن است اولین کارگردانی او با The Queen's Gambit باشد.
بدون شک، وقتی لجر با رمان والتر تیویس در سال 1983 در مورد یک اعجوبه موفق شطرنج جوان برخورد کرد، روح خویشاوندی را در هارمون تشخیص داد.
او یک بازیگر موفق با مشکلات اعتیاد خودش بود و هارمون به همان اندازه قدرت ستاره‌ای در دنیای شطرنج با اعتیادهای به همان اندازه مشکل‌ساز داشت.
این واقعیت که لجر در کودکی نوعی اعجوبه شطرنج بود نیز احتمالاً او را جذب رمان و شخصیت می کرد. او در ده سالگی قهرمان شطرنج نوجوانان استرالیای غربی شد.
اگر لجر زنده بود، احتمالاً سریال محدودی را که اسکات فرانک و آلن شیاچ (با نام مستعار آلن اسکات) نوشته بودند، که آنیا-تیلور جوی را به نمایش می‌گذاشت و با ۶۲ میلیون خانوار رکوردشکنی کرد، نمی‌توانستیم داشته باشیم. بازدیدها.
شیاچ از ابتدا با این پروژه درگیر بود و تنها چند هفته پس از مرگ لجر به ایندیپندنت گفت که او و بازیگر در سال 2007 روی یک اقتباس از خودشان با هم کار می کردند.
محصول فیلمی بود که لجر در آن نقش آفرینی کرد و تصور می شد که بانوی اصلی الیوت پیج باشد.
دهه ها طول کشید تا شیاچ پروژه را از روی زمین آغاز کند
همکاری شیاچ و لجر پس از تلاش‌های ناموفق بسیاری توسط شیاچ برای اجرای پروژه شکل گرفت.
پس از خواندن رمان، شیاچ می دانست که باید آن را در اسرع وقت به فیلم تبدیل کند. بنابراین او تصمیم گرفت تا از سال 1989 حقوق را به دست آورد، اما تا سال 1993 به او حقوق کامل داده نشد.
سپس کار نوشتن فیلمنامه و یافتن کارگردان را آغاز کرد. او با کارگردانانی مانند مایکل آپتد و برناردو برتولوچی تلاش کرد اما ناموفق بود. این پروژه به مدت یک دهه فراموش شد.
تا سال 2007، زمانی که لجر با شیاچ تماس گرفت. این بازیگر هشتمین نفری شد که شیاچ روی فیلمنامه با او کار کرد و حتی هنوز اولین کارگردانی خود را تجربه نکرده بود. تنها تجربه ای که او در آن زمان داشت کارگردانی چند نماهنگ بود.
اما شیاچ به ارسال مطالبی برای او پایان داد و به زودی با هم همکاری کردند. آنها قصد داشتند در اوایل سال 2008 با هم ملاقات کنند، اما به طرز غم انگیزی لجر قبل از اینکه بتوانند از دنیا رفت.
چند هفته پس از مرگ لجر، شیاچ فاش کرد که لجر بسیار مشتاق این پروژه است.
"او به این موضوع علاقه داشت؛ او مرد جوانی شدید و علاقه مند بود و من بلافاصله به سمت او جذب شدم."
"ما در سه ماه گذشته زمان زیادی را صرف کار روی چشم انداز او کردیم. من پیش نویس پس از پیش نویس را انجام دادم و او نظرات خود را ارائه داد و ما چندین بار در نیویورک و اینجا ملاقات کردیم، جایی که او زمان زیادی را صرف می کرد. زمان او بود. ما به مرحله ای رسیده بودیم که فیلمنامه را برای الن فرستاده بودیم. هیث برای بازیگران دیگر پر از ایده بود، عمدتاً از لیست دوستان بازیگرش. ما قصد داشتیم در پایان سال 2008 یک فیلم بسازیم."
آنها در ساعات پایانی شب در مورد تمام جنبه های فیلم، از جمله موسیقی که استفاده می کردند، زیاد صحبت کردند. شیاچ به آنها پیشنهاد کرد که از "This Ole House" رزماری کلونی استفاده کنند و آهنگ های دیگری از دهه 50 را که لجر دوست داشت ارسال کنند.
اما متأسفانه شیاچ بدون شریک خلاق خود باقی ماند و پروژه دوباره تنها ماند تا اینکه سالها بعد فرانک قرارداد را امضا کرد.
«همانطور که در همه چیزهایی که می نویسید، اگر خوش شانس باشید، از هر پنج فیلمنامه یکی ساخته می شود،» شیاچ نتیجه گرفت."با این، فقط یک سوال انتظار برای فرصت مناسب و یافتن کارگردان مناسب است. من فکر می‌کردم هیث همین است. اگرچه این یک موضوع بسیار تجاری است، به عنوان یک فیلم هنری دیده می‌شود. بنابراین باید قوی وارد کنید. بازیگران و فیلمی زیبا بسازند تا امیدی به موفقیت بزرگ داشته باشند."
در نهایت، پس از شکست‌های مداوم، شیاچ سرانجام The Queen's Gambit را ساخت، اما نه دقیقاً آنطور که او و لجر آن را تصور می‌کردند. اسکات پیشنهاد کرد که آن را در یک سریال محدود تطبیق دهند، و نتفلیکس موافقت کرد.
با همه بازنویسی‌ها، مرگ لجر، و استودیوهایی که به او می‌گفتند هیچ‌کس به شطرنج علاقه‌ای ندارد، شیاچ سرانجام یکی از موفق‌ترین سریال‌های تمام دوران را ساخت. ارزش انتظار را داشت و لجر قطعاً به آن افتخار خواهد کرد. The Queen's Gambit در پایان نیز یک موسیقی متن بسیار عالی دریافت کرد.
