Erin Brockovich بیان کرده است که فیلم تحسین شده 2000 98٪ دقیق به داستان واقعی آن ساخته شده است. با توجه به اینکه هالیوود تاریخچه ای در جمع آوری داستان های مبتنی بر رویدادهای زندگی واقعی به خاطر سرگرمی دارد، بسیار می گوید. این فیلم همچنین یکی از سودآورترین فیلم های جولیا رابرتز بود که ثابت می کند واقعیت می تواند به اندازه داستان های تخیلی قابل فروش باشد. اما وکیل بی‌رشته‌ای که از کثیف کردن دستانش (به معنای واقعی کلمه) برای دفاع از جان بی‌گناهان نمی‌ترسد، همان چیزی است که داستان‌های بزرگ ساخته می‌شود. و مخاطبان (از جمله رای دهندگان اسکار) به وضوح با آن داستان ارتباط برقرار کردند.
بدون توجه به موفقیت فیلم، وکیل واقعی که جولیا در آن بازی کرد، کاملاً با آن راحت نبود. و تا به امروز، او رزروهایی دارد…
چگونه نبرد حقوقی بسیار واقعی ارین بروکوویچ به یک فیلم تبدیل شد
در زمانی که ارین بروکوویچ برای اولین بار شروع به مبارزه با PG&E کرد، شرکتی که متهم به مسموم کردن آب در شهرهای مختلف آمریکا هم در واقعیت و هم در سینما بود، یک فیلم داستانی بر اساس پرونده حقوقی او دور از ذهنش بود..
"در اوایل دهه 90، یکی از دوستان من، پم دوموند، کارهای جمجمه و کایروپراکتیک زیادی روی من انجام داد، زیرا من مشکلات مداومی از تصادف رانندگی داشتم." با کرکس. او همیشه از من می‌پرسید که چرا کفش‌های پاشنه‌ام گلی است، یا قفسه‌ی یخی داخل ماشینم برای چیست. کارلا شامبرگ که شوهرش با دنی دویتو شریک بود. کارلا می‌گفت: «به من می‌گویی جوجه‌ای با صدای بلند در حال دویدن است و قورباغه‌های مرده را جمع‌آوری می‌کند، زیرا یک مورد [آب] سمی وجود دارد؟» بنابراین یک روز پم از من پرسید که آیا می‌خواهم با کارلا ملاقات کنم یا نه، و من گفتم: "باشه، نمی‌دانستم که داستان‌های من را با کسی به اشتراک می‌گذاری، اما مطمئنم.من کارلا را ملاقات کردم و او به شوهرش گفت و ما با دنی دویتو ملاقاتی داشتیم و از آنجا شروع شد."
کمی پس از یک ملاقات بد مسلم با دنی دویتو، تهیه کننده فیلم، داستان او انتخاب شد و توپ در حال چرخش بود. اما ارین به سرعت فراموش کرد که این اتفاق می افتد. تا حدودی به این دلیل که استودیوهای فیلم حقوق داستان هایی را می خرند که در واقع هرگز به فیلم تبدیل نمی شوند و تا حدودی به این دلیل که ارین عمیقاً روی کارش سرمایه گذاری کرده بود.
"من روی آن سرمایه گذاری نکردم. من روی کارم سرمایه گذاری کردم،" ارین اعتراف کرد. چیز بعدی که می‌دانستم، آنها یک کارگردان دارند. بعد چیز بعدی که می‌دانستم، آنها واقعاً یک فیلم خواهند ساخت. جولیا رابرتز بود."
ارین واقعاً با فیلم ناراحت بود
در طول مصاحبه خود با Vulture، ارین اعتراف کرد که در مورد فیلم به شدت "عصبی" است، به خصوص که این فیلم به نام او نامگذاری شده است.
"این مرا در موقعیتی قرار داد که من را عصبی کرد،" ارین پس از گفتن اینکه غریبه‌ها قبل از انتشار آن از او می‌پرسیدند، توضیح داد.
اما چیزی که ارین را بیش از همه عصبی کرد این بود که آیا فیلم قرار است دقیق باشد یا نه. به هر حال، این فیلم بر اساس یکی از مهم ترین لحظات زندگی او ساخته شده بود که اتفاقاً روی افراد بیگناه زیادی تأثیر گذاشت.
"حقیقت عجیب تر از داستان است، و همه برداشت های خود را دارند، اما من می دانستم که احساس مردم هینکلی [درباره فیلم] برای ما مهم بود. افراد زیادی بودند که در این مورد شرکت‌های دیگر نقش داشتند و همه نقش داشتند. ای کاش می‌توانستند همه آنها را در فیلم ببینیم. من نگران بودم که چه احساسی داشته باشند."
اما ارین ادعا می کند که کارگردان استیون سودربرگ، یونیورسال استودیو و جرسی فیلمز همگی تلاشی باورنکردنی برای اجرای عدالت در داستان و واقعی بودن تا حد امکان با توجه به محدودیت های سینما انجام دادند.خلاصه به آنها اعتماد کرد. و در حالی که او هنوز از میزان شهرتی که فیلم برایش به ارمغان آورده تا حدودی ناراحت است، به خاطر پیام‌هایی که در فیلم ارسال شده و نحوه روشن کردن آن به موضوع مهمی که در حال انجام است، سپاسگزار است.
آیا ارین بروکوویچ واقعی در فیلم بود؟
بله. ارین در فیلم به عنوان یک پیشخدمت در یک غذاخوری ظاهر می شود. از قضا، بر اساس برچسب نام او، نام او "جولیا آر" بود. در حالی که این لحظه یک واقعیت فوق‌العاده در پشت صحنه فیلم جولیا رابرتز ایجاد کرد، اما این چیزی نبود که ارین واقعی بخواهد انجام دهد.
"از زمانی که یادم می آید همیشه با دوربین ها ناراحت بوده ام. مادرم روزنامه نگار و متخصص جامعه شناسی بود و عاشق عکاسی بود. من اغلب از دوربین دور می شدم." کرکس. "کل چیز فیلم مرا به اندازه کافی ناراحت کرد. امروز هم می توانم با آن خیلی ناراحت باشم."
