تا حدی به لطف موفقیت MCU است که ما اکنون در عصر طلایی فیلم ابرقهرمانی زندگی می کنیم.
2008 مرد آهنی اولین شخصیتی بود که در مجموعه کتاب های مصور دیزنی-مارول روی پرده های ما ظاهر شد، و به سرعت توسط هالک شگفت انگیز، کاپیتان آمریکا، ثور و بسیاری دیگر دنبال شد. البته، ما تنها با فیلم‌های مستقلی که شخصیت‌های مورد علاقه‌مان را به نمایش می‌گذارند، برخورد نکرده‌ایم. بسیاری از آنها با فیلم‌های کوتاه‌تر به فیلم‌های یکدیگر رفته‌اند، و سپس فیلم‌های انتقام‌جویان بوده‌اند که قهرمانان ما را با هم متحد کرده‌اند.
با این حال، فاکس قرن بیستم بود و نه دیزنی-مارول که باعث تجدید علاقه به ژانر ابرقهرمانی شد.دوران واقعی فیلم ابرقهرمانی در تابستان سال 2000 آغاز شد، زمانی که برایان سینگر مردان ایکس را به نمایش گذاشت. فیلم یک افشاگری بود. این نه تنها یک اقتباس وفادار از کتاب مصور طولانی مدت بود، بلکه فیلمی بسیار پایه‌دارتر از فیلم‌های ابرقهرمانی جذابی بود که پیش از آن ساخته شده بودند. بله، چند اثر کلاسیک وجود داشت که سوپرمن 1978 و بتمن 1989 دو تا از آنها بودند. اما برای اکثر مردم، فیلم‌های ابرقهرمانی یک شوخی بود، و این تا حد زیادی به لطف تلاش‌های کم‌هزینه و آن دسته از فیلم‌سازانی بود که نمی‌دانستند چگونه یک کتاب کمیک را زنده کنند.
به لطف فیلم اصلی X-Men، اکنون شاهد هجوم فیلم‌های ابرقهرمانی عمدتاً آبرومند هستیم. همچنین می توان استدلال کرد که این کاتالیزور برای MCU بود.
در اینجا برخی از دلایلی وجود دارد که…
فیلم های ابرقهرمانی مردان ایکس ثابت کردند که می توانند موفق باشند
فیلم اصلی X-Men با ۷۵ میلیون دلار ساخته شد که برای آن زمان بسیار گران بود، اما بیش از آن پولی که خرج شده بود را جبران کرد.این فیلم بیش از 296 میلیون دلار در باکس آفیس ایالات متحده به دست آورد و مورد تحسین منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. موفقیت این فیلم به ساخت فیلم های دیگر مارول منجر شد، از جمله مرد عنکبوتی در سال 2002 و هالک در سال 2003، در کنار فیلم های موفق باکس آفیس مانند سه گانه شوالیه تاریکی کریستوفر نولان.
قبل از مردان ایکس، از زمان بتمن تیم برتون، فیلم های ابرقهرمانی بسیار کمی وجود داشت که به موفقیت باکس آفیس و نقدهای مثبت دست یافتند. دهه 90 مملو از کتاب های متعفن بود، با امثال بتمن و رابین، اسپاون، توان رنجرز مورفین توانا، و کاپیتان آمریکا با بودجه بسیار کم که برای کم کردن علاقه به ژانر ابرقهرمانی تلاش زیادی کردند. اگر موفقیت مردان ایکس نبود، امروز هم می‌توانست پر از چنین فیلم‌هایی باشد. خوشبختانه، فیلم 2000 قالب را شکست و به هالیوود این اعتماد به نفس را داد که پول بیشتری را برای فیلم‌هایی سرمایه‌گذاری کند که کاملاً به منشأ کتاب‌های مصور خود چسبیده‌اند، از جمله فیلم‌هایی که در MCU هستند.
X-Men ایده کار گروهی را ترویج کرد
فیلم Fantastic Four اکران نشده ۱۹۹۴ و کمدی جعلی Mystery Men به کنار، X-Men اولین فیلم ابرقهرمانی بود که قدرت کار گروهی را به اثبات رساند. در حالی که ولورین را می‌توان شخصیت اصلی فیلم در نظر گرفت، هنوز هم جای زیادی برای Rogue، Storm، Iceman، Professor X، Cyclops و طیفی از ابرقهرمانان دیگر وجود داشت. سینگر و فیلمنامه نویسش، دیوید هایتر، صفحه را با تعداد زیادی ابرقهرمان که بودجه آنها اجازه می داد پر کردند و به مخاطبان و مدیران فیلم اجازه دادند که بدانند یک فیلم گروهی می تواند کارساز باشد.
در حالی که دنباله 2003 بود که واقعاً نشان می داد که مردان ایکس چه کاری می توانند به عنوان یک تیم انجام دهند، فیلم اصلی همچنان دارای سکانس اوج مجسمه آزادی برای استفاده از گروه جهش یافته بود. از بسیاری جهات، کاملاً شبیه نبرد نیویورک در اولین فیلم انتقام جویان است، زیرا به هر شخصیت و ابرقدرت های مربوطه وزن یکسانی می دهد.
کوین فایگی قبل از تبدیل شدن به سرهنگ سینمای مارول، به عنوان دستیار تولید روی فیلم مردان ایکس کار می کرد.به گفته MCU Cosmic، او مطمئن شد که فیلم به کتاب های مصور وفادار است. آیا ممکن است زمانی که او در این فیلم حضور داشت، الهام بخش MCU و فیلم‌های بعدی اونجرز نیز شد؟ شاید!
X-Men همچنین درباره X-Women بود
قبل از مردان ایکس، تنها ابرقهرمانان زنی که روی پرده دیده بودیم Wonder Woman و Supergirl بودند. Wonder Woman سریال تلویزیونی خودش را داشت و Supergirl در فیلمی بود که در سال 1984 با استقبال ضعیفی روبرو شد. آنها در هر دو صفحه نمایش کوچک و بزرگ تحت الشعاع همتایان مرد خود قرار گرفتند، و به خصوص پس از شکست فیلم Supergirl، قابل سرمایه گذاری تلقی نشدند.
فیلم مردان ایکس نگاه هالیوود به ابرقهرمانان زن را تغییر داد. روگ، استورم و ژان گری دقیقاً به اندازه مردان گروه ایکس به روی صفحه نمایش زمان می‌دادند و آنها هم سبک وزن نبودند. همه آنها نقش خود را در نبرد با مگنیتو در فیلم داشتند و فرصت های بیشتری برای اثبات توانایی خود در فیلم های بعدی به آنها داده شد.
نادیده گرفتن ابرقهرمانان زن در ترکیب خود، نادیده گرفتن MCU بود. در حالی که کاپیتان مارول و بیوه سیاه تنها شخصیت‌هایی هستند که تاکنون فیلم‌های مستقلی داشته‌اند، ما شاهد موضع گیری قهرمانان دیگر در فیلم‌های Avengers و Guardians Of The Galaxy بوده‌ایم. می توان گفت که فیلم اصلی X-Men پیشرو این بود، زیرا بدون انتقال موفقیت آمیز شخصیت های زن در آن فیلم، ممکن بود MCU کاملاً یک طرفه باشد. همچنین ممکن است گفته شود که MCU اصلا وجود نخواهد داشت، زیرا کدام استودیو جرأت انتشار فرنچایزی را دارد که شامل نوعی تعادل جنسیتی نباشد؟
X-Men یک جهش بزرگ به جلو برای سینمای ابرقهرمانی بود
"جهش: این کلید تکامل ماست."
این را پروفسور ایکس در فیلم اصلی گفت، و در حالی که او در مورد تکامل سینمای ابرقهرمانی صحبت نمی کرد، به راحتی می توان آنچه را که می گوید به اشتراک گذاشت.ببینید، X-Men برداشت جدیدی از فیلم ابرقهرمانی بود. برنامه‌ای که جدی‌تر، متین و مملو از جلوه‌های ویژه پیشگامانه بود. مطمئناً، گاهی اوقات سرگرم کننده و کمدی هم بود، اما هرگز آن جذابیت و کمپینی را نداشت که برخی فیلم های دیگر قبل از آن داشتند. خنک و تازه بود و جذابیت اصلی داشت. البته مورد علاقه پسران و دختران طرفدار کتاب های مصور بود، اما طرفداران سینمای خوب نیز می توانند از آن حمایت کنند.
X-Men یک فیلم پرفروش بود و دوران طلایی واقعی فیلم ابرقهرمانی را رقم زد. بدون آن، MCU وجود نداشت، و شاید کاهش قابل توجهی در تعداد فیلم های ابرقهرمانی که اکنون داریم.
