برای برخی از نقش‌ها، نمی‌توانیم کسی را به جز کسی که نقش را به تصویر می‌کشد، تصویر کنیم. این به ویژه برای نقش شلدون در «نظریه انفجار بزرگ» صادق بود. هیچ کس نمی توانست نقش را مانند جیم پارسونز به تصویر بکشد. همانطور که او با NPR اعتراف کرد، به خاطر سپردن فیلمنامه کار آسانی نبود، به خصوص با توجه به اینکه واژگان شلدون در برنامه چقدر پیشرفته است، او می گوید: "من واقعاً در آپارتمانم بیداد می کنم و این کلمات را می گویم، این دیالوگ را بارها و بارها.". می‌رفتم بیرون و می‌گفتم. می‌نشستم و می‌گفتم. می‌ایستادم و می‌دویدم در حالی که آن را می‌ماندم. چون فکر می‌کردم که "برای بیرون آمدن این کلمات باید بتوانم به خودم اعتماد کنم."
در نهایت، شلدون و بقیه بازیگران بسیار به شخصیت‌هایشان وابسته شدند، این به نوبه خود، روند را تسهیل کرد و به موفقیت بزرگی برای نمایش منجر شد. او می گوید: شخصیت هایی که ما بازی می کنیم."و من فکر می کنم این یکی از کلیدهای اصلی کارکرد این نمایش است -- این محبت از طرف همه افرادی که روی آن کار می کنند نسبت به این شخصیت ها و من فکر می کنم که باعث ایجاد محبت در بینندگان می شود."
به اندازه کافی عجیب، چاک لور، خالق نمایش، آزمایش تست پارسونز را کمی بیش از حد عالی دانست. وقتی جیم اتاق را ترک کرد، لور تردیدهای جدی داشت.
شلدون عالی
روز طولانی امتحان بود. کسانی که شلدون را به تصویر می‌کشند، شایسته بودند، هرچند، در آن مقطع قبل از پارسونز، هیچ‌کس عالی نبود. وقتی جیم وارد اتاق شد، همه چیز تغییر کرد، به گفته بیل پرادی، یکی از خالقانش، تست بازیگری او عالی بود، "ما دیدیم - وای خدا، نمی دانم، 100 نفر؟ و وقتی جیم پارسونز وارد شد، شلدون در سطحی بود. می دانید، افرادی بودند که وارد شدند و شما گفتید، "باشه، خوب، او خوب است،" "اوه، او خیلی خوب است،" "شاید او آن پسر باشد،" [اما] جیم وارد شد و او تازه بود. - از آن تست، او شلدونی بود که در تلویزیون دیدید.جیم از اتاق خارج شد و من برگشتم و گفتم: "اون پسره!" اون پسره! اون پسره!'"
در کمال تعجب، چاک لور احساس دیگری داشت و ادعا می‌کرد که پارسونز نمی‌تواند چنین تستی را تکرار کند، "چاک برگشت و گفت، نه، او قلبت را خواهد شکست. او هرگز به تو نخواهد داد. دوباره آن اجرا."
پرادی در نهایت آخرین خنده را داشت زیرا نه تنها پارسونز روز بعد بازگشت، بلکه دقیقاً همان اجرا را انجام داد. به گفته پرادی در کنار Digital Spy، این عامل تعیین کننده بود، "جیم پارسونز روز بعد بازگشت و دوباره همان عملکرد را به ما ارائه داد." "مثل این بود که "این شلدون است.""
این برنامه از 12 فصل به همراه 279 قسمت لذت می برد. واضح است که انتخاب بازیگران از همان ابتدا روی صحنه بود. خوشبختانه، لور نادرست بود.
