هیچ کس استدلال نمی کند که لئوناردو دی کاپریو بازیگری کمتر از شگفت انگیز است. اما در بیشتر مواقع، بازیگران باید به یک فیلمنامه پایبند باشند، به خصوص زمانی که با نام‌های بزرگ هالیوود کار می‌کنند.
بالاخره، بیشتر کارگردانان و تهیه کنندگان ایده های خاصی در مورد اینکه چگونه می خواهند کارها انجام شود دارند. اما وقتی نوبت به «گرگ وال استریت» رسید، کارگردان مارتین اسکورسیزی به بازیگران برای بداهه‌پردازی کمی آزادی عمل داد.
احتمالاً کمک کرد که خود لئوناردو دی کاپریو نیز یکی از تهیه کنندگان فیلم بود. این اعتبار به یک بازیگر کمی کشش می دهد. و بداهه‌پردازی لئو منجر به یکی از تاثیرگذارترین و بی‌نظیرترین صحنه‌های کل فیلم شد.
همانطور که IMDb برجسته می کند، صحنه ای که جردن (لئوناردو دی کاپریو) کمی بداخلاق بود و برای سوار شدن به ماشینش مشکل داشت، کاملاً از کاف خارج شد. لئو در صحنه آن روز حاضر شد و آن را بال زد، در صحنه تصادف کرد و عکس عالی گرفت.
برای منصفانه بودن، سوار شدن به لامبورگینی می تواند برای شروع یک چالش باشد. بنابراین دور زدن او و تظاهر به اینکه تحت تأثیر قرار گرفته است کاملاً منطقی بود (و باعث خنده نیز شد).
این واقعیت که لئو از قبل برای صحنه برنامه ریزی نکرده بود بسیار تمیز است. در حالی که احتمالاً یک فیلمنامه در جایی وجود داشت، بازیگران آن را از پنجره بیرون انداختند و اجازه دادند لئو این کار را انجام دهد، جایی که در ماشین را با پایش باز کرد.
سپس دوباره، تولید وقت، انرژی و بودجه زیادی را برای خراب کردن ماشین جردن بعداً سرمایه گذاری کرد. لامبورگینی کانتاچ در واقع تصادف کرد که به واقعی‌تر شدن صحنه کمک کرد.
واضح است که مارتین اسکورسیزی، لئوناردو دی کاپریو، و بقیه بازیگران (که نام‌های معروفی مانند مارگو رابی، متیو مک‌کانهی، جونا هیل و غیره را نیز در آن بازی می‌کردند) تمام تلاش خود را به کار بستند تا شخصیت‌هایشان معتبر و صادق باشند.
اما طرفداران می توانند استدلال کنند که یک صحنه بداهه همیشه کمی موثرتر از یک صحنه فوق العاده است. وقتی به زندگی واقعی نزدیک‌تر است، برای بینندگان آسان‌تر می‌شود که در آن شیرجه بزنند. «گرگ وال استریت» به دلیل درام، جنجال و بازی درخشانش توجه زیادی را به خود جلب کرد.
که ما را به نکته دیگری می رساند: متیو مک کانهی نیز برای بسیاری از صحنه هایش از فیلمنامه خارج شد. در واقع، او از مهارت‌های بازیگری‌اش برای شکل‌دهی به شخصیت‌اش استفاده کرد و برای حمایت از خط داستانی، واقعاً به مسیر خودش رفت.
بازیگران ستاره دار، همراه با مارتین اسکورسیزی در راس کار، به معنای یک فیلم بسیار موفق بود. با این حال، ستارگانی مانند مارگو رابی آنقدر که طرفداران فکر می‌کردند، از فیلم درآمد نقدی نداشتند.
