مریل استریپ، آن هاتاوی و امیلی بلانت ستاره های غیرقابل انکار در سال 2006 شیطان می پوشد پرادا بودند.
این فیلم، داستان یک روزنامه‌نگار مشتاق را روایت می‌کند که با اکراه در یک مجله مد مشغول به کار می‌شود و برای یک سردبیر شرور کار می‌کند، قبل از اینکه کم کم به یک مد لباس تبدیل شود، تعداد زیادی طرفدار دارد و حتی زندگی مریل استریپ را تغییر داده است. استعداد خود را در مقابل نسل جدیدی از بینندگان به نمایش گذاشت.
اما حتی در میان خانواده سلطنتی بازیگری، طرفداران نمی توانند ستاره دیگری را با یک نقش کوچک از دست بدهند: Gisele Bündchen، که نقش Runwa و یکی از کارکنان Serena را بازی کرد.
در ابتدا، ژیزل بوندشن فرصت حضور در فیلم را رد کرد، همانطور که ریچل مک آدامز بازیگری که در ابتدا برای ایفای نقش اندی در رقابت بود، نقشی که در نهایت به آن هاتاوی رسید.اما سازندگان فیلم توانستند بوندشن را متقاعد کنند که با فیلم درگیر شود. اینجوری!
چرا ژیزل بوندشن نمی خواست این نقش را بازی کند
نقشی در The Devil Wears Prada برای اکثر مردم مانند یک رویا به نظر می رسد. اما زمانی که برای اولین بار نویسنده فیلم، آلین بروش مک کنا، ژیزل بوندشن برای ایفای یک نقش کوتاه به سراغ ژیزل بوندشن رفت، او علاقه ای نداشت. در ابتدا، مک‌کنا از بوندشن می‌خواست که نقش یک مدل را بازی کند، که برای او جذاب به نظر نمی‌رسید، زیرا او قبلاً یک مدل برای شغل روزانه‌اش بازی می‌کرد.
"من از لس آنجلس پرواز می کردم، خانمی که این فیلم را می نوشت پیش من آمد و او گفت: "من دارم این فیلم را بازی می کنم، شیطان پرادا می پوشد، و همه چیز درباره مد و همه چیز است. بوندچن به ووگ بریتانیایی گفت و من چند مدل می‌گیرم تا بر اساس آن عمل کنند.»
"من می گویم، "نه، من علاقه ای ندارم. من قرار نیست یک مدل بازی کنم، من این کار را هر روز انجام می دهم.» او ادامه داد.
در آن زمان، ژیزل بوندشن یکی از موفق ترین سوپرمدل های روی کره زمین بود.به گزارش هارپرز بازار، بوندشن زمانی که فقط 19 سال داشت با ویکتوریا سیکرت قرارداد امضا کرد. او برای 15 سال متوالی تبدیل به پردرآمدترین مدل جهان شد.
در حالی که چک دستمزد بیش از قابل توجه بود، بوندشن در نهایت از پایین آمدن باند فرودگاه با چیزی جز لباس زیر ناراحت شد.
من همیشه کسی بودم که می پرسیدم، لطفا می توانم باسنم را بپوشانم؟ در استودیو مشکلی ندارم، خیلی کنترل شده است. اما اگر در باند فرودگاه هستید، خدا می داند.» او به یاد می آورد (از طریق هارپرز بازار). وقتی می‌گفتم احساس راحتی نمی‌کنم، همیشه بسیار مهربان و مهربان بودند.»
Bündchen همچنین معتقد است که کلید موفقیت او در حرفه مدلینگ نظم و انضباط بوده است: "من نمی دانم اگر نظم و انضباط نداشتم چگونه در زندگی ام به چیزی می رسیدم. نظم بهترین دوست من است!"
آیا نقش سرنا برای ژیزل بوندشن نوشته شد؟
اگرچه بوندشن در ابتدا شانس حضور در فیلم The Devil Wears Prada را رد کرد، اما در نهایت آمد. بعد از اینکه مشخص کرد نمی‌خواهد نقش یک مدل را بازی کند، قسمت دیگری برای او نوشته شد: سرنا که در Runway با امیلی دستیار میراندا پریستلی کار می‌کرد.
وقتی سازندگان فیلم تماس گرفتند و گفتند: "ما یک نقش برای ژیزل داریم"، او نمی توانست غریزه خود را دنبال نکند و به این فکر کند که این نقش را بپذیرد.
در صحنه، به نظر می رسد که سرنا با امیلی به ناهار می رود، و با نارضایتی به اندی با بازی آن هاتاوی، که لباس های دیزاین به تن ندارد، نگاه می کند. بعداً وقتی اندی با چکمه‌های شانل برمی‌گردد، که توسط نایجل استنلی توچی، که در Runway نیز کار می‌کند، مدل شده است، سرنا اعتراف می‌کند که اندی «خوب به نظر می‌رسد» که باعث ناراحتی امیلی شد.
آیا ژیزل بوندشن از بازی سرنا عصبی بود؟
هواداران از اینکه ژیزل بوندشن تصمیم گرفت در فیلم ظاهر شود سپاسگزار هستند، زیرا اگرچه نقش او کوچک است، اما حس اصالت را به فیلم اضافه می کند. تصور زنانی که شبیه بوندشن هستند در مجله ای مانند Runway کار می کنند آسان است!
با وجود اینکه تصمیم خود را برای بازی کردن در این نقش قطعی کرده بود، هنوز از کمی اضطراب قبل از اجرا رنج می برد.
«من بازیگر نیستم. من هرگز کلاس بازیگری نداشتم،» او به ووگ بریتانیا فاش کرد. «این مریل استریپ بود، [که] به نظر من بهترین بازیگر زن تمام دوران است. امیلی بلانت و آن هاتاوی بودند. همه آنها باورنکردنی هستند… بنابراین من اینطور گفتم، "امیدوارم این را خراب نکنم""
با این حال، طرفداران موافق هستند که بوندشن بخش سرنا را میخکوب کرد. وقتی دخترش ویویان سالها بعد این فیلم را دید، حتی مجبور شد دوبار فیلم بگیرد تا مطمئن شود که مادرش است.
باندشن گفت: «این خنده دار است زیرا دخترم… در خانه یکی از دوستانش بود. او می‌گوید: «مامان، من تو را در یک فیلم دیدم. عینک زده بودی تو بودی؟»… خیلی دوست داشتنی بود که دخترم من را برای دو ثانیه ای که روی پرده بودم می شناخت.»
