ستارگان هری پاتر ممکن است به ۳۰ سالگی خود نزدیک شوند، اما همچنان مرتباً تیتر اخبار هستند. کارگردانان و تهیه کنندگان فرنچایز، نه چندان. کریس کلمب سه فیلم اول را تهیه کرد و دو فیلم اول هری پاتر را کارگردانی کرد و در حالی که فیلم ها بدون او ادامه داشتند، او هنوز حرف های زیادی برای گفتن دارد.
ستاره های هری پاتر مانند اما واتسون بارها مصاحبه شده اند. دنیل رادکلیف حتی در مورد احساسات خود در مورد بازی هایش در فیلم ها صحبت کرده است.
کریس کلمب در طول سال ها درباره فیلم های پرفروشی که برای اولین بار روی پرده آورد، حرف های زیادی برای گفتن داشته است.
دندان مصنوعی هرمیون و جزئیات دیگر
کلمبوس در سال 2016 در پادکست EW شرکت کرد، جایی که او در مورد برخی از جزئیات و چیزهای بی اهمیتی که طرفداران دوست دارند صحبت کرد. وقتی نوبت به The Sorcerer's Stone رسید، او با اکراه تصمیم گرفت که نقش پیوز را قطع کند.
«ما باید چیزی را قطع می کردیم زیرا فیلم نزدیک به سه ساعت بود. "او قرار بود یک شخصیت کاملاً CGI باشد و این باعث صرفه جویی قابل توجهی در پول ما شد، اما مقدار قابل توجهی دلشکستگی ایجاد کرد."
او همچنین جزئیاتی از کتابی که انداخته شد فاش کرد - دندان های هرمیون. کلمبوس توضیح می دهد: «چیزی که در روز اول فیلم «سنگ جادوگر» گرفتیم آخرین سکانس قطار بود که در آن هری به هاگوارتز نگاه می کند و اما، دن و روپرت بیرون از قطار جمع شده اند. «این چیز بزرگی در کتاب‌های مربوط به دندان‌های [هرمیونی] بود.او به نوعی اوربایت داشت، بنابراین [اما] در آن صحنه دندان‌های مصنوعی می‌پوشید." خوشبختانه برای اما واتسون، این ایده به زودی کنار گذاشته شد و او به دندان‌های خودش برگشت.
او از هاگرید پشیمان بود. او گفت: "همیشه فکر می کردم هاگرید باید کمی بزرگتر باشد." "باور کنید یا نه، ما منابع یا پول لازم برای ساختن نسخه CGI هاگرید را برای دو فیلم اول نداشتیم، بنابراین یک بازیکن راگبی با لباس غول پیکر هاگرید داشتیم که در نماهای گسترده برای ما کار می کرد. او در واقع با بچه ها آنجا راه می رفت، و سپس ما برای رابی (کولترین) ست های پرسپکتیو اجباری ساختیم و تصویری از رابی ایجاد کردیم که خیلی بزرگتر از او بود، اما من همیشه فکر می کردم هاگرید باید حدود دو فوت بلندتر و حدود 100 پوند باشد. سنگین تر."
در سال 2017، او درباره نمایش اولین فیلم "هری پاتر" روی پرده صحبت کرد
در سال ۲۰۱۷، درست قبل از انتشار هری پاتر و تالار اسرار، با Manufacturing Intellect مصاحبه کرد. از او پرسیده شد که در وهله اول چگونه با داستان آشنا شد.
"خب دخترم النور دائماً می گفت، "پدر، تو باید این کتاب را بخوانی" و من گفتم نه، این یک کتاب برای کودکان است. من هیچ علاقه ای به آن ندارم." پس از هشت هفته آزار، او تسلیم شد و بلافاصله عاشق داستان شد. او گفت: «من باید این را به فیلم تبدیل کنم. پس از اینکه استیون اسپیلبرگ اولین حقوقی را که به دست آورده بود واگذار کرد، این فرصت به او داده شد تا ادامه دهد.
چند کارگردان دیگر در مراحل ابتدایی در دست بررسی بودند. چرا او برش را انجام داد؟ او گفت: "من اشتیاق شدیدی برای انجام مطالب داشتم."
هری پاتر درست در زمان مناسب وارد حرفه خود شد. "احساس می‌کردم که از نظر هنری کهنه شده‌ام. هری پاتر را خواندم، و در اوایل دهه 80 مانند یک نویسنده احساس کردم. دوباره آن گرسنگی شدید را احساس کردم."
در سال 2011، وقتی آخرین فیلم داستان را به پایان رساند، به این تجربه فکر کرد
کلمب درست قبل از نمایش هری پاتر و یادگاران مرگ، قسمت دوم، با پشت لنز صحبت کرد.
«این چند عکس آخر وقتی فیلمی را می بینید که در آن کل فیلم را بازی کرده اید بسیار سورئالیستی است. شما اساساً کل جهان را طراحی کرده اید. و بعد بخاطر خستگی رفتم. سپس، دیدن فیلم و ایجاد یک جعبه شنی که همه بتوانند در آن بازی کنند. این یک چیز فوق‌العاده رضایت‌بخش است.»
او خاطرات خوبی از کار با بازیگران جوان داشت. اما آن بچه‌ها… من فکر می‌کنم بیشتر به آن بچه‌ها افتخار می‌کنم، زیرا آنها بازیگران فوق‌العاده‌ای شده‌اند.»
در سال 2020، او به آغاز نگاه کرد
کلمب اخیراً با Collider در مورد چگونگی انجام وظیفه تبدیل کتاب های بسیار موفق هری پاتر به فیلم صحبت کرد.
«واقعیت این است که فشار دنیا روی ما بود، و به ویژه بر من چون می دانستم اگر این یکی را خراب کنم، همه چیز تمام شده است.شما نمی توانید این کتاب را خراب کنید. بنابراین من مجبور بودم هر روز با دید تونلی به صحنه فیلمبرداری بروم از نظر اینکه به دنیای بیرون فکر نکنم، و این 19 سال پیش قبل از انفجار اینترنت بسیار آسان تر بود.»
اولین فیلم هری پاتر یک کار مخاطره آمیز بود. فیلم اول برای من مملو از اضطراب بود. دو هفته اول فکر می کردم هر روز اخراج می شوم. همه چیز خوب به نظر می رسید، فقط فکر می کردم اگر یک کار را اشتباه انجام دهم، اگر از کار بیفتم، اخراج می شوم. و این شدید بود. من اجازه ندادم هیچ کدام از آن سریال روی صحنه نمایش داده شود، هیچ ناامیدی وجود نداشت، من اهل فریاد نیستم، با همه کنار می‌آیم و می‌خواهم همه احساس کنند که عضوی از خانواده هستند، بنابراین مجبور شدم آن طرف احساساتم را پنهان کنم.»
کار با بازیگران جوان چالش های خاص خود را به همراه داشت. آنها کاملاً جدید بودند. آنها هرگز سر صحنه فیلم نرفته بودند، بنابراین یک خط می گفتند و به دوربین نگاه می کردند و لبخند می زدند. هفته اول، آنها خیلی خوشحال بودند که در هری پاتر بودند. این برای آنها معنی دنیا داشت، بنابراین آنها فقط لبخند می زدند که انگار در حالت خلسه هستند.بنابراین این چیزی بود که ما نیز باید بر آن غلبه می‌کردیم.»
این فیلم اولین بار در شیکاگو به نمایش درآمد. تماشاگران فیلم را خوردند. در آن زمان فیلم دو ساعت و پنجاه دقیقه بود و بچه ها فکر می کردند خیلی کوتاه است و والدین فکر می کردند خیلی طولانی است.»
بقیه به قول خودشان تاریخ است.
