بیش از پنجاه سال از زمان گروهبان می گذرد. گروه Pepper's Lonely Hearts Club اولین بار در دو طرف اقیانوس اطلس پخش شد.
فریادهای دیوانه وار طرفدارانشان در هر کنسرت و نبود مانیتور صحنه، شنیدن خود به عنوان یک واحد موسیقی را برای آنها تقریبا غیرممکن می کرد، بنابراین آنها یک قدم به عقب رفتند و به مسیری که از نظر موسیقی در حال حرکت هستند فکر کردند. به سمت. رینگو استار اغلب به این موضوع اشاره می‌کند که در حال تبدیل شدن به یک "مجموعه نوازنده آزاد" است، در حالی که جان لنون می‌گوید "چهار اثر مومی ارسال کنید… و این باعث رضایت جمعیت می‌شود. کنسرت‌های بیتلز دیگر ربطی به موسیقی ندارند.""
علاوه بر این، سخنان جان "بیتلز از عیسی محبوبتر هستند" در یک روزنامه لندن در مارس 1966، اعتراض عمومی گسترده ای را در هر کجا که اجرا می کردند دعوت کرد. تور فیلیپین آنها در سال 1966 زمانی که آنها ناخودآگاه ایملدا مارکوس بانوی اول را نادیده گرفتند با فاجعه پایان یافت. در آگوست 1966، گروه بیتلز به اتفاق آرا احساس کردند که روزهای تور آنها به پایان رسیده است و آخرین کنسرت خود را با هم در پارک کندل استیک در سانفرانسیسکو در 29 اوت 1966 اجرا کردند.
در حالی که اجرای کنسرت ها و رزروها دیگر در برنامه آنها نبود، گروه به استودیو بازگشتند تا ببینند همه آنها به صورت جداگانه چه چیزی از نظر موسیقی ارائه می دهند. گروه قبلاً استفاده آزمایشی از داروهای روانگردان را آغاز کرده بود و در حال حاضر، جان قبلاً تحت تأثیر هنر آوانگارد قرار گرفته بود در حالی که پل شروع به کاوش ایده های موسیقی کلاسیک از طریق آهنگسازان معاصر آن زمان مانند لوچیانو بریو و جان کیج کرد. برای کسانی که ممکن است ندانند، این مک کارتنی بود که ایده ارائه آلبومی را مطرح کرد که بر اساس ایده موضوعی یک گروه نظامی دوران ادوارد بود.و اینگونه بود که ایده گروهبان. فلفل متولد شد.
کار برای آلبوم مفهومی جدید در نوامبر 1966 با ضبط آهنگ لنون "Strawberry Fields Forever" آغاز شد، آهنگی که از مکانی واقعی در زادگاهش لیورپول الهام گرفته شده بود. لنون شروع به نوشتن این آهنگ در حین فیلمبرداری در مجموعه فیلم How I Won The War کرد، اولین فیلم او بدون همتایان گروهش. این آهنگ بر روی یک دستگاه چهار آهنگ ضبط شد و برای زمان خود یک آهنگ موفقیت آمیز برای استفاده از swarmandal و mellotron بود. این سازها لحن آوانگاردی را برانگیختند. این آهنگ در فوریه 1967 منتشر شد که طرف B مک کارتنی "Penny Lane" را نوشت، آهنگ دیگری که یادآور دوران جوانی آنها در لیورپول بود، که با تغییرات کلیدی قابل توجه در طول آهنگ و ترومپت کلاسیک پیکولو توسط دیوید میسون در پل مشخص شد..
در آن زمان، بیشتر گروه ها یک تک آهنگ منتشر می کردند و آلبوم اطراف را ایجاد می کردند. زمانی که Penny Lane و Strawberry Fields Forever نتوانستند به رتبه اول جدول Record Retailer در بریتانیا برسند، طرفداران و منتقدان به این فکر افتادند که آیا حباب ترکیده است یا خیر.با این حال، ساعت‌هایی که برای ضبط آنها صرف شد، مسیر موسیقایی جدیدی را برای گروه فراهم کرد که سرانجام نبوغ موسیقی ذاتی خود را درک کردند.
وقتی سرانجام کار بر روی تولید آلبوم آغاز شد، جورج هریسون، که تا به حال عمیقاً تحت تأثیر عرفان و موسیقی هندی قرار گرفته بود، ایده موسیقی خود را به سمت سیتار خود یعنی Within you, Without Out پیش برد که همچنین از دیلروبا و تبلا و جهان را برای اولین بار با ژانر راگا راک آشنا کرد. این آهنگ بازتابی واضح از دیدگاه های هریسون در مورد زندگی است که در وداهای هندی آموزش داده شده است و نمی توان آن را به سادگی به عنوان یک توهم رد کرد.
اگرچه عنوان Lucy In The Sky With Diamonds از یکی از طراحی‌های جولیان پسر لنون الهام گرفته شده بود، لنون از شعرهای آلیس در سرزمین عجایب اثر لوئیس کارول الهام گرفت. مشخصه این آهنگ یک تغییر کلید قوی است که در سرتاسر آهنگ همراه با زمان مشخصه 3/4 آن در شعر و به دنبال آن ضربان 4/4 در گروه کر وجود دارد.
حتی Lennon-McCartney که یک روز در زندگی را به آن اختصاص داده است، بیشتر به خاطر اشعار رنگارنگ و سبک داستانی اش که تصویر روشنی از زندگی روزمره در لندن در دهه شصت در نوسان ترسیم می کند، به یاد می آورند. جورج مارتین تهیه کننده و مک کارتنی مسئولیت رهبری یک ارکستر 40 قطعه ای را برای بخش 24 نوار میانی که از سبک جان کیج و کارلهینتس استوکهاوزن الهام گرفته شده بود، به اشتراک گذاشتند. دیوید کراسبی از The Byrds که در طول جلسات حضور داشت، بعداً گفت: "ای مرد، من یک ظرف ظرفشویی بودم. من کف زمین را پوشانده بودم. چند دقیقه طول کشید تا بتوانم بعد از آن صحبت کنم."
در حالی که جورج مارتین تهیه کننده و مهندسان ضبط در EMI آلبوم را با استفاده از یک دستگاه چهار آهنگ فشار دادند، آنها به همراه گروه بیتلز تکنیک های جدید میکس و دوبله را برای تولید صدای مورد نظر بررسی کردند. پل مک کارتنی با الهام از جیمز جامرسون، بیس خود را مستقیماً به کنسول ضبط در صفحه ضبط وصل کرد تا لحن عمیقی را برای آهنگ عنوان آلبوم به دست آورد.
در حالی که ممکن است طبق استانداردهای امروزی که اکثر ضبط‌های استودیویی از طریق رایانه انجام می‌شوند، وینتاژ در نظر گرفته شود، این آلبوم در زمان خود با بهینه‌سازی استودیو و امکانات ضبط توسط گروه، موفقیت‌آمیز بود. این اولین باری بود که به استودیو به عنوان یک ساز موسیقی به جای نهادی برای تولید موسیقی ساده نگاه می شد. ساعت‌های بسیار زیاد استودیویی که برای تولید آلبوم صرف شد، منتقدان و ناشران را مجبور کرد که زیبایی‌شناسی موسیقی راک را به‌عنوان یک شکل هنری به جای یک نهاد تجاری بررسی کنند. آزمایش صوتی با صداهای جدید موسیقی، درها را به روی ژانرهای موسیقی مانند هارد راک، پانک، هوی متال، موج نو و دیگر سبک های موسیقی پس از آن باز کرد. حتی شخصیت‌های alter-ego که حول موضوع آلبوم توسط جان، پل، جورج و رینگو توسعه یافتند، در نسل‌های بعدی به سنگ بنای سبک گلم راک تبدیل شدند.
مجله رولینگ استون به رتبه گروهبان رسید. فلفل به عنوان بهترین آلبوم تمام دوران بر اساس آرای دریافتی از موسیقیدانان راک، منتقدان و چهره های صنعت.
