در سال ۲۰۱۸، جوزف فاینس برای بازی در نقش فرمانده فرد واترفورد در سریال تحسین‌شده دیستوپیایی Hulu، The Handmaid's Tale، نامزد دریافت جایزه امی در رده «بازیگر نقش مکمل برجسته در سریال‌های درام» شد. همچنین مندی پتینکین از Homeland و همچنین نیکولای کاستر والداو و پیتر دینکلیج از بازی تاج و تخت نیز برای این جایزه حضور داشتند. دینکلیج برنده نهایی شب بود.
برای فاینز، مسلماً این نزدیکترین چیزی بود که در دوران حرفه ای خود به کسب یکی از جوایز بسیار مهم رسیده بود. او برنده جایزه فیلم MTV شد و برای بازی در نقش ویلیام شکسپیر در درام عاشقانه شکسپیر عاشق جان مدن در سال 1998 نامزد جایزه بفتا شد.
با نگاهی به آنچه مسلماً یک حرفه پر زرق و برق بوده است، فاینز ممکن است با حسرت به لحظه ای نگاه کند که ممکن است گونگ همه گونگ ها را برای او به ارمغان آورد - یک اسکار. پس از نمایش چشمگیرش در نقش شکسپیر، فاینز تصمیم گرفت نقش یک شخصیت تاریخی بریتانیایی دیگر را بازی کند: شاه ادوارد دوم در نمایشنامه‌ای به همین نام.
در این مدت، یک کارگردان برجسته با فاینس تماس گرفت تا فیلم بعدی خود را تیتر کند، پیشنهادی که بازیگر به سرعت آن را رد کرد. این فیلم جوایز متعددی از جمله سه جایزه اسکار را از آن خود کرد - یکی برای بهترین بازیگر مرد در نقشی که او آن را رد کرد. آیا این تصمیمی است که فاینز امروز از آن پشیمان است؟
توجه بهترین ها را به خود جلب کرد
Shakespeare in Love تنها چهارمین پروژه فاینز روی پرده بزرگ بود. در واقع، در همان سال (1998) با دو فیلم دیگر او، The Very Thought of You و Elizabeth اکران شد. تنها فیلم دیگر او قبل از آن فیلم Stealing Beauty در سال 1996 بود، جایی که او در کنار لیو تایلر و ستاره آینده MCU، ریچل وایز بازی کرد.
پس برای او اعتبار زیادی است که در مدت زمان کوتاهی توجه بهترین های این تجارت را به خود جلب کرده است. رومن پولانسکی، نویسنده و کارگردان افسانه‌ای، مشغول کار بر روی پروژه بزرگ بعدی خود بود، فیلمی زندگی‌نامه‌ای که در دنیای هولوکاست اتفاق می‌افتد، با عنوان پیانیست.
اگر فاینز نیاز به مدرکی دال بر شجره نامه پولانسکی داشت، کارگردان تا زمانی که به او نزدیک شد، پنج جایزه اسکار - و نامزدی های بسیار بیشتری داشت. بیشتر آنها در دهه 1970 با دو تا از بهترین فیلم های او، محله چینی ها (1974) و تس (1979) ساخته شده بودند. اگرچه پولانسکی درگیر یک جنجال آزار جنسی شده بود و در سال 1978 از ایالات متحده به پاریس گریخت، اما به کار بر روی فیلم هایی ادامه داد که حتی در هالیوود هم شناخته شده بودند.
حاضر نیست مشارکت خود را از دست بدهد
خلاصه داستان پیانیست در Rotten Tomatoes به شرح زیر است: «در این اقتباس از زندگینامه، پیانیست: داستان واقعی واقعی بقای یک مرد در ورشو، 1939-1945، ولادیسلاو شپیلمن، لهستانی- پیانیست یهودی ایستگاه رادیویی، ورشو را به تدریج با شروع جنگ جهانی دوم تغییر می‌دهد.'
'Szpilman مجبور به ورود به گتوی ورشو می شود، اما بعداً در طی عملیات راینهارد از خانواده اش جدا می شود. از این زمان تا زمانی که زندانیان اردوگاه کار اجباری آزاد می شوند، Szpilman در مکان های مختلف در میان ویرانه های ورشو پنهان می شود.'
Polanski در سال 2001 برای بازی در نقش اصلی Szpilman در این فیلم به فاینس نزدیک شد. درگیر شدن برای بازی در پیانیست. پس از جستجوی طولانی، پولانسکی در نهایت با آدرین برودی، بازیگر خط قرمز نازک، کنار آمد.
معلوم شد که این یک انتخاب الهام‌بخش بود، زیرا برودی برای اجرای خود تحسین گسترده‌ای را به دست آورد. تمجیدها با جایزه اسکار «بهترین بازیگر مرد» در سال 2003 به اوج خود رسید.
همیشه تئاتر را بالاتر از بازیگری صفحه نمایش قرار دهید
پس از موفقیت برودی در این نقش، تصور اینکه فاینز حتی یک حس حسادت نداشته باشد، یا حداقل سؤالاتی در مورد آنچه ممکن است وجود داشته باشد، دشوار است.با این حال، این بازیگر مغرور و قدیمی اصرار دارد که او همیشه تئاتر را بالاتر از بازیگری روی صفحه نمایش قرار داده است و از خودداری اش از بازی در نقش Szpilman پشیمان نیست.
این سوال توسط روزنامه گاردین از فاینس پرسیده شد که نظر او در مورد اینکه برودی در پشت نقشش در پیانیست پیشرفت کند چیست. او توضیح داد که اگر به تماس پولانسکی توجه می کرد، نمی توان گفت که اوضاع چگونه پیش می رفت.
"خب، این سفر اوست. من می دانم که ممکن است شکسپیر را فقط به این دلیل رد کرده باشم که شخص دیگری آن را رد کرده است؛ این یک بازار بسیار کوچک است." "بنابراین عجیب است که بگوییم "اوه، بله، می‌توانستم در شب اسکار آنجا باشم"، زیرا کل شیمی فیلم حول آن بازیگر خاص ساخته شده است. بازیگران. این یک دنیای جیوه ای از کیمیاگری است."
