دو مادر، پنج فرزند شامل کودکان بیولوژیک، فرزندخوانده و فرزندخوانده. این ابتدایی ترین راه برای خلاصه کردن نمایش موفق The Fosters است. این یک نمایش مبتنی بر واقعیت است زیرا صحنه های آن اغلب برای خانواده ها در همه جا اتفاق می افتد. این نمایش روی لنا و استف فاستر تمرکز دارد که دارای 5 فرزند از فرزندخوانده گرفته تا بیولوژیک تا فرزندخوانده به نام های براندون، عیسی، ماریانا، کالی و جود هستند. خانواده چند قومیتی، دیدگاهی مستقیم و واقعی از نحوه تربیت والدین لزبین که فرزندانی را که از نظر بیولوژیکی و غیر بیولوژیکی مرتبط هستند، و همچنین مبارزاتی که روزانه با آنها روبرو هستند، تربیت می‌کنند، نشان می‌دهند. انتخاب شخصیت و گرایش جنسی آنها مهم است، و هدف تهیه کنندگان این است که معنای خانواده بودن را عادی کنند… چه بیولوژیکی، چه از طریق پرورش یا فرزندخواندگی.
در نگاه اول، خانواده به همان اندازه عادی به نظر می رسد که هر خانواده دیگری ممکن است باشد. خانه پر از بچه است و توسط دو والدین بسیار حامی هدایت می شود. تهیه‌کنندگان شخصیت‌هایی خلق کردند که با مسائل روزمره‌ای مانند قلدری در مدرسه، کنار آمدن با تمایلات جنسی، و شعبده بازی بچه بودن در حالی که در سیستم پرورش‌دهنده گیر افتاده‌اند، مواجه می‌شوند. اینها بدون در نظر گرفتن گرایش جنسی یا جنسیت، مسائل رایجی هستند، و حتی اگر شرایط آنها صد در صد همخوانی نداشته باشد، نمایش را برای تماشاگران آسان می کند. یکی از جنبه‌های کلیدی سریال رابطه استف و لنا است، زمان زیادی از آنها نمی‌گیرد تا بپذیرند همدیگر را دوست دارند و روی چالش‌های خانواده‌شان تمرکز کنند.
کاراکترها در دنیایی فانتزی زندگی نمی کنند که همه چیز رنگین کمان و تک شاخ است. استف و لنا همجنس هراسی را از افراد خانواده خود تجربه می کنند. آنها یاد می گیرند که چگونه رابطه خود را بدون اجازه دادن به کسانی که نمی فهمند یا مایل به انجام این کار نیستند در آغوش بگیرند - آنها را از نشان دادن اینکه به یکدیگر عشق و علاقه دارند بازدارند.جوانان LGBTQ+ به ویژه جذب این نمایش می شوند زیرا این نمایش روابط همجنس را عادی می کند و بر پیروزی ها و مصیبت هایی که افراد بخشی از جامعه با آن روبرو هستند تأکید می کند. بسیاری از نوجوانان و بزرگسالان جوان به استف و لنا نگاه می کنند، زیرا این مهم و نادر است که افرادی با ویژگی ها و جهت گیری هایشان در تلویزیون نمایش داده شوند. این واقعیت که آنها خانواده دارند، زندگی ای را ایجاد می کنند که دوستشان دارند و از یکدیگر حمایت می کنند، به عنوان یک چراغ امید برای جوانان در همه جا عمل می کند.
نمایش همچنین زمان زیادی را صرف ایده تعلق در یک خانواده بدون توجه به رابطه بیولوژیکی می کند. استف براندون پسری از ازدواج قبلی خود دارد و پدرش هنوز در تصویر است. استف و لنا با هم، دوقلوها، عیسی و ماریانا را در 9 سالگی به فرزندخواندگی پذیرفتند. سپس کالی و جود را که دو کودکی هستند که در سیستم پرورشی بزرگ شده‌اند و هرگز محیط خانه یا خانواده ثابتی نداشته‌اند، پذیرفتند.
گاهی اوقات وقتی به فرزندخواندگی و فرزندخواندگی فکر می کنیم، چقدر چالش برانگیز برای والدینی که این کودکان را می پذیرند، دست کم می گیریم، مشکلاتی با بچه های بیولوژیک ایجاد می شود، بنابراین باید به عنوان یک امر طبیعی در نظر گرفته شود، اگر به همان اندازه دشوار نباشد، زمانی که آن بچه ها به فرزندخواندگی گرفته می شوند..این کودکان که سابقه دارند، و اغلب، تجربیات آسیب زا داشته اند، و بسیاری از آنها عادت به دریافت محبت و پذیرش از جانب کسانی که قرار است مراقب آنها باشند، نیستند.
برای مثال، وقتی فاسترها تصمیم گرفتند کالی را پرورش دهند، تحقیقات خود را در مورد گذشته او انجام می دهند و متوجه می شوند که او توسط مراقبان قبلی اش مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. آنها او را با یک دانه نمک به خانه می برند و انتظار ندارند که او فوراً جا بیفتد. همانطور که انتظار می رفت، او تلافی می کند، شلاق می زند و به سختی می توان از نظر احساسی به او نزدیک شد. این واقعیت برای بسیاری از کودکان خوانده و خوانده شده است. آنها در محیطی با ثبات و دوست داشتنی بزرگ نشده اند و اغلب آسیب هایی را که در گذشته تجربه کرده اند به آینده خود وارد می کنند. در نهایت کالی یاد می گیرد که رها کند و متوجه می شود که برخی از خانواده ها می توانند سالم باشند. این نمایش نمونه بارز لحظات اصیل، خام و برش نخورده از زندگی است که برای کامل جلوه دادن آن ها رنگ آمیزی نشده است. وقتی صحبت از آن به میان می‌آید، نمایش عالی می‌شود، زیرا ایده خانواده چیست را به چالش می‌کشد… شاید بتوان آن را به‌عنوان چیزی که احساس می‌شود، بدون قضاوت، مرز یا تعریفی انفرادی تعریف کرد.
