بن استیلر حرفه خود را از دیوانگی و کمی دیوانگی ساخته است. خوشبختانه برای این بازیگر پرکار، برای او خوب کار شده است. حتی شخصیت‌هایی مانند Zoolander نیز امتیازات زیر را به دست آورده‌اند و استیلر نیز به‌خاطر «ملاقات با والدین» به‌طور گسترده‌ای در قالب میم شناخته می‌شود..
اما یک فیلم وجود دارد که به نظر می رسید از ناکجاآباد بیرون آمده است: "Tropic Thunder". حتی برای استیلر هم کمی هیجان انگیز و شدید بود. برای یک چیز، بودجه هنگفت بود -- و تولید هم همینطور.
سوال این است که چگونه بن استیلر - که فیلمنامه را به همراه دو همکار دیگر نوشت - الهام گرفت تا یک "فیلم کمدی اکشن طنز" در جزیره Kaua'i بسازد؟
بن استیلر الهام گرفته از یک فیلم دهه 80
جاستین تروکس و اتان کوهن، نویسندگان همکار، به استیلر کمک کردند تا فیلم تقلید آمیز را کنار هم بگذارد، و گروه بازیگران واقعاً به آنها کمک کرد تا آن را به پایان برسانند. اما همانطور که مشخص است، بن در واقع دهه‌ها قبل از آن به مفهوم فیلم رسیده است.
الهام بخش اصلی فیلم او فیلمی از سال 1987 بود. اگرچه استیلر اذعان داشت که این فیلم اساساً تقلید از ادغام فیلم‌های جنگ ویتنام (و دیگر جنگ‌ها) است، اما برای اولین بار از او الهام گرفته شد که فیلمنامه را در حالی که آویزان بود بنویسد. اطراف مجموعه «امپراتوری خورشید».
آن فیلم استیون اسپیلبرگ ایده روشنی به بن داد. اگرچه نقش او کمی بود، اما یک بار در مصاحبه ای توضیح داد که دوستانش -- بازیگران دیگر -- به "کمپ بوت جعلی" فرستاده شده اند تا قبل از فیلمبرداری برای پروژه های مشابه دیگر وارد شخصیت شوند.
نقش او به این نیاز نداشت (بنابراین او چیز زیادی در مورد سبک استیون اسپیلبرگ در آن جبهه برای گفتن نداشت)، اما بن توجه کرد.
به طور خلاصه، استیلر توضیح داد، "همه بازیگران به بوت کمپ جعلی می رفتند و در مورد این تجربیات باورنکردنی که داشتند و اینکه چگونه زندگی آنها را تغییر داد صحبت می کردند." او توضیح داد که آن را سرگرم‌کننده می‌دانست، زیرا افرادی که واقعاً به جنگ (یا حتی اردوگاه بوت واقعی) رفته‌اند، تجربه‌های بسیار دگرگون‌کننده‌تری خواهند داشت.
بیش از یک دهه طول کشید تا بن استیلر بنویسد «تندر استوایی»
از آن ایده اولیه، ده سال طول کشید تا بن و مقداری همکاری با دوستان فیلمنامه‌نویسش حتی ایده‌ها را روی کاغذ آورد. سپس تغییرات بیشتری در داستان انجام شد، سپس انتخاب بازیگر -- که بخش سرگرم کننده ای برای بن بود.
در نهایت، فیلم موفق بود -- تا حدی به این دلیل که بن استیلر آن را بسیار جدی می گرفت. بازیگران حتی یک فیلم ساختگی برای همراهی فیلم و حتی وب‌سایت‌های ساختگی و سایر عناصر حمایتی (مانند نوشیدنی انرژی‌زای تقلبی از فیلم) ارائه کردند تا کل تجربه را برای بینندگان جذاب‌تر و جذاب‌تر کنند.
این دلیلی بیش از حد کافی برای بدجنس‌های سینما از بن استیلر است، درست است؟ اما بینندگان فیلم را دوست داشتند و بن به وضوح از ساخت فیلم و کارگردانی و بازی در آن لذت برد.
