همانطور که مشخص شد، جیمز دین در اوایل تأثیر زیادی بر جانی دپ داشت و ما می توانیم ردپایی از آن را در طول زندگی حرفه ای او ببینیم. از بین همه مردم، این نیکلاس کیج بود که دپ را به دنیای بازیگری تشویق کرد.
تا سال 1984، او قبلاً در فیلم‌های مهمی مانند «کابوس در خیابان الم» ظاهر می‌شد. او به عنوان یک ستاره بزرگ شناخته شد و در سال 1990، با حضور در کلاسیک تیم برتون، "ادوارد دست قیچی" در کنار بازیگرانی مانند دایان ویست و وینونا رایدر، جایگاه خود را به عنوان یک A-lister در هالیوود تثبیت کرد.
این فیلم به سرعت تبدیل به یک فیلم موفق شد و امروزه به دلیل تأثیر عمیقش و همچنین توانایی عالی دپ در ایفای نقش، به عنوان یک فیلم کلاسیک کالت شناخته می شود. به اندازه کافی عجیب، دپ اظهار داشت که سگش الهام بخش شخصیت او بوده است…
با این وجود، علیرغم موفقیت و جایگاهش در هالیوود، دپ در ابتدا در پشت صحنه بسیار عصبی بود، به خصوص به خاطر یک لیست خاص از هالیوود. دپ به این موضوع اشاره کرد که فکر می‌کرد فرد خاصی قرار است جایگزین او شود. البته، این اتفاق نیفتاد و ما نمی‌توانیم کسی جز دپ را در این نقش به تصویر بکشیم.
ما به همراه چند حقایق جالب در مورد این فیلم نمادین به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.
برتون از یک جفت قیچی ایده گرفت
این ایده همه به خاطر قیچی شروع شد… به زودی، برتون طرحی در ذهن داشت، هرچند این بار، قیچی فقط یک مرد را نشان نمی داد… در نهایت، او قیچی را به معادله بازگرداند.
یک ایده عجیب و غریب که واقعاً فیلم را زنده کرد.
"من در دفترم نشسته بودم و به یک قیچی نگاه می کردم، و در نهایت متوجه شدم که می توانم فیلمی درباره مردی بنویسم که به یک جفت قیچی نگاه می کند." "سپس متوجه شدم که ممکن است حتی به قیچی نیاز نداشته باشم."
"چرا به طور کامل از شر قیچی خلاص نمی‌شویم و فقط درباره یک مرد فیلم نمی‌سازیم؟ تصمیم گرفتم قیچی را از فیلم جدا کنم. اما مفهوم "بریدن" مرا به یاد چیز دیگری انداخت: قیچی. این به من یک ایده داد: اگر مرد فیلم من به جای دست، قیچی به مچ دستش وصل می کرد، چه می شد؟
نه تنها این فیلم به عنوان یک کلاسیک کالت تأثیر عمیقی داشت، بلکه افراد دارای معلولیت را نیز تحت تأثیر قرار داد.
تامپسون به اینسایدر گفت: کارولین تامپسون، فیلمنامه نویس فیلم، اعتراف کرد که وقتی متوجه شد، گریه کرده است: "من شروع به گریه کردم." "چقدر می تواند تاثیرگذار باشد؟ افرادی که از دیگری بودن رنج می برند که بسیار بصری است، و مردم بسیار بی رحم هستند، حمایت از آنها احساس زیبایی بود. این یکی از لذت های بزرگ کمک او به فرهنگ بوده است."
دپ نقش مهمی در برانگیختن این احساسات و پیام داشت، با این حال، ستاره نگران بود که او در حین فیلمبرداری جایگزین شود.
ترس تام هنکس
دپ زمانی شروع به نگرانی کرد که کل بازیگران در حال تمرین بودند و او هنوز در دو هفته اول در حاشیه بود.
دپ فکر می کرد برتون در حال فکر کردن به انتخاب بازیگرانش است، دو هفته اول اد وود و دست قیچی و اسلیپی هالو را با این فکر گذراندم که قرار است اخراج شوم، که قرار است جایگزین شوم. اما خوشبختانه تیم خوشحال بود. با چیزها، و من شغلم را از دست ندادم.»
طبق مصاحبه او، هنگامی که طرفداران ظاهراً به دنبال تام هنکس بودند، در حالی که او در حال آماده شدن برای نقش بود، شک و تردید بیشتر شد.
"در را باز کردم و گفتم: "چطوری؟" و آنها گفتند: "سلام. آیا تام هنکس اینجاست؟ اینجا زندگی می کند؟" گفتم: "چی؟ نه. هنوز نه." و من متقاعد شده بودم که هنکس جایگزین من خواهد شد. متقاعد شدم.
ما نمی توانیم هنکس را در این نقش تصور کنیم، حتی اگر او یک بازیگر شگفت انگیز است.
تام معلوم شد که خوب است
آیا هنکس حتی برای این نقش در نظر گرفته شده بود؟ احتمالاً نه و احتمالاً این یک دپ جوان بود که کمی بیش از حد به یک موقعیت نگاه می کرد.
در مورد هنکس، بیایید بگوییم که حرفه او خوب بوده است. حرفه او چهار سال بعد، به لطف فیلم خاصی به نام "فارست گامپ" منفجر شد.
کلاسیک‌ها در سال‌های بعد از آن در دهه ۹۰ ادامه پیدا کردند، با فیلم‌هایی مانند «آپولو ۱۳»، «داستان اسباب‌بازی»، «نجات سرباز رایان»، «مایل سبز» و یکی از نقش‌های نمادین‌تر او. تا آغاز دهه 2000، "دور ریخته شوند".
به طور خلاصه، حرفه او آسیبی ندید…
