تعداد زیادی ابرقهرمانی کلاسیک وجود دارد.
به اکثر ابرقهرمان ها معمولاً پس از زندگی در شرایط وخیم، معمولاً در شهری که دقیقاً شبیه شهر نیویورک به نظر می رسد، به طور غیرمنتظره، برخلاف میل خود، قدرت های خود را دریافت می کنند. همه آنها خیلی سریع تصمیم می گیرند که ابرقهرمان شوند و به نوعی با ابرشرور که ممکن است دانشمند ثروتمندی باشد یا نباشد، ارتباط داشته اند. ابرقهرمان همیشه با کمک یک تیم برنده می شود، با این حال به نظر می رسد ابرشرورها هرگز برای مدت طولانی در زندان نمی مانند. ابرقهرمان معمولاً آخرین خط را می‌گیرد، و این همیشه یک خط ساده است. هیچ کس هم مرده نمی ماند و همه آنها باید کلاه بپوشند تا احساس قدرت کنند. ما می توانیم ادامه دهیم و ادامه دهیم.
با این حال، در MCU، آنها برخی از آن تروپ ها را برای منافع بیشتر فرنچایز تغییر داده اند تا برخی از طرفداران ناامید شوند.آنها برخی از شخصیت ها، ظاهر، سطح قدرتشان را به طور کامل تغییر داده اند و گاهی اوقات این کار به جایی نمی رسد. یکی از موضوعاتی که آنها از شر آن خلاص شدند در واقع یک تصمیم هوشمندانه بود، حتی اگر برخی می گویند اینطور نبود.
ابرقهرمانان دیگر دقیقاً نیازی به پنهان کردن خود ندارند
تا زمانی که کتاب های مصور وجود داشته اند، هویت های مخفی وجود داشته اند. این یکی دیگر از آن عناوین ابرقهرمانی بزرگ است. اگر سوپرمن هویت خود را در معرض دید عموم پنهان نمی کرد و خود را به عنوان یکی از آنها پنهان نمی کرد، آن روزنامه نگاران مزاحم دیلی پلنت را همیشه در دم خود داشت. گاهی اوقات تنها چیزی که لازم است یک عینک و یک شخصیت کاملاً متفاوت است.
اما بحث طولانی مدتی وجود دارد که آیا ابرقهرمانان MCU باید هویت مخفی مانند پیتر پارکر و مت مرداک (دردویل) داشته باشند. در MCU، ابرقهرمانان آزادانه و بدون نیاز به پنهان کردن هویت خود روی زمین راه می روند.
می توان به مردم عادی همان سرمی تزریق کرد که کاپیتان آمریکا را به یک ابرقهرمان تبدیل کرد. کل شهرها می توانند در معرض خشم ابرقهرمانان قدرتمند قرار گیرند، و TVA مطمئناً می تواند انسان ها را در صورت ایجاد رویدادهای مرتبط و منحرف شدن از خط زمانی مقدس دستگیر کند.
بنابراین می توان گفت که انسان ها با آنچه در اطرافشان اتفاق می افتد بسیار در ارتباط هستند، نه فقط روی زمین بلکه در جهان. ابرقهرمانان مجبور نیستند پنهان شوند.
با این حال، برخی از طرفداران آن را دوست دارند. آنها استدلال می کنند که این چیزی است که ابرقهرمانان را قابل ارتباط می کند. وقتی ابرقهرمانان زندگی ما را نجات نمی‌دهند، آنها هم مثل ما آدم‌های عادی هستند و این بسیار جذاب و مرموز است.
حدود یک سال پیش، یک بحث هفتگی در Reddit وجود داشت که از کاربران پرسیده شد که آیا موافق هستند که ابرقهرمانان بیشتری در MCU باید هویت مخفی داشته باشند یا خیر. با کمال تعجب، بسیاری از طرفداران موافق بودند که تعداد بیشتری وجود داشته باشد.
رهبر بحث نوشت: "مرد آهنی با کنار گذاشتن زاویه هویت مخفی که تونی استارک در ابتدا در کمیک داشت، در ژانر ابرقهرمانی بسیار منحصر به فرد شد." با این حال، مگر اینکه مانند Daredevil به نمایش های نتفلیکس نگاه کنید، تنها قهرمان دیگری که هویت مخفی دارد مرد عنکبوتی است. خب، او تا پایان Spider-Man: Far From Home بود.
اما، با برنامه های آینده مانند Moon Knight و Ms. Marvel، طرفداران ممکن است دوباره قهرمانان بیشتری را با هویت های مخفی ببینند. بنابراین، آیا می خواهید قهرمانان بیشتری را ببینید که باید پنهان کنند که واقعاً چه کسی هستند تا از خود محافظت کنند. نزدیکانشان؟ یا این یک طناب قدیمی است که باید کنار گذاشته شود؟ بسیاری از مردم می خواستند که آن را باقی بماند.
یکی از طرفداران نوشت: "من عاشق هویت مخفی هستم زیرا به قهرمانان اجازه می دهد زندگی عادی خارج از ماسک داشته باشند - پیتر می تواند به مدرسه برود، مت مرداک می تواند وکالت کند و غیره - به همین دلیل است که ما می تواند بهتر با این افراد ارتباط برقرار کند."
یکی دیگر اظهار داشت: "من فکر می کنم برخی از قهرمانان به هویت های مخفی نیاز دارند و برخی از قهرمانان نیازی به هویت مخفی ندارند، انتقام جویان واقعاً به هویت مخفی نیاز ندارند، اما قهرمانانی مانند خانم مارول، دردویل، مون نایت و عنکبوت- انسان به دلایل خود به آنها نیاز دارد."
یک نفر نوشت که آنها احساس می کردند که فاش شدن هویت پیتر پارکر "وحشیانه" است."من شخصا فکر می کنم که مدیریت هویت مرد عنکبوتی در MCU بی رحمانه بوده است. او یکی از آن شخصیت هایی است که واقعاً از طرف پیتر پارکر و طرف مرد عنکبوتی تغذیه می کند. بسیاری از جذابیت های مرد عنکبوتی."
در حالی که آنها نکات مهمی را بیان می کنند، ممکن است برای تغییر اوضاع خیلی دیر باشد.
MCU از The Trope دور شد
می توانید استدلال کنید که MCU از همان ابتدا واقعاً نمی خواست از استناد هویت مخفی استفاده کند، با شروع با مرد آهنی. تونی استارک در اتاقی پر از خبرنگاران اعلام می کند که مرد آهنی است. این سال‌ها قبل از آن بود که MCU حتی خود را در فازها تثبیت کند، و نام Thanos هنوز در مورد آن فکر نشده بود.
کوین فایگ در سال 2013 به Bleeding Cool گفت: "یکی [تروپ کمیک رایج] که ما در MCU انجام نداده ایم، هویت مخفی است." چرا ما تونی استارک را در پایان اولین فیلمش به نمایش گذاشتیم.ما به نوعی به تماشاگران اعلام کردیم که آن بازی را انجام نخواهیم داد."
The Verge اشاره می کند که برای توبی مگوایر و مرد عنکبوتی اندرو گارفیلد آسان بود که هویت مخفی خود را حفظ کنند زیرا آنها "تنها قهرمانی بودند که برای آن داستان ها اهمیت داشتند."
"سام رایمی مجبور نبود تا رشته‌های روایی چندین سنگ بی‌نهایت را کنار هم بکشد، بیشتر از آن‌که مارک وب کارگردان مجبور بود نگران تعاملات مرد عنکبوتی با دنیای بزرگتر ابرقهرمانی باشد، و اینکه آیا آنها مطابقت دارند یا خیر. داستان 10 ساله. روایت MCU به سادگی اجازه ساختار مستقل داستان های قهرمان کاملاً منزوی را نمی داد."
آنها همچنین خاطرنشان کردند که MCU دارای 23 فیلم قوی است و استفاده از هویت های مخفی "اگر قهرمانان برای یکدیگر یا برای جهان بزرگتر ناشناخته بودند، کار نمی کرد. ماسک ها باید زودتر و اغلب از بین می رفتند. اگر فقط برای ایجاد اعتماد کامل بین قهرمانان."
در نهایت، چه دوست دارید هویت های مخفی را دوست داشته باشید یا نه، تصمیم مارول برای حذف آنها از زندگی ابرقهرمانانشان هوشمندانه بود و فرنچایز را تازه، نه کسل کننده، غیراصیل و قدیمی نگه داشت. احتمالاً شعبه‌ای در جدول زمانی مقدس وجود دارد که MCU با هویت‌های مخفی کار می‌کرد، اما آن شعبه احتمالاً کسل‌کننده است.
