در میان همه بازیگرانی که در چند دهه گذشته در هالیوود بازی کرده اند، می توان استدلال کرد که دنیل دی لوئیس جذاب ترین است. به هر حال، دی لوئیس احتمالاً معتبرترین بازیگر نسل خود است، اما به نظر می رسد که او چندان به این ستایش اهمیت نمی دهد. در عوض، به نظر می‌رسد که دی لوئیس روی بازی‌هایش بسیار سخت کار می‌کند تا انگیزه‌اش را برای تعهد به هر یک از نقش‌هایش برآورده کند.
البته، دنیل دی-لوئیس تنها بازیگری است که برای انجام یک نقش، کارهای افراطی انجام داده است. با این حال، درجه ای که دی لوئیس مایل است برای هنر خود رنج بکشد، تبدیل به یک افسانه شده است. اگرچه مردم تمایل دارند که مجذوب داستان‌های بازیگری متد دی لوئیس شوند، اما بیشتر تماشاگران سینما از چه چیزی منجر به بیمار شدن او در صحنه فیلمبرداری «دارندهای نیویورک» شد، آگاه نیستند.
یکی از بازیگران مهربان
حتی با وجود اینکه دنیل دی لوئیس اولین بازی خود را در سال 1971 روی پرده سینما انجام داد، تا زمان نگارش این مقاله تنها در 23 فیلم ظاهر شده است. همانطور که پیداست، دلیل آن این است که دی لوئیس حاضر بود نقش‌هایی را در پروژه‌های عظیم رد کند، اگر به آنها علاقه نداشت.
اگرچه غم انگیز است که بازیگری به استعداد دنیل دی لوئیس در فیلم های بیشتری ظاهر نشده است، به نظر می رسد که این از بسیاری جهات چیز خوبی است. به هر حال، اگر دی لوئیس چندان به نقش‌هایی که بر عهده گرفته اهمیت نمی‌داد، احتمالاً بازی‌های او آسیب می‌دید. با توجه به اینکه دی لوئیس در فیلم هایی مانند پای چپ من، به نام پدر، و دار و دسته های نیویورک چقدر شگفت انگیز بود، خوب است که او وقت خود را برای بازی در پروژه های دیگر تلف نکرد.
قصه های معروف بیشتر
وقتی بیشتر مردم در مورد دنیل دی لوئیس فکر می کنند، اولین چیزی که به ذهن خطور می کند بازی های درخشان او در فهرست بلندبالایی از فیلم هاست.با این حال، زمان زیادی طول نمی کشد تا بیشتر تماشاگران سینما داستان های مختلف تعهد دی لوئیس به بازیگری متد را بیان کنند. به عنوان مثال، بسیار شناخته شده است که در حالی که لینکلن در سال 2012 فیلمبرداری می شد، دی لوئیس با عنوان "آقای" خطاب شد. رئیس» سر صحنه فیلمبرداری. در حالی که برخی افراد ممکن است تصور می کردند که دی لوئیس فقط کارمندان سطح پایین را مجبور می کرد که او را اینگونه صدا کنند، همه ستاره های دیگر فیلم نیز او را «آقای» صدا می کردند. رئیس جمهور».
اگرچه ممکن است عجیب به نظر برسد که همه در صحنه فیلمبرداری دنیل دی لوئیس را با نام شخصیتش صدا بزنند، او کسی است که فداکاری های بزرگی انجام می دهد. در واقع، طبق گزارش ها، دی لوئیس چیزهایی را به سمت افراط می کشد که احتمالاً برای اکثر تماشاگران سینما غیرقابل تصور است. به عنوان مثال، دی لوئیس برای اینکه بتواند خودش را در فضای مناسب برای ساخت فیلم The Crucible در سال 1996 قرار دهد، در جزیره ای زندگی می کرد که آب لوله کشی یا برق نداشت. علاوه بر این، او خانه شخصیت خود را از ابتدا ساخت و با ابزار دقیق قرن هفدهم زمین‌هایی را کاشت. به طرز شگفت انگیزی، او برای یک فیلم دیگر با شرایط بسیار بدتری روبرو شد.
هنگام فیلمبرداری درام زندان تحسین شده در سال ۱۹۹۳ به نام پدر، دنیل دی لوئیس خود را در شرایط بسیار شدیدی قرار داد. به عنوان مثال، گفته می شود که او به "جیره بندی زندان" رفته است که منجر به از دست دادن 50 پوند شد و او افسران واقعی را استخدام کرد تا او را به مدت سه روز بازجویی کنند. بدتر از آن، دی لوئیس زمانی که جلوی دوربین نمی رفت، خودش را حبس می کرد و هرکسی را که از کنار سلولش رد می شد تشویق می کرد که او را سرزنش کند یا روی او آب سرد بیندازد.
باندهای نیویورک اشتباه می کنند
در میان تمام فیلم‌هایی که دنیل دی-لوئیس در طول حرفه طولانی خود ساخته است، می‌توان ادعا کرد که Gangs of New York تاثیرگذارترین آنها بود. از این گذشته، این فیلم در باکس آفیس کار خوبی داشت، بینندگان به خوبی از آن یاد می کنند و برنده یا نامزد دریافت لیست بسیار طولانی جوایز شد. در واقع، بسیاری از طرفداران فیلم را عملاً عالی می‌دانند جدای از مشکلاتی که با بازی کامرون دیاز در فیلم داشتند.
اگرچه واضح است که دنیل دی-لوئیس تمام تلاش خود را برای هر نقشی که ایفا می کند، به نظر می رسد، همیشه به نظر می رسید که او کمی بیشتر به گروه دار و دسته های نیویورک اهمیت می دهد.به هر حال، آن فیلم توسط یکی از بهترین فیلمسازان تاریخ، مارتین اسکورسیزی ساخته شد. در هر صورت، نباید برای کسی تعجب کرد که دی لوئیس در حین ساخت فیلم، روش بازیگری را به سطح دیگری رساند.
طبق گزارش‌ها، دانیل دی لوئیس در زمان ساخت Gangs of New York در رم، یک مشت واقعی بود. به عنوان مثال، دی لوئیس در تلاش برای وارد شدن به شخصیت بیل تند و زننده «قصاب» کاتینگ، در اطراف رم قدم می زد و به حساب خودش با غریبه ها دعوا می کرد. اگر این به اندازه کافی بد نبود، از آنجایی که فیلم Gangs of New York در دهه 1800 اتفاق می‌افتد، دی لوئیس اصرار داشت که کت‌های دقیقی بپوشد. متأسفانه، کت به اندازه کافی گرم نبود، بنابراین دی لوئیس دچار ذات الریه شد. در اقدامی که به قدری احمقانه بود که نمی توان اغراق کرد، دی لوئیس پس از آن از مصرف داروهای مدرن برای بیماری خود امتناع کرد و طبق برخی گزارش ها تقریباً از دنیا رفت.
