ویل فرل در کمدی های موفق کم نداشت. و صادقانه بگویم که او دلیل محبوبیت بیشتر فیلم هایش است. مطمئنا، ما استیو کارل و بقیه بازیگران فیلم Anchorman را دوست داشتیم، اما ویل نمایش را دزدید. و همین امر در مورد Step Brothers، Elf، و حتی Wedding Crashers نیز صدق می کند که او فقط برای پنج دقیقه حضور داشت. این به این دلیل است که ویل همیشه خود را به اجراهایش می اندازد. حتی بزرگ‌ترین طرفداران ویل نیز از همه جزئیات درباره اینکه او چگونه نقش‌هایش را زنده می‌کند، نمی‌دانند. او حتی یک ریش مضحک و واقعی برای Anchorman گذاشت، اگرچه طرفدارانش فکر می کردند که این ریش تقلبی است.
در میان محبوب ترین فیلم های ویل فرل بدون شک شب های تالادگا هستند.فیلم 2006 به شیوه ای خاص خنده دار سبز شد. طبق مقاله ای جذاب توسط ESPN، در واقع، تنها شش کلمه بود که فیلم را فروخت. و این شش کلمه بودند که در واقع منشأ واقعی کمدی موفق ویل بودند. آن شش کلمه عبارت بودند از: "ویل فرل به عنوان راننده نسکار".
همین است… از آنجا آمده است…
در آن زمان، ویل تا کنون در اوج کار خود بود. او قبلا در Old School، Elf، اولین فیلم Anchorman بازی کرده بود و نقش برجسته خود را در Wedding Crashers داشت. بنابراین، آدام مک کی، نویسنده/کارگردان مشهور، بسیار خوشحال بود که به او در ایده فیلم NASCAR کمک کند. سونی پیکچرز وارد شد، اما یک دقیقه طول کشید تا نسکار را متقاعد کند که فیلم کاملاً روی آنها تاثیرگذار نیست.
دریافت NASCAR با ایده او
طبق گزارش ESPN، ویل فرل مطمئن بود که فیلم ماشین مسابقه ای او در مورد مسخره کردن نسکار نیست. در واقع، ویل برداشت بسیار خاصی از نحوه برخورد با موضوع داشت.
ویل فرل گفت: «ما از قبل کاملاً مصمم بودیم که هدف ما مسخره کردن نسکار نیست. "ما می‌خواستیم با NASCAR خوش بگذرانیم. ما شیفته این ایده بودیم که رانندگان هم تیمی باشند و در عین حال رقابت کنند، مانند ریکی و کال [ناتون جونیور]. اتفاقاً تکان دهید و بپزید. بنابراین، گفتیم جوک‌های داخلی را به ما بدهید. از افرادی که این کار را برای امرار معاش انجام می دهند و ما با آن کار خواهیم کرد. از آنجا بود که شخصیت هایی مانند همسرم، کارلی، از آنجا آمدند. ما متوجه شدیم که هیچ کس "انکرمن" را بیشتر از افرادی که در واقع در اخبار تلویزیون کار می کنند دوست ندارد. همیشه احساس می‌کردم که مردم در نسکار نیز می‌توانند به این موضوع بخندند. و اگر این کار را نمی‌کردند… خوب، من یک مرد نسبتاً بزرگ هستم و اکثر رانندگان اتومبیل‌های مسابقه‌ای بسیار کوچک هستند، بنابراین آنها می‌دانستند چه خبر است.»
پس، نسکار در مورد همه اینها چه احساسی داشت؟
سارا نتینگا، مدیر عامل بازاریابی رسانه ای و سرگرمی NASCAR، به ESPN گفت: "آنها تحقیقات خود را انجام دادند. آنها این ورزش را می دانستند. آنها می دانستند که ما چگونه کار می کنیم و می دانستند که ما در مورد همکاری هستیم.""اگر آنها این کار را نمی کردند، فکر می کنم آنها خیلی سریع متوجه این موضوع شدند. من فکر می کنم آنچه واقعاً برای ما برجسته بود این بود که آنها به سمت واقعی و معتبر می رفتند. و این مانند هر چیز در کمدی طنز کار می کرد. اگر کاری را انجام دهید که معتبر است. ، کار می کند. اگر فقط همه چیز را درست کنید، خنده دار نیست."
تبدیل ایده خود به چیزی واقعی
ویل و تیمش تست‌هایی را در شارلوت، کارولینای شمالی برگزار کردند. او مصمم بود که طنز خود را تا حد امکان واقعی کند. این همچنین شامل اطمینان از اینکه او چگونه رانندگی را می‌داند نیز بود. او قرار بود نقش راننده ماشین اسپرت ریکی بابی را بازی کند. به گفته ESPN، ویل با مربیان در تجربه رانندگی ریچارد پتی و مدرسه رانندگی کامیون سریع کار می کرد.
"آدام مک کی، ویل فرل، و جان سی. ریلی بودند. آنها قرار بود مدرسه رانندگی یک روزه را بگذرانند و اولین کاری که ما انجام دادیم این بود که آنها را با یک ون دور پیست بردیم،" کریس مک کی ریچارد پتی درایو اکسپرینس، مدیر مدیریت وقت آن زمان، گفت."بعد از یک دور آنها تمام شدند. آنها برای خارج شدن از مسیر فریاد می زدند. ما فکر می کردیم آنها شوخی می کنند، بنابراین ما می خندیدیم. اما وقتی در جاده پیت توقف کردیم، هر سه آنها پیاده شدند و مستقیم به سمت ماشین کرایه ای خود حرکت کردند. خیلی جدی بودند. این ریلی بود که آنها را متوقف کرد و گفت: "بچه ها، ما نمی توانیم اینجا بدجنس باشیم. ما نمی توانیم یک فیلم نسکار بسازیم و در واقع حضور در یک ماشین مسابقه را تجربه نکنیم." بنابراین ما با هر یک از آنها سواری دو نفره کردیم … و همان کار، آنها تمام شدند، کاملاً وحشت زده شدند. فقط یک ساعت مانده بود و ما از آنها التماس کردیم که آموزشگاه رانندگی را شروع کنند. برای دو ساعت و نیم دیگر. مدتی طول کشید اما آنها آن را دوست داشتند."
در پایان روز، رانندگی واقعاً ترسناک خواهد شد…
"صحنه ای که ریکی برمی گردد و فکر می کند دارد سریع می رود، اما او واقعاً فقط با سرعت 25 مایل در ساعت حرکت می کند، کاملاً وحشتناک،" ویل فرل توضیح داد. "این تقریباً بر اساس تجربه زندگی واقعی بود."
اما اگر قرار بود ایده اش را برای یک فیلم ماشین مسابقه ای اجرا کند، باید کاملا متعهد می شد. و پسر همیشه نتیجه داد.
