سیمپسونها یک جاه طلب فرهنگ پاپ بود (و هنوز هم هستند). اگرچه ممکن است این سریال به اندازه دهه 1990 و اوایل دهه 2000 محبوب نباشد، اما هنوز رتبه‌بندی سالمی دارد که باعث درآمدزایی اعضای بازیگران آن شده است. اما مهمتر از آن، نحوه نگرش ما به جهان را نیز شکل داده است. این تا حدی به دلیل تمام پیش‌بینی‌های اعصاب‌گیر و دقیقی است که نمایش درباره آینده انجام داده است.
سپس، البته، همه مواقعی وجود داشت که افراد مشهوری مانند کانن اوبراین و ست روگان نمایش را شکل دادند و راه‌های جدیدی از آن یافتند که بر نحوه تعامل ما با خانواده، کسب‌وکارمان روشن می‌شد. و جامعه ما در کل در بین همه اینها داستان های تاثیرگذار، گیج های کمیک مسخره (و اغلب احمقانه) و انبوهی از ارجاعات فرهنگ پاپ بود.شاید مشهورترین آن، شامل شماره موزیکال The Planet Of The Apes باشد.
در اینجا حقیقت شگفت انگیزی است که چگونه شماره "دکتر زائیس، دکتر زائیس" به یکی از به یاد ماندنی ترین ارجاعات در نمایش تبدیل شد.
ایجاد این لحظه به طرز شگفت انگیزی آسان بود
شماره موزیکال و مرجع سیاره میمون ها در فصل هفتم در قسمتی به نام "ماهی به نام سلما" پخش شد. در حالی که این یکی از هزاران مرجع فرهنگ پاپ در نمایش است که شامل لحظات دیگری از فیلم های سیاره میمون ها می شود، مطمئنا یکی از به یاد ماندنی ترین هاست. حداقل، طبق تاریخچه شفاهی فوق‌العاده کرکس، این برنامه برای برنامه‌نویسان و نویسندگان برنامه بود.
چرا؟ خوب، چون به طرز شگفت‌انگیزی آسان جمع شد.
دیوید ایکس کوهن، نویسنده قدیمی سیمپسون ها، به ورایتی گفت: «معمولاً، ساعت ها و ساعت ها دور هم می نشینیم و فکر می کنیم تا مغزمان سیگار بکشد.
اما برای لحظه "دکتر زائیس" همه چیز به هم نزدیک شد. و این بسیار قابل توجه است با توجه به اینکه بخش‌های متحرک زیادی داشت، از جمله جوک‌های قدیمی وودویل، پاپ اتریشی دهه 80، بریک رقص، و البته میمون‌ها.
Giving Troy McClure His Big Apey Musical Moment
با توجه به اینکه همه در آمریکا تقریباً درباره سیاره میمون ها و حتی پایان فیلم شنیده بودند، منطقی بود که بیل اوکلی نویسنده و تهیه کننده و یکی از مجریان فصل هفتم برای آن تلاش کرد.
تا حدودی کنایه آمیز، جاش واینستین، یکی دیگر از مجریان آن فصل، هرگز سیاره میمون ها را ندیده بود، اما عاشق اسمز فرهنگ پاپ بود.
جاش و بیل همچنین می خواستند یکی از شخصیت های ثانویه را بگیرند و آنها را در اپیزود قرار دهند زیرا در فصل هفتم آنها فضایی برای بازی با آنها داشتند.آنها تروی مک کلور (شخصیت تلویزیونی) فیل هارتمن را انتخاب کردند که در این قسمت سعی داشت حرفه خود را احیا کند و با ازدواج با یکی از خواهران مارج، سلما، شایعات مربوط به خود را از بین ببرد. و او این کار را با گذراندن یک لحظه بزرگ در یک موزیکال برای سیاره میمون ها انجام داد.
"موزیکال حتی در پیش نویس اول نبود!" بیل اوکلی به Vulture گفت.
"ما به تروی نیاز داشتیم تا یک بازگشت بزرگ داشته باشیم. این سوال بزرگ بود: بازگشت بزرگ او چه خواهد بود؟" جاش واینستین اضافه کرد.
خوشبختانه، یک تهیه‌کننده ناظر به نام استیو تامپکینز ایده اصلی موزیکال سیاره میمون‌ها را داشت… تصوری مضحک که برای لحن طنز سیمپسونها عالی بود.
"از اتاق بیرون بودم و برگشتم و همه چیز نوشته شده بود. می توانم حس نادری از برق را به یاد بیاورم. چند ساعت بیشتر نبودم!" بیل شرح داده شد.
وقتی زمان تصمیم گیری فرا رسید که کدام آهنگ پخش شود، نویسندگان به عشق خود به آهنگ "راک من، آمادئوس" اشاره کردند… و البته نام یکی از شخصیت های فیلم به نام Dr. زایوس سپس، آهنگ اساساً خودش نوشت…
"من می دانم که دیوید کوهن یکی از بهترین خط های سیمپسون ها را داشت که این است: "از هر میمونی که می بینم از شامپان-A تا شامپان-Z متنفرم." جاش واینستین ادعا کرد.
معمولاً 20 دقیقه از اتاق نویسنده در سکوت کار می کند و سعی می کند یک خط خنده دار ارائه دهد. اما، در این مورد، همه از یکدیگر تغذیه می کردند.
صحنه به قدری قوی بود که بعد از آن یک روز به سختی ویرایش شد. همه آنها آن را به‌عنوان «یک انفجار خلاقانه از درخشش» دیدند.
سپس، آلف کلاوزن، آهنگساز Simpsons، تیمش را تحت فشار قرار داد تا موسیقی را بسازند که تقریباً شبیه آهنگ اصلی "راک من، آمادئوس" بود، بدون اینکه مسائل مربوط به حق چاپ را نقض کند. خوشبختانه، آنها هرگز با آن یا اساساً هیچ موسیقی دیگری در برنامه هیچ مشکلی با حق چاپ نداشتند.
در نهایت، این لحظه به عنوان یکی از بهترین ها در تاریخ سیمپسون ها ثبت شد.مانند بسیاری از بهترین لحظات طنز سریال، لحظه "دکتر زایوس، دکتر زایوس" به طرز باورنکردنی خود را جدی گرفت. این به ویژه در مورد لحظه نمایش در یک نمایش که تروی مک کلور چارلتون هیستون معمولاً رواقی را تقلید کرد، صادق بود.
فوق العاده مسخره بود. در اصل، این سیمپسون ها در بهترین حالت خود بود.
