چیزی در مورد ظاهر شدن در یک کلاسیک دهه 80 وجود دارد که هر بار به نقطه مطلوب می رسد. بهترین فیلم‌های دهه 80 چه فیلم‌های جوجه‌ها، چه فیلم‌های مردانه یا چیزی در این بین، همچنان در آزمون زمان ایستاده‌اند و منبع عظیمی از الهام برای فیلمسازان امروزی هستند.
باشگاه صبحانه مسلماً بهترین فیلم نوجوانی است که در این دهه ساخته شده است، و حتی در حال حاضر، این فیلم پابرجاست و مرتبط است. مطمئناً، برخی چیزها وجود دارند که اکنون قدیمی یا تابو هستند، اما در مجموع، تعداد کمی از فیلم‌های این دهه به اندازه این فیلم وزن دارند.
پس، چرا هیچ‌وقت دنباله‌ای پیدا نکرد؟ بیایید نگاهی بیندازیم و ببینیم!
یک صحنه حذف شده همه چیز را کامل می کند
باشگاه صبحانه ممکن است شبیه فیلمی به نظر برسد که سال هاست برای دنباله اش التماس می کند، اما حقیقت این است که یک صحنه حذف شده همه چیز را کامل می کند. در مورد مسیرهایی که شخصیت‌ها طی کردند، حرف‌های زیادی برای گفتن وجود داشت، اما طرفداران هرگز به آن نوع بسته شدنی که به دنبال آن بودند، نرسیدند.
خود صحنه هرگز به فیلم راه پیدا نکرد و همه چیز را در مورد نگاه ما به این شخصیت ها تغییر می دهد. از بسیاری جهات، با توجه به میزان امیدی که در پایان فیلم وجود دارد، خواندن در مورد آن تقریباً ناامیدکننده است.
طبق گفته جان کپلوس که نقش کارل سرایدار را بازی می کرد، "به برایان [آنتونی مایکل هال] گفتم که او یک دلال بزرگ بورس خواهد شد، در ۳۵ سالگی بر اثر حمله قلبی خواهد مرد.. جان بندر، اگر و زمانی که شما را از زندان آزاد کنند."
همانطور که خیلی ها به یاد دارند، فیلم ها زمانی به پایان می رسند که بچه ها راه خودشان را از بازداشت طی کنند، و خوش بینی وجود دارد که آنها می توانند چیزهایی را در زندگی خود تغییر دهند که در طول فیلم با آن روبرو بودند. این پایان‌نامه به ما نشان می‌دهد که مدیر داستان در تمام مدت درست می‌گفت و این شخصیت‌ها در قالبی که در ابتدای فیلم در آن یافتیم گیر کرده‌اند.
چون واقعاً این اتفاق نیفتاد، مردم هنوز هم می توانند تصویر خودشان را از اتفاقی که برای آن نوجوانان پس از پایان یافتن فیلم و بازگشت آنها به مدرسه رخ داد، ترسیم کنند.
خارج از این صحنه اصلی حذف شده، کارگردان فیلم در مورد ساخت دنباله ای برای فیلم محبوب حرف هایی برای گفتن داشت.
کارگردان جان هیوز نمی خواست دنباله هایی بسازد
برای اینکه یک دنباله واقعی ساخته شود، کارگردان جان هیوز باید با فیلمنامه و کل پروژه همراهی می کرد. معلوم شد، او علاقه چندانی به پیشبرد دنباله باشگاه صبحانه نداشت.
وقتی با هارتفورد کورانت صحبت می کرد، جان هیوز درباره دنباله ای برای فیلم و موضعش در برابر آن صحبت می کرد.
او می گفت، "می دانم که همه دوست دارند آن را تماشا کنند، اما من خیلی به آن شخصیت ها علاقه دارم… هیچ بهانه ای وجود ندارد که بتواند آنها را دوباره در یک اتاق قرار دهد. هیچ چیزی در زندگی آنها بعد از دبیرستان مربوط به آن روز نیست."
عاقبت می‌توانست برای کارگردان مشهور پردرآمد باشد، اما در آن مرحله، او دهه ۸۰ را تسخیر کرده بود و الهام بخش نسل جدیدی از فیلمسازان بود. با این حال، او اعتراف کرد که ایده‌هایی وجود دارد که می‌توانست با آنها کار کند، اما نه در قالب فیلم.
او می گفت: "به آن فکر کردم. من می توانستم آن را در نثر انجام دهم. من می دانم چه اتفاقی برای آنها خواهد افتاد. من آنها را میشناسم. اما اگر این کار را با بازیگران واقعی انجام دهیم - با مالی [رینگوالد] و جاد [نلسون] و آلی [شیدی]، آنها دیگر هرگز کنار هم نمی آیند.»
علیرغم اینکه هیچ دنباله‌ای ساخته نشد، صحبت‌های زیادی در مورد بازسازی احتمالی در برخی مواقع انجام شده است.
گفتگوهای بازسازی ظاهر شد
The Breakfast Club فیلمی است که نباید آن را دستکاری کرد، اما استودیوها عاشق پول درآوردن هستند و برخی به فکر بازسازی این کلاسیک هستند تا چند دلار اضافی به دست آورند.
سایت‌هایی مانند Metro گزارش داده‌اند که در گذشته بازسازی‌های Breakfast Club انجام شده است، اما هیچ‌وقت چیزی آشکار نشده است. تلاش برای دوباره گرفتن رعد و برق در یک بطری به سادگی هیچ فایده ای ندارد، و به سختی می توان همان تأثیر فرهنگی را که نسخه اصلی داشت، باقی گذاشت.
اگر این فیلم دوباره ساخته شود، انتظار داشته باشید که عده‌ای به آن واکنش نشان دهند و برخی خوش‌بینی کنند. همه دوست دارند یک فیلم خوب داشته باشند، اما تمایل زیادی برای دیدن آن وجود ندارد.
بعد از این همه سال، کلوپ صبحانه مانند همیشه خوب باقی می ماند و واقعاً، دنباله ای که هرگز روشنایی روز را ندید بهترین بود.
