برای هر ضربه، یک اشتباه وجود دارد. یا در مورد دالی پارتون تعداد کمی وجود دارد. در حالی که سوپراستار موسیقی کانتری مطمئناً در سهم عادلانه خود از فیلم های فراموش نشدنی بوده است، او همچنین بخشی از چند فیلم واقعاً وحشتناک بوده است. در واقع آنقدر بد است که باید به حرفه او پایان می دادند. وگرنه اگر او شخص دیگری بود.
حقیقت این است که دالی پارتون آنقدر محبوب جهانی است (و ممکن است فقط یک قدیس باشد) که اصلاً مهم نیست که فیلم چقدر بد است. اگر او ظاهر شود و فقط ذره ای از جذابیت اصیل خود را نشان دهد، کافی است که حتی بی الهام ترین فیلم را کمی قابل تحمل تر کند.متأسفانه، جذابیت او به تنهایی برای نجات این فیلم ها کافی نبود…
6 دالی پارتون در Miss Congeniality 2 بود
به هیچ وجه دالی پارتون دلیل وحشتناک بودن Miss Congeniality 2 نیست. در واقع، او فقط برای مدت کوتاهی در فیلم حضور دارد. و صحنه او تا حدودی به یاد ماندنی است، زیرا با کوبیدن او به زمین خاتمه می یابد. اما فیلم در Tomatometer در Rotten Tomatoes روی 16% قرار دارد.
وقتی برای اولین بار در سال 2005 اکران شد، راجر ایبرت، منتقد سینمای تحسین شده حتی گفت که "هیچ دلیل خوبی" برای حتی دیدن آن وجود ندارد. منتقدان دیگر حتی خشن‌تر بودند و بازیگران نقش مکمل را به دلیل ناکامی در جذاب‌تر کردن داستان کسل‌کننده مورد انتقاد قرار دادند.
5 دالی پارتون در بورلی هیلبیلیز بود
ساخت فیلمی بر اساس یک کمدی کمدی موفق یکپارچهسازی با سیستمعامل فوق العاده دشوار است. در واقع، برخی ممکن است بگویند که این غیرممکن است یا، حداقل، بسیار خطرناک است. شاید به همین دلیل است که فیلم The Munsters ساخته راب زامبی پیش از اکران در سپتامبر 2022 بازخوردهای وحشتناکی دریافت کرده است.اما امیدواریم که نیمی از فیلم The Beverly Hillbillies 1993 بد نباشد.
دالی پارتون مانند Miss Congeniality 2 نقش خودش را در فیلمی که امتیاز Rotton Tomatoes فقط ۲۲ درصد دارد ظاهر می شود. اما هر نقش آفرینی دالی پارتون نمی تواند به اندازه کاری که او در فیلم Frankie & Gracie در کنار همبازی هایش در 9 تا 5، لیلی تاملین و جین فوندا انجام داد، قوی باشد. در حالی که نقش اول او در The Beverly Hillbillies عجیب و غریب و نامناسب به نظر می رسید، مطمئناً بدترین قسمت فیلم نبود. در حالی که این فیلم بودجه خود را پس داد، تماشاگران و منتقدان به طور یکسان از فیلم متنفر بودند.
جاناتان روزنبام در نقدی بی‌رحمانه در The Chicago Review نوشت: «چهار نویسنده روی فیلمنامه کار کردند و همه باید از شرم سرشان را آویزان کنند.»
و راجر ایبرت نوشت: "احمق‌ترین کمدی کم‌ساعته‌ای را که تا به حال دیده‌اید تصور کنید، آن را تا 93 دقیقه باریک‌تر و کم‌عمق‌تر کنید، و این فیلم را دارید. این وحشتناک است. اینطور نیست. حتی یک نسخه واقعا خوب از هر چیزی که سریال تلویزیونی را جذاب کرده است."
4 دالی پارتون در سر و صدای شادی بود
دالی پارتون در فیلم سال ۲۰۱۲ با ملکه لطیفه همبازی بود و نمی توان انکار کرد که این جفت شیمی داشتند. اما همانطور که پیتر تراورز در رولینگ استون اشاره کرد، "دالی و ملکه مجبور هستند دیالوگی صحبت کنند که دو مریل استریپ را خفه کند." و منتقدی در گلوب اند میل این فیلم انجیل را "یک آشفتگی نامقدس" نامید.
اوه.
در مورد اجماع بقیه منتقدان، هم ملکه لطیفه و هم دالی پارتون ارزش مطالب بسیار بهتری دارند.
3 دالی پارتون در فرانک مک کلاسکی، C. I. بود
فرانک مک کلاسکی، سی.ای. آنقدر به یاد ماندنی بود که فقط سه نقد در مورد Rotten Tomatoes دارد. اما یکی از آنها که توسط JoBlo در JoBlo's Movie Network نوشته شده بود، به سادگی نوشت: "هرازگاهی، یک فیلم از راه می رسد تا به ما یادآوری کند که یک فیلم واقعاً چقدر می تواند بد باشد. Frank McKlusky C. I. همان فیلم است!"
دیگران آن را "احمقانه"، "توهین آمیز" و "احمقانه" نامیدند. …مطمئناً توصیفاتی که معمولاً به چیزی که دالی پارتون در آن شرکت داشته نسبت می دهد نیست. متأسفانه، دالی بسیار در فیلم حضور داشت. چرا در زمین ارائه او به او اجازه داد در چنین فیلم مضحکی در مورد یک بازپرس ادعاهای بیمه که یک نقشه قتل بیش از حد را کشف می کند شرکت کند؟
2 دالی پارتون در Rhinestone بود
دالی پارتون و سیلوستر استالونه هر دو خود را در افت شدیدی یافتند که همان Rhinestone 1984 بود.
"همه می‌دانند که جفت کردن سیلوستر استالونه و دالی پارتون در یک کمدی اسکروبال، یک سناریوی کلاسیک «آب پرتقال روی کورن‌فلکس‌های شما» است؛ به تنهایی لذت‌بخش است، این دو برند افسانه‌ای را با هم مخلوط کنید و یک شیرینی چسبناک دریافت کنید. ادی هریسون در فیلم Authroty قبل از اینکه واقعاً از خواننده "جولین" تعریف کند، نوشت: آشفتگی غیر قابل هضم که به کاسه می چسبد.
پارتون در اینجا یک مجوز رایگان دریافت می کند؛ صدای او عالی به نظر می رسد، و آهنگ های اصلی او به یک فیلم موزیکال مناسب کمک می کند.اما نواختن کمانچه دوم پس از استالونه در حال آواز مکدونالد قدیمی برای هیچ کس ظاهر خوبی نیست، و هر فیلمی که با دو دونوازی با صدای غیر استالونه به پایان برسد، به آلو می رسد.»
راجر ایبرت در حین پخش فیلمش سعی کرد به دالی و تعریف و تمجید از او دیس قابل توجیهی بدهد: "دالی پارتون انرژی فوق العاده و صدای عالی دارد و مطمئنا سیلوستر استالونه برای کمدی فیزیکی همبون استعداد دارد. اما این فیلم آنقدر لاغر به نظر می رسند که هر دو به طرز عجیبی غایب هستند."
1 دالی پارتون در سالی بود که دالی پارتون مامان من بود
سالی که دالی پارتون مامانم بود یک فیلم بسیار کوچک کانادایی است که نتوانست مخاطبی پیدا کند. معدود منتقدانی که در واقع زمانی را با فیلم 2017 سپری کردند، نتوانستند کاملاً با آن ارتباط برقرار کنند. بسیاری آن را کسل کننده می دانستند، به خصوص که نقش دالی پارتون در فیلم در واقع کوچک است.
Jason Anderson at eye WEEKLY نوشت: "متاسفانه، فیلم [کارگردان تارا] جانز در مورد مسائلی که مستقیماً به دالی پارتون مربوط نمی شود رضایت بخش تر است."
