بیش از 20 سال از اولین هری پاترنمایش داده می شود، اما طرفداران همچنان مانند همیشه به این فرنچایز وسواس دارند. با بازگشت شخصیت‌های محبوب برای اتحاد مجدد در سال 2022 و صحبت در مورد راه‌اندازی مجدد احتمالی (که روپرت گرینت به آن باز است!)، هری پاتر همچنان در خط مقدم فرهنگ پاپ است.
در مورد فرانچایز هری پاتر چیزهای زیادی برای دوست داشتن وجود دارد، و طرفداران هنوز هم هشت فیلم را تا به امروز تحسین می کنند. با این حال، آنها با هر تصمیم خلاقانه ای که برای ساخت فیلم انجام می شود موافق نیستند. به ویژه، طرفداران این احساس را دارند که برخی از شخصیت‌ها کاملاً اشتباه پخش شده‌اند.
به ویژه یک شخصیت وجود دارد که طرفداران معتقدند باید توسط بازیگر دیگری بازی می شد.نه اینکه او عملکرد خارق‌العاده‌ای ارائه نکرده است، اما آنقدر با منبع اصلی متفاوت بود که به عنوان آن شخصیت قابل باور نبود. برای فهمیدن اینکه طرفداران شخصیت با کدام شخصیت بیشترین مشکل را داشتند، ادامه دهید.
طرفداران فکر می کردند کدام شخصیت اشتباه پخش شده است؟
هواداران جهان هری پاتر تمایل دارند اکثر عناصر فیلم را ستایش کنند. اما آنها فاش کرده‌اند که حداقل یک شخصیت وجود دارد که فکر می‌کردند کاملاً اشتباه ساخته شده است: لیلی پاتر، با بازی جرالدین سامرویل.
نقش جرالدین سامرویل در "هری پاتر"
لیلی پاتر مادر هری پاتر است. در حالی که او زمان کمی روی صفحه دارد و فقط در فلاش بک ها یا به شکل شبح ظاهر می شود، او یک شخصیت اصلی در داستان است. لیلی پاتر، همراه با همسرش جیمز، قبل از اتفاقات فیلم اول کشته می شوند، جایی که بچه هری به عنوان یک یتیم در آستان عمه و عمویش رها می شود.
همانطور که سریال ادامه دارد، فاش می شود که لیلی پاتر خود را فدای نجات هری کرده است، نمادی از شکل نهایی عشق است و تأثیری ماندگار بر هری و دشمن اصلی او، لرد ولدمورت داشته است.
تفاوت اساسی بین جرالدین سامرویل و لیلی پاتر
تا آنجایی که به طرفداران مربوط می شود، بازی جرالدین سامرویل در نقش لیلی پاتر مشکلی نداشت. پس چرا آنها بر این باورند که این شخصیت اشتباه پخش شده است؟
طبق گزارش BuzzFeed، بزرگترین مشکل طرفداران با انتخاب بازیگران، رنگ چشمان لیلی بود. در کتابها، چشمان لیلی سبز است، اما جرالدین سامرویل چشم‌های آبی دارد. این یک معامله بزرگتر از آن چیزی است که در غیر این صورت وجود داشت، زیرا هر دو چشم لیلی و هری دائماً در طول فیلم ها مورد توجه قرار می گیرند.
دنیل رادکلیف، بازیگر نقش هری، در واقع چشم‌های آبی نیز دارد و به لباس‌های سبز رنگی که در ابتدا به تن داشت واکنش منفی نشان داد. بنابراین زیاد قابل توجه نیست که چشمان آبی سامرویل با نسخه کتاب لیلی مطابقت ندارد. اما نسخه کودک لیلی، با بازی الی می دارسی-الدن، چشم‌های قهوه‌ای دارد که همه چیز را از بین می‌برد.
عصر واقعی سفالگران
مسئله دیگری که طرفداران با انتخاب بازیگران جرالدین سامرویل گرفتار شدند، سن او بود. لیلی به همراه جیمز در زمان مرگش 21 سال در کتاب ها هستند. اما هم سامرویل و هم آدریان رالینز که نقش جیمز را ایفا کردند، در اواخر دهه 30 زندگی خود در زمان انتخاب بازیگر بودند.
یکی از کاربران BuzzFeed می‌دانم که آنها فقط برای صحنه‌های کوتاه ظاهر می‌شوند، اما اگر سن و سال‌های مناسبی داشتند، بسیار تلخ‌تر بود و نشان می‌داد که چقدر برای هری فداکاری کردند و زندگی‌شان چقدر کوتاه بود. نظر داد.
چند شخصیت دیگر نیز در کتابها متفاوت به نظر می رسیدند
این فقط لیلی پاتر نبود که در فیلم ها با نحوه نویسندگی او در فیلم ها متفاوت به نظر می رسید. چندین شخصیت دیگر هری پاتر به شکل متفاوتی روی صفحه ظاهر شدند، اگرچه این برای منصرف کردن طرفداران کافی نبود.
یکی از برجسته ترین شخصیت هایی که بین صفحه و صفحه دگرگون شد، هرمیون است. در کتابها، هرمیون دندان‌های جلویی، موهای پرپشت و چشم‌های قهوه‌ای دارد.
به طور مشابه، پروفسور اسنیپ (که لحظات وحشتناکی داشت) در اوایل 30 سالگی خود در کتاب ها است، در حالی که آلن ریکمن، که او را به تصویر می کشید، در 50 سالگی بود. پروفسور مک گوناگال با بازی دیم مگی اسمیت نیز در کتابها بسیار جوان‌تر از آن چیزی است که روی صفحه نمایش داده می‌شود.
خاله پتونیا نیز توسط نویسنده J. K. رولینگ به عنوان داشتن گردن بلند و موهای بلوند، در حالی که در فیلم ها هیچ کدام را ندارد.
طرفداران فکر می کردند که شخصیت رون خیلی تغییر کرده است
یکی دیگر از شخصیت هایی که بین کتاب ها و فیلم ها برای ذائقه طرفداران تغییر زیادی کرد، ران ویزلی است. Den of Geek پیشنهاد می‌کند که رون روپرت گرینت «هوش خود را از دست داده است، اما او حتی شأن حفظ دانش عملی را که با بزرگ شدن در دنیای جادویی جمع‌آوری می‌کرد، به او داده نمی‌شود.»
"اگر نسخه های سینمایی هری و هرمیون نیازی به توضیح دادن چیزهای جادویی رون برای آنها ندارند، و او فاقد ذهن استراتژیک منحصر به فرد خود است، اصلاً چه هدفی را دنبال می کند؟" این نشریه می نویسد.
