کسانی که از طرفداران تد و تد 2 هستند همه چیز را در مورد فلش گوردون می دانند. طرفداران سرسخت علمی تخیلی همه چیز را در مورد فلش گوردون می دانند. به طور خاص، طرفداران سرسخت علمی تخیلی که عاشق فیلم هایی بودند که در دهه 1980 جریان اصلی نبودند، فلش گوردون را می شناسند. افراد دیگر… خوب… نه چندان. اما به دلیل میراث فیلم، و همچنین کمیک استریپ و کتاب‌های مصور که قبل از فیلم و بازسازی تلویزیونی دهه 2000 پیش از آن ساخته شد، این شخصیت و فیلم دهه 1980 جایگاه کالت را به دست آورد.
مانند دیگر فرقه های کلاسیک، مانند اسکات پیلگریم V. S. دنیای بازیگری یکی از مهم ترین بخش ها بود. فیلم‌های کالت، اما ماهیت آنها تفرقه‌انگیز است، اما یک بازیگر خوب (یا حتی یک بازیگر بد با جذابیت و جذابیت فراوان) واقعاً می‌تواند پروژه را ارتقا دهد.البته، بسیاری از بازیگران با استعداد به دلیل تأثیری که می‌توانند روی حرفه‌شان بگذارند، به کلی از فیلم‌های کالت اجتناب می‌کنند. دیگران، مانند جیم کری، نقش ها را از دست می دهند، که احتمالاً به نفع آنهاست. در مورد فلش گوردون، اکثریت قریب به اتفاق بازیگران هرگز نتوانسته‌اند تایپ‌کست بازیگران فیلم را بشکنند که آنها را نفرین کنند. این حقیقت در مورد انتخاب بازیگران فلش گوردون در دهه 1980 است…
کارگردان اصلی فلش گوردون اخراج شد و بازیگری به تعویق افتاد
الکس ریموند مردی بود که در پشت ساخت کمیک استریپ "فلش گوردون" در سال 1934 بود که برای رقابت با باک راجرز ساخته شده بود. اپرای فضایی علمی-تخیلی که اکثریت آن الهام بخش جورج لوکاس برای خلق داستان جنگ ستارگان خود بود، بسیار موفق بود و صنعت کاملی را پیرامون آن ایجاد کرد. اسباب بازی. کتاب های رنگ آمیزی شما به آن می گویید. بنابراین، دینو دی لورنتیس، تهیه‌کننده مشهور ایتالیایی، پدربزرگ جیادا دی لورنتیس، می‌خواست داستان را به پرده بزرگ ببرد.
قبل از فیلم دهه 1980 که توسط مایک هاجز کارگردانی می شد، سریال هایی وجود داشت که در دهه 1930 پخش می شدند، اما دینو می خواست یک فیلم پرفروش بزرگ بسازد.با این حال، کل این روند به یک خواهر پر درام ختم شد. در حالی که این فیلم به طور گسترده ای طرفداران فرقه ای را برای خود به ارمغان آورده است، اکثر آنها از آزمایش ها و مصیبت های شدیدی که فیلمسازان مجبور به تحمل آن بودند آگاه نیستند. بیشتر آن به خاطر نگاه همیشه مراقب و کنترل‌کننده دینو دی لورنتیس بود.
ماهیت خاص و کنترل کننده تهیه کننده منجر به اخراج کارگردان اصلی شد. و همچنین رد جورج لوکاس، که تلاش کرده بود حقوق را از دینو به دست آورد. تغییر کارگردان به معنای تغییر دیدگاه بود و به همین دلیل روند انتخاب بازیگران طولانی و پیچیده بود. با این حال، هنگامی که مایک به عنوان کارگردان معرفی شد، انتخاب بازیگران در حال انجام بود…
حقیقت درباره بازیگران فلش گوردون
اکثریت قریب به اتفاق بازیگران فلش گوردون را بازیگران نسبتاً معتبری از بریتانیا تشکیل می دادند. آنها شامل Brain Blessed، ستاره آینده جیمز باند، تیموتی دالتون، پیتر وینگارد، و اورنلا موتی بودند. سپس، البته، بازیگر سوئدی مکس فون سیدو بود که نقش بد بزرگ، مینگ بی‌رحم را بازی کرد.ملودی اندرسون و خود فلش گوردون، سم جی جونز، اما کاملاً تازه کار بودند.
"فکر می کنم کل فرآیند مصاحبه و تست بازیگری 10 ماه یا چیزی به طول انجامید - این کار ادامه پیدا کرد و ادامه پیدا کرد، و حتی زمانی که آنها من را به لندن بردند، 30 روز آزمایش اکران انجام شد تا اینکه همه چیز تایید شود. "سام جی جونز در یک مصاحبه شفاهی فوق العاده با SFX از طریق Games Radar گفت. البته تجربه سم در بازی فلش گوردون به دلیل درگیری دائمی او با دینو دی لورنتیس لکه دار شد. این باعث شد که او زودتر فیلم را ترک کند و بسیاری از دیالوگ هایش دوبله شوند.
"روز اولی که سر صحنه فیلمبرداری رفتم فکر کردم، "اوه خدای من، این خیلی طاقت فرسا است!" سام ادامه داد: همان موقع متوجه شدم که واقعاً باید روی وظیفه‌ام تمرکز کنم. "مشکل این بود که در آن زمان نمی‌توانستم واقعاً از همه چیز لذت ببرم. من وارد یک مجموعه می‌شدم و آنها می‌گفتند، "هی سام، آنها یک میلیون دلار برای آن مجموعه خرج کردند!" می‌گفتم، "این باورنکردنی است! حالا می‌خواهی چه کار کنم؟!""
البته، همه تجربیات سام وحشتناک نبودند. او از کار کردن با برخی دیگر از بازیگرانش، از جمله برایان بلسد که نقش شاهزاده ولتان را بازی کرد، بسیار لذت برد.
البته برایان همه را به خنده نگه داشت - همانطور که می دانید او بسیار پرهیاهو و یک نفره است. او بسیار سرگرم کننده بود، مانند توپول که همیشه سر صحنه آواز می خواند. آنها استرس فوق العاده ای ایجاد کردند. سام اظهار داشت: محیطی رایگان برای همه.
تهیه‌کنندگان و کارگردان به Brain مراجعه کردند و مستقیماً نقش را پیشنهاد کردند زیرا نمی‌توانستند کسی دیگری را در حال بازی در این نقش ببینند. اما فرود آمدن مکس فون سیدو (مهر هفتم) بزرگترین معامله بود.
مایک هاجز کارگردان به SFX گفت: "بزرگترین [افزودنی به بازیگران] آشکارا مکس فون سیدو بود." او به تازگی این نقش را بازی کرده است و باید جهنم بوده است، زیرا او باید هر روز صبح زود بیرون می‌آمد تا آرایشش را انجام دهد. اما از انجام این کار لذت می‌برد.فکر می‌کنم احتمالاً بعد از تمام آن فیلم‌های برگمان که آنقدر سنگین بودند، بازی کردن در نقش فردی فوق‌العاده فوق‌العاده مثل مینگ برای او آرامش بخش بود.»
با وجود اینکه روند ساخت فیلم ممکن است پیچیده باشد، مایک هاجز هر کاری که می توانست برای راضی نگه داشتن بازیگران انجام داد و اکثر آنها فکر می کنند که او کار بزرگی انجام داده است، به خصوص در مواجهه با درگیری هایی که از سوی تهیه کنندگان ایجاد می شود..
ملودی اندرسون (دیل آردن) گفت: "کلاه به سر مایک هاجز - او بشقاب های زیادی می چرخید و وقتی با ایده هایی به او رسیدیم بسیار قدردان بود." "ما چنان بازیگران درخشانی در اطراف خود داشتیم که پیشنهادات آنها از تجربه و دانش بود. او بسیار سخاوتمند بود که به هر بازیگر اجازه می داد قطعات و قطعات خود را اضافه کند."
