چه چیزی لازم است تا یک بازیگر یک بازی برنده اسکار را تداعی کند؟ همانطور که مشخص است، کیفیت بسیار بیشتر از کمیت مهم است - از نظر زمان کلی ظاهر شدن در یک فیلم سینمایی. حداقل این چیزی است که می توان از اولین جایزه اسکار بازیگر بریتانیایی آنتونی هاپکینز برای ایفای نقش دکتر هانیبال لکتر در فیلم کلاسیک ترسناک جاناتان دم در سال 1991، سکوت بره ها، استنباط کرد.
این فیلم که از رمان توماس هریس به همین نام در سال 1988 اقتباس شده بود، در مجموع یک ساعت و 58 دقیقه و 31 ثانیه زمان داشت. علیرغم اینکه هاپکینز آنتاگونیست اصلی داستان است، مجموع زمان نمایش هاپکینز در فیلم تنها 24 دقیقه و 52 ثانیه - یا معادل فقط حدود 21 درصد کل فیلم، شامل حدود چهار دقیقه و 48 ثانیه تیتراژ بود.
آن جایزه اسکار 1992 توسط هاپکینز اولین بار از مجموع شش نامزدی او بود، اگرچه تا آخرین جوایز اسکار بود که او توانست دومین برد خود را به دست آورد.
به هاپکینز تبدیل شد
طبق گزارش Rotten Tomatoes، The Silence of the Lambs داستان «کلاریس استارلینگ» (جودی فاستر)، یک دانشجوی برتر در آکادمی آموزشی FBI است. جک کرافورد (اسکات گلن) - [رئیس واحد علوم رفتاری دفتر] - از کلاریس می‌خواهد که با دکتر هانیبال لکتر، روان‌پزشک باهوشی که او نیز یک روان‌پزشک خشن است، مصاحبه کند و در پشت میله‌های زندان به خاطر اعمال مختلف قتل و آدم‌خواری زندگی می‌کند. کرافورد معتقد است که لکتر ممکن است بینشی در مورد یک پرونده داشته باشد و استارلینگ، به عنوان یک زن جوان جذاب، فقط طعمه ای برای بیرون کشیدن او باشد.'
دمه روی این سرمایه گذاری شد که شان کانری افسانه ای نقش هانیبال را بازی کند.کانری اخیراً برای بازی در نقش مکمل در فیلم The Untouchables برنده جایزه اسکار شده بود. با این حال، بازیگر جیمز باند کارگردانی را رد کرد و او مجبور شد به هاپکینز مراجعه کند، کسی که او را در نقش دکتر تروز در فیلم مرد فیل بیش از یک دهه قبل تحت تاثیر قرار داده بود.
در گفتگوی اخیر با همبازی خود جودی فاستر، هاپکینز فاش کرد که او در اصل نقش را نادیده می گیرد. این پس از آن بود که نماینده او به او گفت که فیلمنامه ای با عنوان سکوت بره ها را برای او ارسال خواهد کرد. به گفته این بازیگر، اولین برداشت او این بود که این یک داستان کودکانه است.
پرشور نقش را می خواستم
مدت زیادی نگذشت که بازیگر ولزی متوجه شد که مشتاقانه می خواهد این نقش را بازی کند. او در گفتگوی ویدیویی با فاستر که برای مجله Variety انجام شده بود، فاش کرد. به گفته خودش، این بهترین قسمتی بود که تا به حال خوانده بود. هاپکینز توضیح داد: "من در سال 1989 در لندن بودم و نمایشنامه ای به نام ام. پروانه را اجرا می کردم."
"یک بعدازظهر گرم تابستان بود، و فیلمنامه آمد و شروع به خواندنش کردم. بعد از 10 صفحه، با نماینده ام تماس گرفتم. گفتم: "این یک پیشنهاد واقعی است؟ می خواهم بدانم. این بهترین قسمتی که تا به حال خوانده‌ام.» این تغییر وقایع باعث شد که او برای شام با دمی بنشیند و بعد از آن نقش تماماً در کیف بود.
"من بقیه فیلمنامه را خواندم، و جاناتان بعدازظهر شنبه آمد و شام خوردیم." "و من گفتم: "آیا این واقعی است؟" و او گفت: "آره." گفتم باشه.' او مرد فوق‌العاده‌ای بود برای کار کردن با او.
تأثیر اول فوق العاده
هاپکینز به فاستر گفت که تنها قسمت دیگری که به همان اندازه تأثیر قاطع اول روی او داشت، فیلم پدر فلوریان زلر در سال 2019 بود. شاید جای تعجب نباشد که این تنها نقش دیگری بود که در نهایت اسکار را برای این بازیگر به ارمغان آورد.
"دو فیلمنامه تاثیر فوری بر من گذاشتند. یکی سکوت بره ها - و [دیگری] پدر بود." "خیلی واضح نوشته شده بود. نیازی به انجام هیچ تحقیقی نداشتم. به راحتی توانستم در آن بیفتم. خیلی جالب به نظر می رسد، اما اکنون به من بسیار آگاه شده است که زندگی چقدر ارزشمند است و چگونه خودمان را در درون چیزی نگه می داریم. مرموز."
مثل سکوت بره ها، پدر هم یک تریلر روانشناختی دیگر بود. با این حال، بر خلاف کلاسیک 1991، هاپکینز مجبور بود از نظر کل زمان صرف شده روی صفحه نمایش، یاردهای سخت تری را انجام دهد.
فیلم زلر در مجموع ۹۶ دقیقه و ۵۷ ثانیه است. از این تعداد، 65 دقیقه و 14 ثانیه او را روی پرده نمایش داد. این به طور موثر حداقل 67٪ از کل زمان اجرا را شامل می شود که شامل سه دقیقه و 46 ثانیه اعتبار است.با این حال، هاپکینز قبلاً ثابت کرده بود که برای ارائه یک اجرای شایسته اسکار به زمان زیادی نیاز ندارد.
