شکی نیست که اکثریت قریب به اتفاق افرادی که این مطلب را می خوانند، مطلقاً هیچ تصوری از این نداشتند که اسپین آف «The 70s Show» وجود داشته باشد… احتمالاً به این دلیل که ناموفق بوده است. البته، هر گونه اسپین آف کمدی کمدی فاکس در سال های 1998 - 2006 قطعاً موفق خواهد بود. به هر حال، خیلی، خیلی، خیلی… تعداد کمی از اسپین آف ها موفق هستند، به خصوص در مورد کمدی های کمدی. علاوه بر این، آن نمایش دهه 70 آنقدر خاص و دوست داشتنی بود که احتمالاً باید به حال خود رها می شد. اما به لطف موفقیتی که این نمایش در طول اجرای خود برای شبکه به ارمغان آورد (و همچنین ستارگانی که ایجاد کرد و ثروتمند کرد)، تمایل به گسترش IP وجود داشت. بنابراین در سال 2002، That '80s Show به عنوان جایگزینی برای سریال اصلی در میانه فصل ساخته و پخش شد.اما آن نمایش دهه 80 فقط 13 قسمت طول کشید.
هیچ یک از 13 قسمت آن شوی دهه 80 چیزی شبیه به بهترین قسمت‌های آن شوی دهه 70 نداشت. و به نظر می رسد این دلیل اصلی است که چرا هیچ کس اسپین آف را تماشا نکرد و به سرعت توسط فاکس تبرئه شد. اما آیا دلیل خاصی وجود دارد که نمایش دهه 80 آنقدر غیرقابل تماشا بود؟ بله… همانطور که مشخص است، بسیاری از طرفداران معتقدند که پاسخ این را می دانند که چرا نمایش دهه 80 یک فاجعه غیرقابل کاهش بود، آتش سوزی زباله، نقاشی جکسون پولاک از یک کمدی کمدی.
آن برنامه دهه 80 واقعاً نمایشی در دهه 70 نبود
در حالی که مطمئناً چیزهایی در پشت صحنه سریال «آن دهه 70» در زمان لغو آن رخ داده است، شکی وجود ندارد که اپیزودهای واقعاً دوست داشتنی ای داشت. نه تنها این، بلکه شخصیت ها بسیار خاص و بسیار سرگرم کننده بودند… حتی اگر توسط افراد نسبتاً مشکوک ایفای نقش شده باشند… در اینجا به شما، دنی مسترسون، و تمام تحقیقات در حال انجام در مورد ادعاهای شما نگاه می کنیم.به دلیل موفقیت شخصیت‌هایی که بانی ترنر، تری ترنر، و مارک برزیلل زنده شدند، تماشاگران وقتی دیدند که اسپین‌آف اثری از آنها ندارد، خشمگین شدند.
تنها ارتباط بین آن دهه ۷۰ و آن شوی دهه ۸۰، فراتر از عنوان مشابه، این واقعیت بود که شخصیت اصلی (کوری هوارد گلن هاورتون) اولین پسر عموی اریک فورمن از تافر گریس بود. همین… پایان داستان.
همانطور که در مقاله ویدیویی عالی Nerdstalgic اشاره شد، این مشکل بزرگی برای بینندگان نمایش ایجاد کرد. به هر حال، ستاره مرگ فاکس به طرفداران گفته بود که این یک اسپین آف مستقیم برای نمایشی است که آنها می‌شناختند و دوست داشتند. و در حالی که در دهه متفاوتی اتفاق افتاد، تقریباً همین اتفاق در مورد آن وجود داشت. شاید حتی شخصیت‌ها یا حس مشابهی از قلب و روح داشته باشند. اما هیچ‌کدام از اینها هرگز با آن نمایش دهه 80 اتفاق نیفتاد…
برخلاف Frasier، که مسلماً موفق‌ترین سریال طنین‌آف سیت‌کم تا به حال است، آن برنامه دهه 80 هیچ شباهتی به آن نمایش دهه 70 نداشت. Frasier باهوش بود که تقریباً به طور کامل از Cheers منحرف شد، جدای از چند فیلم کوتاه کوتاه و این واقعیت که شخصیت اصلی آن یک شخصیت اصلی در Cheers بود. اما هرگز وانمود نکرد که ادامه‌ی Cheers است. این ادامه زندگی فریزر کرین بود. اما فاکس آن نمایش دهه 80 را به عنوان ادامه نمایش آن دهه 70 به بازار عرضه کرد… بالاخره در نام آن است.
بنابراین، تمام کاری که شوی دهه 80 انجام داد این بود که به طرفداران یک حس امید کاذب داد.
آن برنامه دهه 80 از چیزی که آن نمایش دهه 70 را بسیار عالی کرد، چیزی یاد نگرفت
این واقعیت را کنار بگذارید که آن شوی دهه ۸۰ واقعاً یک سریال اسپین آف برای یک ثانیه نبود و بر روی موضوعاتی تمرکز کنید که سعی در زنده کردن آن داشت. قرار بود به دهه 1980 بازگردد. اما این کار را به گونه‌ای انجام داد که ارزان و اجباری به نظر می‌رسید… تقریباً مانند آنچه فاکس و سازندگان جهان را وادار کردند تا «شوی دهه ۸۰» را به یک موفقیت‌آمیز تبدیل کنند.
به‌جای اینکه با دقت کلیشه‌ها و کلیشه‌های دهه 1980 را به شیوه‌ای که «شوی دهه 70» به خوبی انجام داد، آن «نمایش دهه 80» آنها را به رخ مخاطب انداخت.هیچ شکاف بزرگی از دوستی وجود نداشت و داستان روی کار آمدن بر خلاف کلیشه‌های دهه بود. هیچ کمدی مبتنی بر روابط شخصیتی معتبر وجود نداشت. به سادگی هیچ عمقی وجود نداشت.
و مخاطبان آن را قبول نکردند.
در حالی که اولین نمایش «آن شوی دهه ۸۰» بینندگان زیادی را به خود اختصاص داد، هفته‌های بعد به طرز چشمگیری کاهش یافت. منتقدان کاملاً از آن متنفر بودند و طرفداران سریال اصلی فقط حضور نداشتند. آنها با کاریکاتورهایی که ستارگان آن شوی دهه 80 بودند ارتباط برقرار نکردند و مطمئناً چیز زیادی در نمایشی که در ابتدا عاشق آن شده بودند ندیدند.
