در طول اکثریت قریب به اتفاق تاریخ سرگرمی، بیشتر فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی آمریکای شمالی بر مردان سفیدپوست مستقیم متمرکز شده‌اند. البته، این تعجب آور نیست، زیرا اکثر روسای استودیوها، نویسندگان، تهیه کنندگان و کارگردانان نیز در این دسته قرار گرفته اند و این مایه شرمساری است. به هر حال، در نتیجه آن عدم تنوع در پشت صحنه، بسیاری از فیلم ها به شدت ضعیف شده اند. برای مثال، سال‌ها پس از اولین شهرت شخصیت، بحث‌هایی در مورد اینکه آپو از سیمپسون‌ها چقدر کلیشه‌ای است، مطرح شد.
خوشبختانه برای طرفداران نمایش مدرن Schitt's Creek، این نمایش بسیار پیشرفته تر از نمایش های دیگر است. حتی اگر مطمئناً به نظر می‌رسد که همه کسانی که در Schitt’s Creek کار کرده‌اند می‌خواستند یک نمایش کاملاً فراگیر تولید کنند، اما این بدان معنا نیست که آنها از اشتباه مصون بودند.از این گذشته، هنگامی که Schitt's Creek به یک حس مطلق تبدیل شد، یک رسوایی بزرگ در اطراف سریال به دلیل به تصویر کشیدن یک شخصیت خاص به وجود آمد.
بزرگترین رسوایی Schitt's Creek مربوط به آنچه برخی نژادپرستی می دانستند
در آوریل ۲۰۲۰، میلیون‌ها طرفدار فداکار در سرتاسر جهان پس از پخش اولیه قسمت پایانی سریال موردانتظار، اشک ریختند. در آن زمان در تاریخ نمایش، تقریباً تمام پوشش‌های اطراف Schitt’s Creek بسیار مثبت بود. از این گذشته، نه تنها انبوه مطبوعات از افراد پشت سر نمایش تمجید کردند، بلکه Schitt's Creek همچنین در اکتبر 2020 در امی برتری داشت.
علی رغم همه دلایل معتبر برای دوست داشتن Schitt's Creek، رسوایی بزرگی در راه بود زیرا برخی از بینندگان شروع به ابراز ناامیدی جدی خود از یکی از شخصیت های سریال کردند. از سال 2015 تا 2020، رضوان منجی در 14 قسمت از Schitt’s Creek در نقش شخصیت فرعی ری بوتانی ظاهر شد.در طول هر یک از آن اپیزودها، صحبت کردن شخصیت با لهجه هندی شنیده می شد، حتی اگر مانجی در زندگی واقعی اینطور صحبت نمی کند. هنگامی که طرفداران متوجه شدند که مانجی آن لهجه هندی را ندارد، بسیاری از آنها استدلال کردند که تصویر ری نژادپرستانه است، زیرا انتظارات سفیدپوستان را در مورد اینکه شخصیتی که شبیه مانجی به نظر می‌رسد، چگونه خواهد بود.
پاسخ دنیل لوی و رضوان مانجی
بعد از اینکه بسیاری از طرفداران Schitt's Creek شروع به انتقاد شدید از لهجه ای که شخصیت ری بوتانی با آن صحبت کرد، دانیل لوی، نویسنده، نویسنده و ستاره سریال در بیانیه ای پاسخ داد. «انتخاب‌های متفکرانه‌ای که رضوان در به تصویر کشیدن خود در اتاق تست انجام داد، گرما و انرژی ری را کاملاً در بر می‌گرفت.» «هیچ لهجه ای در انتخاب بازیگران یا در فیلمنامه مشخص نشده بود. همه شخصیت‌های نمایش ما با عشق، احترام و انسانیت خلق شده‌اند. انعکاس این نیات از طریق حمایت بیش از حد تماشاگران از این شخصیت ها خوشحال کننده بوده است.با این اوصاف، من از هر دیدگاهی که مشوق گفتگو در مورد تنوع باشد، به خصوص در زمینه سرگرمی استقبال می کنم.»
علاوه بر بیانیه دنیل لوی در مورد این جنجال، بازیگر ری، رضوان منجی به این وضعیت پاسخ داد و از استفاده خود از لهجه هنگام صحبت با The Toronto Star دفاع کرد. "این یک لهجه هندی بسیار خفیف است - کسی که احتمالاً در کانادا بزرگ شده است، اما احتمالاً در هند یا پاکستان به دنیا آمده است. من از این موضوع پشیمان نیستم زیرا فکر می کنم در واقع برای ری کار می کند. او در این زمینه مانند همه افراد دیگر نبود. شهر. او از جای دیگری بود."
پس از بیان اینکه او بود که در نقش ری بوتانی تصمیم گرفت با لهجه صحبت کند، بازیگر نقش ریضوان منجی نظر خود را بیان کرد که این نمایش به دلیل دیگری شایسته نقد است. به گفته مانجی، مشکل ری این است که شخصیت Schitt’s Creek هرگز به اندازه کافی شکل نگرفت که یک مشکل گسترده در میان شخصیت های اقلیت است. «اگر می‌خواهید از چیزی انتقاد کنید، آن را انجام دهید.ما باید شخصیت های سه بعدی داشته باشیم.» مهم نیست که چگونه آن را برش دهید، اتفاق نظر این است که شخصیت به دلایلی مشکل ساز است.
Schitt's Creek Pitch Perfect Scene
حتی با وجود اینکه دلایل بسیار معتبری برای انتقاد از بازی Schitt's Creek's Ray Butani وجود دارد، این نمایش همچنان یکی از فراگیرترین برنامه های تاریخ تلویزیون است. برای اثبات آن، تنها کاری که باید انجام دهید این است که به یکی از درخشان‌ترین صحنه‌های تاریخ Schitt's Creek نگاه کنید.
در طول یکی از صحنه‌های Schitt's Creek، شخصیت‌های دیوید و استیوی هنگام خرید شراب درباره تمایلات جنسی او صحبت می‌کنند. پس از اینکه استیوی از دیوید در مورد گرایش جنسی خود در حالی که ظاهراً در مورد شراب ها بحث می کند می پرسد، پاسخ او کاملاً عالی است. من شراب قرمز می‌نوشم، اما شراب سفید هم می‌نوشم. و من همچنین به نمونه‌ای از رزهای گاه به گاه معروف هستم. و چند تابستان قبل، مرلوتی را امتحان کردم که قبلاً شاردونی بود، که کمی پیچیده شد. پس از اینکه استیوی می پرسد که آیا این بدان معناست که دیوید به روی همه باز است، او همه چیز را به زیبایی خلاصه می کند.من شراب را دوست دارم نه برچسب. آیا این منطقی است؟»
اگر هر صحنه فیلم و تلویزیونی که به موضوعات مهمی می پردازد به این زیبایی قابل اجرا بود، تقریباً به طور قطع دنیا جای بهتری می شد.
