دیوید کاروسو در دهه‌های 1980 و 90 یکی از برنامه‌های ثابت تلویزیون ما بود. با ایفای نقش در برنامه های تلویزیونی موفق T. J. هوکر و هیل استریت بلوز، او بیش از این ارزش خود را به عنوان یک بازیگر ثابت کرد. و این نقش او در دومی بود که تهیه کننده استیون بوچکو را تحت تاثیر قرار داد. پس از کار با این بازیگر در بلوز، او تصمیم گرفت که کاروسو برای نقش اصلی در درام پلیسی آینده‌اش، NYPD Blue، عالی باشد. این تصمیمی بود که بعداً از آن پشیمان شد.
NYPD Blue به یکی از بهترین برنامه های پلیسی در اوایل دهه 90 تبدیل شد، اما مخاطبان تلویزیون از مشکلات پشت صحنه ناشی از کاروسو بی اطلاع بودند. به گفته استیون بوچکو، در بخش‌هایی از خاطراتش که در هالیوود ریپورتر به نمایش درآمد، رفتار این بازیگر «سرطانی» بود.او ظاهراً هر روز با یکی دیگر از تهیه کنندگان سریال، دیوید میلچ، درگیر می شد. ظاهراً او از نظر عاطفی در دسترس کسی نبود. و خلق و خوی مداوم او، به گفته بوچکو، بی ثبات، عبوس و بد خلق بود. ظاهراً، کاروسو همچنین از بودن «منبع همه نارضایتی‌ها» در برنامه لذت می‌برد و حتی از رفتار خود احساس قدرت می‌کرد.
مدت زیادی از فصل 2 نگذشته بود که Caruso از NYPD Blue نوشته شد. جای تعجب نیست که خروج او با رفتار دشوار او مرتبط بود، اگرچه او مستقیماً از نمایش اخراج نشد. بنابراین، دقیقا چه اتفاقی افتاد؟
خروج دیوید کاروسو از NYPD Blue
به نظر می رسد دلیلی وجود داشته که چرا کاروسو در صحنه فیلم NYPD Blue رفتار بدی داشته است. به گفته استیون بوچکو، به این دلیل بود که او می خواست از نمایش حذف شود. تهیه کننده در خاطرات خود می نویسد:
او هرگز مستقیماً این را به من نگفت، اما حقیقت ساده این بود که کاروسو احساس می کرد برای تلویزیون خیلی خوب است… او می خواست یک ستاره سینما شود. و برنامه اش این بود که نویسندگان، تهیه کنندگان و خود را از خود دور کند. به امید اینکه او را از نمایش کنار بگذاریم.»
در اواخر فصل اول سریال، کاروسو درخواست کرد که از تعهدات قراردادی خود خلاص شود، اما تهیه کنندگان سریال از خروج او خودداری کردند. آنها نمی‌خواستند آینده NYPD Blue را به خطر بیندازند، زیرا پس از یک فصل، این سریال به یک موفقیت بزرگ تبدیل شده بود.
در این مرحله بود که همه چیز دشوارتر شد. هنگام کار بر روی فیلمنامه های سری دوم، ایجنت کاروسو با تهیه کنندگان تماس گرفت تا آنها را از خواسته های جدید این بازیگر مطلع کند. اگر قرار بود او از قراردادش خارج نشود، می‌خواست آن را بازسازی کند.
طبق یک قرارداد جدید، کاروسو خواهان افزایش دستمزد از 40000 دلار به 100000 دلار در هر قسمت بود. او همچنین می‌خواست جمعه‌ها را تعطیل کند، یک تریلر 38 فوتی، سوئیت اداری خودش، یک دوجین بلیط هواپیما درجه یک و امنیت خصوصی برای محافظت از او در برابر هوادارانش. مامور به بوچکو اطلاع داد که اگر این خواسته‌ها پذیرفته نشود، بازیگر مجموعه‌ای از خواسته‌ها دارد که شامل تعطیلی از نمایش می‌شود تا بتواند روی کار سینمایی‌اش تمرکز کند.
قابل درک است که بوچکو خواسته های کاروزو را رد کرد و حتی او را تهدید کرد که در صورت عدم بازگشت او برای فصل 2، از او شکایت خواهد کرد. اما با دشوارتر شدن اوضاع بین بازیگر و مجریان برنامه، در نهایت فشار وارد عمل شد. پس از جنگ های زیاد دیگر با این بازیگر، آنها با فسخ قرارداد کاروسو موافقت کردند تا به او اجازه دهند حرفه سینمایی مورد انتظار خود را دنبال کند. شرط نهایی آنها این بود که او چهار قسمت اول فصل 2 را انجام دهد تا بتوانند به درستی او را از سریال خارج کنند. کاروزو موافقت کرد، اگرچه رفتار او در آخرین روز حضورش در برنامه هنوز گرم نبود. بوچکو در خاطرات خود گفت:
"وقتی آخرین صحنه خود را از قسمت چهارم فیلمبرداری کرد، بدون هیچ حرفی چرخید و صحنه، صحنه و صحنه را ترک کرد. او حتی یک کلمه تشکر یا خداحافظی با بازیگرانش نکرد. - هیچی."
با وجود رفتن کاروزو، نمایش همچنان به موفقیت خود ادامه داد. جیمی اسمیتز جایگزین این بازیگر شد و تماشاگران هر هفته به آهنگسازی ادامه دادند. اما دیوید کاروسو چطور؟ آیا او به ستاره اصلی سینما تبدیل شد که می خواست؟ خب…نه!
حرفه کوتاه مدت دیوید کاروسو در هالیوود
گذار از تلویزیون به فیلم بسیار دشوار است. ویل اسمیت، مایکل جی فاکس و جورج کلونی تنها تعدادی از بازیگران تلویزیونی هستند که توانسته اند در هالیوود به موفقیت برسند، اما دیگران چندان خوش شانس نبوده اند. متیو پری، تام سلک و ملیسا جوآن هارت از جمله بازیگران تلویزیونی هستند که نتوانستند به عنوان ستارگان سینما موفق شوند و متاسفانه برای دیوید کاروسو، او در هالیوود نیز موفق به ساخت آن نشد.
این بازیگر پس از NYPD Blue وقت خود را برای ایمن کردن نقش‌های سینمایی برای خود تلف نکرد، اما قضاوت‌های نادرست به محض شروع کار سینمایی او به پایان رسید. اولین فیلم مهم او، بوسه مرگ در سال 1995، نقدهای خوبی دریافت کرد اما در باکس آفیس شکست خورد و اکران مهم بعدی او در آن سال، تریلر وابسته به عشق شهوانی جید، نامزدی رازی را برای بازیگر به ارمغان آورد. فیلم مهم بعدی او، در سال 1997، Cold Around the Heart، تأثیر کمی بر منتقدان و تماشاگران گذاشت، و تعداد بدن در سال 1998 نیز نتوانست روی صندلی‌های سینما بدبین شود.پس از آن، حرفه سینمایی این بازیگر شروع به کاهش کرد.
پس از یک نوبت در فیلم اثبات زندگی با بازی راسل کرو، کاروسو در چند تلاش کم‌هزینه ایفای نقش کرد که امروزه به ندرت به یاد می‌آیند. اینها پایان کار او در سینما بود، بنابراین او همان کاری را انجام داد که بسیاری از دوستداران هالیوود قبل از او انجام داده بودند: او به تلویزیون بازگشت. با نقشی منظم در CSI و اسپین‌آف‌های متعدد آن، به نظر می‌رسید که حرفه کاروسو دوباره در حال افزایش است. اما زمانی که CSI Miami در سال 2012 به پایان رسید، حرفه بازیگری او نیز به همین ترتیب بود، زیرا از آن زمان تاکنون خبری از او نیست.
آیا او باز خواهد گشت؟ زمان مشخص خواهد کرد، اما ممکن است هر دو دنیای تلویزیون و فیلم بالاخره با بازیگر و منیت عظیم او تمام شود.
