احتیاط: اسپویل در پیش است!
از نظر نمایش های سطح بالای نتفلیکس در سال 2020، Never Have I Ever همه باکس ها را علامت زده است. خالق آن کسی نیست جز Mindy Kaling: بازیگر، کمدین، نویسنده، تهیه کننده و کارگردان که همه در یک مجموعه پیچیده شده اند. اپیزودها تنها 20 دقیقه طول می کشند، کاملاً پر ارزش و پر از شوخ طبعی کمدی وحشیانه و تیز کالینگ. بازیگران دارای مجموعه‌ای از چهره‌ها هستند و بازیگری از آسیای جنوبی تبار (Maitreyi Ramakrishnan) در راس آن قرار دارد. توطئه های در هم تنیده به مشکلات «متفاوت بودن» در دبیرستان می پردازد، از بزرگ شدن با یکی از والدین تا همجنس گرا بودن.
در حالی که Never Have I Ever در ابتدا به نظر می رسید بیشتر از چیزی که می تواند بجود گاز می گیرد، میندی کالینگ و لانگ فیشر، مجریان برنامه موفق به انجام این کار شدند. این سریال از زمان اولین نمایش خود در آوریل همچنان در "10 برنامه تلویزیونی برتر امروز" در نتفلیکس قرار دارد و تمجیدها بی‌وقفه است.
اما آیا این نمایشنامه به سن بلوغ همه چیز را درست کرد؟ برخی از منتقدان به دلیل جنسیت‌زدایی از خردسالان و کلیشه‌های خاص ناامید شدند.
چگونه "هرگز" از سکس برای فروش استفاده کردم
«نردی. اضافی تشنه. دختران."
اینها کلماتی هستند که در تریلر تقریباً دو دقیقه‌ای فیلم Never Have I Ever به تصویر کشیده شده است، که این مجموعه را به عنوان یک رام کام نوجوان معمولی، اما با بازیگران مختلف، قاب می‌کند. در اولین شات، دوی (Maitreyi Ramakrishnan) یک رویای جنسی در مورد داغ ترین پسر مدرسه، Paxton Hall-Yoshida (دارن بارنت) می بیند.
همه چیز در باقیمانده تریلر به رابطه جنسی مربوط می شود. ما باهوشیم و احمق ها مدام در حال کوبیدن هستند. ما نیز می‌توانیم یاد بگیریم که چگونه این کار را انجام دهیم.» فابیولا (لی رودریگز)، در حالی که او، دیوی و النور (رامونا یانگ) در مورد تمرینات کگل می‌خوانند و آنها را در کف اتاق خواب تمرین می‌کنند، فریاد می‌زند.
چند نکته وجود دارد مبنی بر اینکه این سریال به مسائلی غیر از رابطه جنسی می پردازد، اما آنها کاملاً ظریف هستند و به نظر می رسد بسیار کمتر هیجان انگیز باشند. تریلر با آهنگ دیوی به پایان می رسد، «برای برخی از عاشقانه های عاشقانه نوجوانان دست و پنجه نرم کن.»
جنسی کردن افراد زیر سن قانونی مشکل جدیدی نیست. موارد مورد علاقه طرفداران مانند 10 Things I Hate About You و Mean Girls قبلاً تجربه دوران دبیرستان را بیش از حد جنسی کرده اند، با بازیگرانی که نقش شخصیت هایی را بازی می کنند که اغلب پنج یا حتی ده سال از آنها کوچکتر هستند.
هنوز، بسیاری از بینندگان استدلال می کنند که استفاده از رابطه جنسی برای فروش سریالی درباره نوجوانان مضر است. هالیوود مدت‌هاست که رابطه جنسی در سنین پایین را به‌عنوان یک مراسم گذرا به تصویر می‌کشد، که فشار غیرضروری بر نوجوانان واقعی وارد می‌کند و وقتی داستان‌های بلوغ آنها با قالب رام کام سازگاری ندارد، احساس غیرعادی می‌کند.
خوشبختانه، هرگز واقعاً در مورد سکس نبودم. اگرچه تریلر تمایل دوی برای از دست دادن باکرگی خود را نشان داد، اما سریال بیشتر در مورد "متفاوت بودن"، احساس "متفاوت بودن" و کنار آمدن با غم و اندوه و سایر احساسات دشوار بود.
علاوه بر این، این نمایش موفق شد برخوردهای جنسی «غیر طبیعی» نوجوانان و فقدان آن را عادی کند.دیوی هرگز برنامه خود را برای از دست دادن باکرگی خود انجام نداد. یکی از دوستانش، فابیولا، به عنوان همجنسگرا ظاهر شد. در واقع، تنها شخصیت‌هایی که ظاهراً در سریال رابطه جنسی داشتند، دو دانشجوی کارشناسی ارشد بودند.
روش های بحث برانگیز "هرگز من هرگز" روی موضوعات حساس لمس می شود
سریال جدید کالینگ نتفلیکس نیز به دلیل نحوه نمایش زنان هندی-آمریکایی مورد انتقاد قرار گرفت. لیزا ری، بازیگر کانادایی-هندی، در توییتر نوشت: «این فقط من هستم یا هرگز مملو از کلیشه‌های قومی خسته و لهجه‌های بد هندی نیستم؟ من فکر می‌کردم که از همه این طلسم‌های قدیمی مهاجران بیشتر شده‌ایم و در اینجا داریم آنها را وارد جریان اصلی می‌کنیم."
ری در توییت دیگری ادامه داد: «مشکل [با] هرگز من هرگز این است که مادر باردار است و تصویر «پوجاهای عجیب هندی» و غیره توسط یک زن هندی الاصل تأیید شده است. «احساس نوعی تمرین بازیابی روح برای جن گیری دوران نوجوانی میندی کالینگ است. یکی اینجا گفت که انگار در دهه 80 اتفاق افتاده است."
دیگران مخالفت کرده اند که کالینگ تلاش نمی کرد داستان هر نوجوان آمریکایی-هندی را بازگو کند. نیویورک تایمز اظهار داشت: "میندی کالینگ سعی نمی کند داستان همه را بازگو کند - او مجبور است مرزهای زیادی را بشکند فقط برای اینکه خودش بگوید."
علاوه بر این، کالینگ گفته است که او و سایر نویسندگان تلاش کردند تا داستان را مدرن کنند.
نتفلیکس برای ما باز بود که آن را به عنوان چیزی که در دهه ۸۰ یا ۹۰ اتفاق می‌افتاد، انجام دهیم، اما من این کار را با نمایش‌هایی مانند Fresh Off the Boat و Everybody Hates Chris به خوبی دیده بودم. مصاحبه نیویورک تایمز من واقعاً می خواستم اکنون با بچه ها صحبت کنم. همچنین فکر می‌کردم که این می‌تواند راه بسیار خوبی برای استخدام تعداد زیادی از نویسندگان جوان هندی-آمریکایی باشد که می‌توانند سال‌های نوجوانی خود را بیشتر از من به یاد بیاورند و کارکنان ما را با آنها پر کنند.»
کالینگ ادامه داد: «من همچنین واقعاً با بازیگران زن جوان در برنامه حریص بودم. میتری برای خودش یک منبع بود. هنگامی که او میزخوانی می کرد، ما زبان محلی را تغییر می دادیم تا برای کسی هم سن و سال او منطقی باشد.»
کالینگ هنوز به چند بحث دیگر در سریال نتفلیکس رسیدگی نکرده است. یعنی، فوروارد استدلال می کند، نمایش "مشکل یهودی دارد."
میرا فاکس برای فوروارد می‌نویسد: «با وجود تمام تلاش‌های سریال برای نشان دادن طیف گسترده‌ای از هویت‌ها، به‌جای کلیشه‌های کلیشه‌ای، شخصیت یهودی به طرز چشمگیری کلیشه‌ای است.» «بن (جارن لویسون) … یک شخصیت اصلی است که به طور کامل در قالب کلیشه های یهودی ترسیم شده است. او یک مرد وحشی ثروتمند است، با یک وکیل هالیوودی غایب و معتاد به کار برای پدر و یک نوع یهودی-بودایی سهل انگار برای یک مادر. او زمانی که همکلاسی هایش ایده (به طور عینی وحشتناک) او را برای یک پروژه کلاسی رد می کنند، به دروغ ضد یهود ستیزی فریاد می زند. و او با یک شاهزاده آمریکایی کلیشه ای دردناک یهودی به نام شیرا آشنا می شود که حتی او را دوست ندارد تا بتواند نفوذ اجتماعی خود را افزایش دهد. او به دیوی می گوید که شیرا به خاطر پولش با او قرار می گذارد.»
اگرچه Never Have I Ever قطعاً مشکلات خود را دارد و شاید باید به خاطر کلیشه‌ها و گام‌های اشتباه مختلف مورد انتقاد قرار گیرد، اما باید به خاطر دستاوردهایش نیز تحسین شود.در غیر این صورت، گفتگوهای زیادی در مورد فرهنگ، تمایلات جنسی، مذهب، و نژاد و اهمیت به تصویر کشیدن انواع گوناگونی روی پرده آغاز شده است.
