کسانی که در دهه 80 و اوایل دهه 90 بزرگ شدند، پدیده ای را به یاد دارند که پی-وی هرمان بود. مرد پشت این شخصیت، پل روبنس، این شخصیت را در سال 1977 توسعه داد. او با NPR اظهار داشت، روند توسعه اکت ساده‌تر از آن چیزی بود که فکر می‌کردید، "من یک سازدهنی کوچک به طول یک اینچ داشتم که می‌گفت: "پی-وی" روی آن، و من بچه‌ای را می‌شناختم که نام خانوادگی‌اش هرمان بود، و پی‌وی هرمان هم مثل اسمی بود که هرگز نمی‌سازید.» می‌دانید، این به نظر می‌رسد که یک نام کاملاً واقعی ساخته شده توسط کسی است که والدینش واقعاً به آنها اهمیت نمی‌دهند.» تا آنجایی که الهام گرفته می شود، بزرگ شدن عجیب و غریب بودن عامل بزرگی بود، "من احساس می کردم که یک توپ عجیب و غریب هستم، تقریباً در هر دقیقه از بزرگ شدن، بنابراین جدا کردن آن سخت است.اما من فکر می‌کنم که تمام هدف نمایش این بود که برجسته شدن در Playhouse کار سختی بود. مانند، همه چیز در Playhouse برجسته بود، بنابراین شما می توانید احساس خوبی در خانه داشته باشید، مهم نیست که چه کسی هستید، به چه فکر می کنید یا هر چیز دیگری."
تا جایی که موفقیتش پیش می‌رود، روبنز اذعان می‌کند که بیش از هر چیز دیگری یک اتفاق بود، "واقعاً پاسخ خوبی برای این که چگونه اجازه داده شد اتفاق بیفتد وجود ندارد. همه اینها یک اتفاق تصادفی بود." هنوز هم تا به امروز، طرفداران روبنس به سراغ روبنس می روند و از او به خاطر ارائه یک جایگزین به اصطلاح عجیب و غریب در دوران رشد به آنها تشکر می کنند.
با این حال، باید توجه داشت که اگر یک تست آزمایشی ناموفق نبود، ممکن بود همه موفقیت‌های او طبق برنامه پیش نرود. به دنبال رد، از روی کینه، روبنس بیرون رفت و تیم خود را ایجاد کرد و به قول خودشان بقیه اش تاریخ است. بارها و بارها دیده‌ایم که یک در بسته می‌شود و دری دیگر دوباره باز می‌شود، این مورد در مورد موفقیت Pee-Wee بود.
SNL نه می گوید
در طول ظهور خود، روبنس عمیقاً روی طرح کمدی سرمایه گذاری کرد. وقتی به طرح کمدی فکر می کنیم، اولین چیزهایی که به ذهن می رسد SNL و Mad TV هستند. برای روبنس، مکان مورد علاقه او شنبه شب زنده بود، با این حال، اولین آزمون آزمایشی او شکست خورد و او آن را خیلی خوب نگرفت.
رد شدن یک موهبت بود، زیرا منجر به نمایش خانه بازی Pee Wee شد، نمایشی نمادین از آن روزگار. هرمان از والدینش وام گرفت و تیمی متشکل از 60 نفر راه اندازی کرد که بیشتر آنها به صورت رایگان کار می کردند. روبنس این تجربه را به یاد می آورد: "قبل از اینکه حتی به خانه بروم [پس از تست SNL]، در لس آنجلس فرود آمدم و با والدینم تماس گرفتم و مقداری پول از آنها قرض گرفتم." "و احتمالاً در عرض دو هفته، من 60 نفر را داشتم که به صورت رایگان برای من کار می کردند، و ما [Pe-wee's Playhouse] را تولید کردیم."
یک چرخش چشمگیر که همه ما می توانیم از آن بیاموزیم.
