با نگاهی به تاریخچه بازیگری ویل اسمیت، طرفداران تقریباً می توانند رشد صعودی او را بر اساس نقش های سینمایی و رشد درآمد او دنبال کنند. اما در حالی که اسمیت در زمان فیلمبرداری «تعقیب خوشبختی» در سال 2006 یک سوپراستار بود، بازیگران کمتر شناخته شده ای نیز در صحنه فیلمبرداری حضور داشتند.
در واقع، آنها بازیگر نبودند. آنها افراد بی خانمان واقعی بودند که پذیرفتند در این فیلم ظاهر شوند. این یک حرکت جالب از سوی بازیگران و گروه است (ویل اسمیت خود یکی از تهیه کنندگان بود)، اما استخدام افراد بی خانمان باعث شد فیلم معتبرتر شود.
بالاخره، خط داستانی از تجربیات زندگی واقعی کریس گاردنر ناشی می شود، که تقریباً همه چیز را از دست داد، با پسرش بی خانمان شد و سپس تجارت چند میلیون دلاری خود را توسعه داد.
در مورد بازیگران بی خانمان سر صحنه؟ آنها به عنوان بازیگر اصلی فیلم از شهرت بالایی برخوردار نشدند، اما برای نقش‌هایشان دستمزد دریافت کردند.
در IMDb، افرادی که به عنوان شخصیت های بی خانمان ظاهر شدند در نقش هایی مانند "مرد بی خانمان در خط" و "پسر بی خانمان"، "نوجوان بی خانمان" اعتبار دارند، اگرچه چند نقش از شخصیت های بی خانمان توسط "واقعی" ایفا شده است. بازیگران.
ممکن است طرفداران به یاد بیاورند که خود ویل اسمیت به عنوان بازیگری با تجربه واقعی شروع کرد. او یک نقش را به عنوان مدرسه بازیگری خود می داند، اما پس از حضور چشمگیر در صحنه به عنوان یک خواننده رپ، وارد بازیگری شد.
اما برای افرادی که افراد بی خانمان را در فیلم «تعقیب خوشبختی» به تصویر کشیدند، به نظر می رسد هیچ چیز از این کنسرت حاصل نشده باشد. با این حال، این بدان معنا نیست که آنها برای کار غرامت دریافت نکرده اند.
IMDb نشان می دهد که افراد اضافی فیلم که بی خانمان بودند، یک روز کامل با حداقل دستمزد دریافت می کردند. در آن زمان، ساعتی 8.62 دلار بود. آنها همچنین مانند بقیه بازیگران وعده های غذایی رایگان دریافت کردند.
در حالی که برای اکثر مردم - بازیگران یا غیره - این مقدار به نظر نمی رسد - احتمالاً برای افراد بی خانمان مقدار قابل توجهی است، IMDb می گوید. متأسفانه برای بازیگران بی اعتبار، آنها بخشی از انجمن بازیگران سینما یا هر سازمان دیگری نیستند، بنابراین حداقل دستمزدی را که معمولاً بازیگران دریافت می‌کنند، دریافت نمی‌کنند.
هواداران فقط می توانند امیدوار باشند که افراد بی خانمانی که در صحنه فیلمبرداری کار می کردند، پس از پایان فیلم هر کمکی را که می خواستند یا نیاز داشتند دریافت کنند. به هر حال، فیلم تماماً در مورد تجربه کریس گاردنر از بی خانمانی بود و اینکه چگونه او توانست در زندگی به دلیل ترکیبی از شانس خوب، سخت کوشی و حمایت مردم در زندگی اش موفق شود.
