بسیاری از بازیگران استراتژی های منحصر به فردی برای آماده شدن برای صحنه های سخت دارند. و بسیاری از بازیگران خیلی زودتر از برنامه فیلمبرداری خود وارد شخصیت می شوند تا بتوانند واقعاً با مبارزات و چالش های آن شخصیت ارتباط برقرار کنند.
حتی اگر در پرده بزرگ به نظر می رسد فوق العاده واقعی به نظر می رسد، این بازیگران واقعاً فقط استاد کار خود هستند. با این حال، آنها از زندگی واقعی بیرون می‌آیند، و یک صحنه خاص مستقیماً از زندگی واقعی جو پشی آمده است.
به طور مشابه، ری تمام درد و اندوه را از یک لحظه واقعی بیرون کشید تا در یکی از صحنه های "رفقای خوب" خود بپاشد.
در «رفقای خوب»، ری لیوتی نقش هنری هیل را بازی کرد که در یک صحنه، تپانچه یکی از تخم مرغ های بد خط داستان را شلاق می زند.
صحنه ای که طرفداران می توانند کلیپ هایی از آن را حتی اکنون در شبکه های اجتماعی پیدا کنند، نشان می دهد که هانری خشمگین تپانچه را چندین بار شلاق می زند تا زمانی که مرد روی زمین می افتد.
حال و هوای صحنه شدید است، به خصوص با توجه به اینکه هنری به افتخار یک زن بازی می کند.
اما روشی که لیوتی برای صحنه آماده کرد به همان اندازه شدید است. طبق اطلاعات کمی از IMDb، مادر لیوتی در حالی که او مشغول فیلمبرداری «رفقای خوب» بود درگذشت. ری که از این از دست دادن ویران شده بود، عصبانیت خود را از دست دادن مادرش به نمایش درآورد تا جایی که می‌توانست برای لحظه شلاق تپانچه در فیلمی که تبدیل به یکی از مورد احترام‌ترین فیلم‌های مارتین اسکورسیزی می‌شد.
اما به خاطر داشته باشید که ری به فرزندی پذیرفته شد، و بعدها در زندگی، او مادر بیولوژیکی خود را پیدا کرد. او در شش ماهگی توسط لیوتاها به فرزندی پذیرفته شد، آنها همچنین یک خواهر و برادر را برای ری جوان به فرزندی قبول کردند.
آمو ماما توضیح داد که وقتی او در بزرگسالی با مادر بیولوژیکی خود آشنا شد، ری متوجه شد که تعداد زیادی خواهر و برادر بیولوژیکی دارد: یک خواهر کامل و شش خواهر و برادر ناتنی (از جمله یک برادر).
Amo Mama گزارش می دهد که مادر خوانده ری در سال 1991 بر اثر سرطان سینه درگذشت. «رفقای خوب» در سپتامبر 1990 به نمایش درآمد، به این معنی که اگر آمو ماما درست باشد، مادر ری، مری، هنوز در آن زمان زنده بود.
با این حال، مقابله با سرطان هرگز کار آسانی نیست، و تماشای رنج مادرش از این بیماری احتمالاً برای بازیگر نگران کننده بود. منطقی خواهد بود اگر بیماری مادرش به او کمک کند که عصبانیتش را جمع کند تا هنری را به این درخشان و - اگر طرفداران صادق باشند - ترسناک در "رفقای خوب" به تصویر بکشد.
اما میراث ری از «رفقای خوب» چیزی بیش از یک صحنه نمادین است. او هنوز هم از نسل‌هایی طرفدار دارد که اگر فیلم برای پخش آنلاین در دسترس نبود، آن را نمی‌دیدند.
البته نه اینکه او همیشه در مورد بدنامی هیجان زده است. اما واضح است که لیوتا بازیگری با استعداد و چندوجهی است، و او هنوز هم مشغول بازیگری است، سال‌ها پس از گذشت سال‌ها از ابراز عصبانیت خود از یک بازیگر سر صحنه.
