فیلم‌های ترسناک همیشه انتخاب خوبی برای جمعه شب هستند، چه فیلم‌هایی با عروسک‌های ترسناک یا سری محبوب Scream. به ندرت شنیده می‌شود که برخی از فیلم‌های ترسناک ممنوع شوند، زیرا آنچه ترسناک، تاریک و آزاردهنده است اغلب در چشم بیننده است.
برخی افراد کمدی های رمانتیک را به چیزهای شبح آور ترجیح می دهند و هیچ چیز سرگرم کننده ای در مورد قاتلان زنجیره ای، ارواح، نفرین ها، یا هر چیز دیگری که می تواند زندگی شخصیت ها را تهدید کند، پیدا نمی کند. دیگران باید هر نسخه جدید را ببینند.
طرفداران ترسناک علاقه مند خواهند شد درباره فیلم مگان گم شده است و اینکه چگونه یک کشور واقعاً آن را ممنوع کرده است بشنوند.
تصمیم نیوزلند
برخی از فیلم‌های ترسناک داستان‌های مهمی برای گفتن دارند، مانند فیلم خانه او از نتفلیکس. دیگران ممکن است سعی کنند با کاوش در داستانی که ناراحت کننده و غم انگیز است و جنبه تاریک زندگی را به مردم می آموزد، کار درست را انجام دهند. اما در برخی موارد، فیلم آنقدر ترسناک است که پیام اجتماعی بالقوه از بین می رود. به نظر می رسد که این مورد در مورد مگان گم شده است.
نیوزیلند فیلم را به دلیل گرافیکی و تاریک بودن ممنوع کرد.
طبق گزارش The Fab، دفتر طبقه بندی فیلم و ادبیات هر سال با گزارشی منتشر می شود و در ژوئن ۲۰۱۲، آنها تصمیم گرفتند که این فیلم را نمی توان در داخل کشور تماشا کرد. آنها گفتند: «دی‌وی‌دی به‌عنوان قابل اعتراض طبقه‌بندی می‌شود» زیرا تجاوز جنسی در فیلم «درگیر جوانان به حدی و درجاتی و به‌گونه‌ای است که در دسترس بودن نشریه احتمالاً به منافع عمومی آسیب می‌رساند."
همچنین صحنه ای وجود دارد که در آن یک دختر جوان به مدت سه دقیقه کامل مورد تعرض قرار می گیرد و در "زمان واقعی" فیلمبرداری می شود، بنابراین منطقی است که این اداره تصمیم بگیرد فیلم را ممنوع کند.
بیشتر درباره فیلم
طبق گزارش The Tab، در این فیلم امبر پرکینز و ریچل کویین در نقش دوستان دبیرستانی امی هرمان و مگان استوارت بازی می کنند. امی به دنبال مگان می‌گردد که شروع به چت کردن با شخصی در اینترنت کرد و سپس ناپدید شد.
منطقی است که نیوزلند این فیلم را ممنوع کند زیرا دختران 14 ساله را در موقعیتی واقعاً وحشتناک و نگران کننده نشان می دهد.
حتی کارگردان فیلم اذعان کرده است که ساعت بسیار سختی است. به گزارش یو اس ای تودی، مایکل گوی که نویسنده این فیلم نیز هست، گفت: «من نتوانستم هشدارهای معمولی را که قبل از تماشای «مگان گم شده است» به مردم می دادم به شما بدهم که عبارتند از: فیلم در نیمه شب. فیلم را به تنهایی تماشا نکنید" او فهرست کرد. و اگر کلمات "عکس شماره یک" را روی صفحه نمایش خود مشاهده کردید، حدوداً چهار ثانیه فرصت دارید تا فیلم را خاموش کنید اگر قبلاً به نوعی عصبانی شده اید قبل از اینکه شروع به دیدن چیزهایی کنید که شاید نمی خواهید ببینید. دیدن."
پالایشگاه 29 اشاره می کند که در حالی که فیلم تخیلی است، گوی به داستان های واقعی بچه هایی که ربوده شده اند فکر می کند. از آنجایی که فیلم داستان را به روشی پیدا شده روایت می‌کند، به نظر می‌رسد که آن را حتی بیشتر ناراحت‌کننده می‌کند.
گوی به پادکست Indie Film Nation گفت که می‌خواهد فیلم را بنویسد و کارگردانی کند و به اشتراک گذاشت: "من می‌خواستم فیلمی با این موضوع بسازم. معمولاً من یک فیلمبردار هستم … اما وقتی موضوعی به‌ویژه برایم جذاب است. و من فکر می کنم مهم است که در مورد آن صحبت کنم، من کارگردانی می کنم، و این یکی از آن موارد است." آنها هشت روز و نیم فرصت داشتند تا فیلم را فیلمبرداری کنند، پنج نفر روی گروه کار کردند و بودجه آن 30000 دلار بود. در حالی که کارگردان قطعاً می خواست در مورد اتفاقات وحشتناکی که ممکن است برای دختران نوجوان اتفاق بیفتد، این فیلم را پخش کند. آنقدر ترسناک است که مردم واقعاً نمی توانند آن را تماشا کنند.
یک پدیده ویروسی
چرا مردم درباره فیلمی صحبت می کنند که در سال 2011 اکران شد؟ این فیلم در TikTok در فضای مجازی منتشر شد.به گفته اینترتینمنت ویکلی، مردم آن را تماشا می‌کنند و در مورد آن صحبت می‌کنند و می‌گویند که واقعاً آنها را وحشت زده کرده است. نظرات زیادی در رسانه های اجتماعی وجود دارد که بر آن تأثیر می گذارد. طبق گزارش Insider.com، هشتگ این فیلم در مجموع 83 میلیون بازدید در TikTok داشته است.
گوی گفت که امبر پرکینز به او اطلاع داده است که مردم در مورد آن در TikTok صحبت می کنند بنابراین او می خواهد چیزی بگوید. او توضیح داد، "از کسانی که قبلاً در مورد اینکه چگونه فیلم قبلاً آنها را به وحشت انداخته است عذرخواهی می کنم. هشدار منصفانه برای کسانی از شما که هنوز در فکر تماشای فیلم هستند."
قطعاً به نظر می رسد که مگان گم شده برای بسیاری از مردم بسیار تاریک است که نمی توانند تماشا کنند، بنابراین منطقی است که فیلم در نیوزیلند ممنوع شود.
