جارد لتو طیف گسترده ای از بازیگری دارد و هیچ کس منکر این نیست که او به کاری که انجام می دهد علاقه دارد. بیشتر بازیگران سخت کار می‌کنند تا به شخصیت‌های خود روی پرده تبدیل شوند، چه از طریق ورزش و رژیم غذایی، چه با رنگ کردن موهایشان یا تغییر ظاهرشان.
براساس پست‌های اخیرش در رسانه‌های اجتماعی، جارد در حال حاضر در حال کار بر روی پاره شدن برای ترون است. فقط نمونه دیگری از فداکاری او برای ورود واقعی به شخصیت.
فقط، این نقش مستلزم تقویت جارد است. شخصیت‌های دیگر به فداکاری بسیار بیشتری از بازیگر نیاز دارند.
بالاخره، طرفداران شخصیت او را در دنیای دی سی به خوبی می شناسند. اگرچه جرد لتو دوباره نقش جوکر را بازی خواهد کرد یا نه هنوز مورد بحث است، اما او برای این نقش نمادین شد.
فیلمی که او واقعاً خود را وقف میخکوبی کرد، به همان اندازه نمادین نبود. این فیلم "باشگاه خریداران دالاس" نام دارد و در سال 2013 اکران شد. در حالی که بازخوردهای خوبی از آن دریافت کرد، احتمالاً برجسته ترین بازیگر اصلی آن متیو مک کانهی بود که نقش مالک-اپراتور یکی از این کلوپ های خریداران را بازی می کرد. البته، این واقعیت که جنیفر گارنر به پروژه پایبند بود نیز یک نکته برجسته بود.
اما آنچه واقعاً قابل توجه است این است که نمایش یک درام بیوگرافیک است. این بر اساس یک داستان واقعی است. و این درست است که متیو نیز باید واقعاً خود را وقف نقشش می کرد. او نقش یک بیمار مبتلا به ایدز را بازی کرد، بنابراین مجبور شد وزن خود را کاهش دهد و بدن خود را واقعاً تغییر دهد تا قوس داستان را بپذیرد.
در مورد جرد، شخصیت او شخصیت رایون بود، که نویسندگان فیلم آن را به عنوان "ترکیبی" از بیماران مبتلا به ایدز که با آنها مصاحبه کردند، ایجاد کردند. جرد لتو نقش یک بیمار مبتلا به ایدز تراجنسیتی را بازی کرد و به خاطر تلاش‌هایش جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (متیو جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد).
و واقعاً، او تلاش قابل توجهی انجام داد: جارد دسته ای از وزن خود را از دست داد (۳۰ تا ۴۰ پوند)، تراشیده و اپیلاسیون شد، و به هیچ وجه حاضر نشد شخصیت را در حین فیلمبرداری بشکند.
اگرچه برای این استدلال که افراد ترنس باید شخصیت های ترنس را به تصویر بکشند، چیزی وجود دارد که می توان گفت، اما احتمالاً افراد کمی وجود دارند که استدلال کنند جارد لتو نقش عدالت را انجام نداده است.
جارد درباره نقش خود به طور عمیق تحقیق کرد، با افراد تراجنسیتی مصاحبه کرد و درباره هم اتاقی سابقش که در اوایل دهه 1990 از ایدز عبور کرده بود، فکر کرد. جالب اینجاست که شخصیت مک کانهی بر اساس ران وودروف، بیمار مبتلا به ایدز در زندگی واقعی بود که فیلمنامه نویس پروژه در سال 1992 درست قبل از مرگش با او آشنا شده بود.
این داستان تقریباً 20 سال بعد به نتیجه رسید.
به سهم خود، جارد به بازیگری بازگشت (او نویسندگی و خوانندگی را کنار گذاشته بود)، هفته‌ها روی صدای ریون کار کرد و تا زمانی که کارگردان را ملاقات کرد، مشغول «بازیگری و لباس پوشیدن» بود. ژان مارک والی، می گوید E! آنلاین.
از جارد، والی گفت: "من لتو را نمی شناسم… جارد هرگز جارد را به من نشان نداد." اکنون این فداکاری است.
