وقتی Pulp Fiction در سال 1994 به سینماها رفت، تماشاگران قبلاً چیزی شبیه به آن ندیده بودند. با داستانی که داستان‌های کلاسیک رمان‌های تخیلی پالپ را به تصویر می‌کشد، زندگی حرفه‌ای جان تراولتا را احیا کرد و شهرت اوما تورمن را به ستاره‌ای با حسن نیت ارتقا داد.
تصور Pulp Fiction بدون Uma Thurman و میا والاس نمادین او سخت است. نقش او منحصر به فرد بود و در گروه بازیگران بزرگ، حتی با همبازی های با استعدادی مانند ساموئل ال جکسون و بروس ویلیس، برجسته بود. در اینجا نگاهی به برخی از حقایق غیرعادی تر و کمتر شناخته شده در مورد مشارکت او در چیزی است که اکنون یک کلاسیک دهه 1990 در نظر گرفته می شود.
8 اوما با 20 هزار دلار در هفته در کنسرت شرکت کرد
برای اکثر مردم - حتی اکنون، چندین دهه بعد - 20000 دلار در هفته پول زیادی است. اما برای یک فیلم هالیوود، بادام زمینی است. بعد از Reservoir Dogs در سال 1992 سر و صدای زیادی در مورد تارانتینو وجود داشت، اما او ستاره کارگردانی امروزی نبود. بودجه فیلم Pulp Fiction 8.5 میلیون دلار بود و به این ترتیب، تارانتینو با ستاره‌هایش معامله کرد: هر کدام از جمله جان تراولتا، ساموئل ال جکسون، اوما و بروس ویلیس، ستاره بزرگ آن زمان، 20000 دلار در هفته می گرفتند. بسیاری از آنها فقط برای چند هفته سر صحنه بودند، که آن را به یک مسیر متوسط تبدیل کرد. ضربه زننده؟ آنها سهمی از سود داشتند.
7 او اولین انتخاب تارانتینو برای این نقش نبود
علیرغم این واقعیت که او برای این نقش عالی بود و به خاطر آن تبدیل به یک ستاره بزرگ شد، اوما در واقع اولین انتخاب کوئنتین تارانتینو برای این نقش نبود.چند دهه بعد، لیست آرزوهای او در فضای مجازی به بیرون درز کرد. به گفته ایجنت جولیا لوئیس دریفوس به دلیل تعهداتش به سینفلد نتوانست این پیشنهاد را قبول کند. دیگر بازیگران زن مطرحی که برای این نقش پیشنهاد شدند عبارتند از: هالی بری، داریل هانا، روزانا آرکت (که در نهایت به عنوان همسر جودی فروشنده مواد مخدر به پایان رسید)، مگ رایان و میشل فایفر. طبق برخی گزارش ها، میشل فایفر در واقع اولین انتخاب او بود.
6 او در ابتدا هم از ایفای نقش مطمئن نبود
در پایان، زمانی که تارانتینو در مورد تورمن تصمیم گرفت، خودش چندان مطمئن نبود که در فیلمی با تمام خشونت فیلمنامه شرکت کند. اوایل کارش بود و تا آن زمان به عنوان یک بازیگر رمانتیک شناخته می‌شد.
او را با یک شام سه ساعته در لس آنجلس پذیرایی کرد و پس از آن یک گفتگوی طولانی در آپارتمانش در نیویورک پیش از آن که در نهایت او را متقاعد کرد، پذیرفت.او در سال 2013 به Vanity Fair گفت: «او آن نویسنده نیمه خدای محترمی نبود که به آن بزرگ شده باشد.
5 پوستر اصلی با اوما یک مورد کلکسیونر است
پوستر فیلم Pulp Fiction با حضور تورمن که روی تخت دراز کشیده، به بالا نگاه می کند و سیگار می کشد به نمادی فرهنگی تبدیل شده است و هنوز در بسیاری از اتاق خواب ها و اتاق های نشیمن آویزان است. در اولین چاپ پوستر وقتی فیلم منتشر شد، او در حال کشیدن سیگار لاکی استرایک بود که جعبه ای پشت سرش نمایان بود. مشکل این بود که Miramax از حقوق لایسنس Lucky Strikes برخوردار نبود و این شرکت تهدید به شکایت کرد. میرامکس پوسترها را فراخوانی و نام تجاری را تغییر داد، اما برخی از پوسترهای اصلی هنوز وجود دارند. امروزه، آنها چند صد دلار ارزش دارند.
4 تارانتینو نقش خود را انتخاب کرد تا مطمئن شود می تواند اوما را در صحنه اوردوز هدایت کند
تارانتینو همیشه نقش شخصیت های کوچکی را در فیلم هایش به خود اختصاص می دهد. وقتی نوبت به Pulp Fiction رسید، مطمئن نبود که می‌خواهد جیمی باشد یا لنس، فروشنده مواد مخدر که در نهایت اریک استولتز نقش آن را بازی کرد. اما، وقتی فشار آمد، او می‌دانست که قطعاً می‌خواهد پشت دوربین برای صحنه‌ی مهمی باشد که میا اوردوز می‌کند، و آنها با عجله به محل لنس می‌روند - جیمی همینطور بود. تارانتینو برای ایجاد توهم تزریق مستقیم آدرنالین به قلب میا، تراولتا را وادار به انجام این کار معکوس کرد. «سوزن» ابتدا وارد شد و سپس تراولتا آن را بیرون کشید. تارانتینو آن را در پس از تولید برعکس کرد.
3 او از سوپ قارچ به عنوان تف استفاده کرد
صحنه اوردوز یکی از صحنه های شدیدتر برای فیلمبرداری بود. تورمن در مصاحبه ای اشاره کرد که در صحنه اوردوز از دهانش بیرون می آید در واقع سوپ قارچ بوده است.این صحنه برای فیلمبرداری بسیار استرس زا بود، با توجه به تمام احساسات و این واقعیت که او باید کسی را به تصویر می کشید که اساساً در حال بازگشت به زندگی بود.
غیر از سوپ قارچ و تکه تزریق، او می گوید همه چیزهای دیگر، از جمله اشک هایش، واقعی بودند. او می‌گوید: «من برای بازیگری کار کردم. فکر نمی‌کنم چیزی در چشمانم بگذاریم. شما برای چیزی پول داده اید."
2 اوما از تیراندازی در صحنه رقص ترسیده بود
صحنه رقص در Jack Rabbit Slim's یکی از نکات برجسته فیلم است. در ابتدا، اوما از آهنگ (You Never Can Tell اثر چاک بری) خوشش نمی آمد، اما تارانتینو اصرار کرد و در نهایت تسلیم شد. به طور کلی، صحنه رقص یکی از قسمت های ترسناک کل فیلمبرداری برای اوما بود. او در Variety نقل شده است. او در مصاحبه‌ای گفت: «من تقریباً از هر چیزی از رقص می‌ترسیدم، زیرا این دقیقاً به دلیل ناامنی کامل من بود.«بزرگ و بی دست و پا بودن و در آن زمان هنوز کاملاً جوان. اما زمانی که شروع به رقصیدن کردم، نمی خواستم متوقف شوم، بنابراین این یک رویا به حقیقت پیوست.»
1 صحنه رقص ترکیبی از ادای احترام و پیشرفت بود
این رقص بر اساس صحنه ای مشابه در فیلم 8½ سال 1963 توسط فدریکو فلینی ساخته شد. تارانتینو The Twist را می‌خواست، اما به پیشنهاد تراولتا، هر چند ثانیه یک بار سبک‌های مختلف رقص آن دوران را صدا می‌کرد و اوما و تراولتا مجبور بودند ادامه دهند. پس از صحنه رقص، وینس و میا به خانه او برمی گردند و جام را در دست دارند. اما - آنها برنده نشدند. در برش اصلی فیلم، در طول صحنه ای که بوچ در حال بازیابی ساعت طلایی بدنام خود است، از کنار پنجره می گذرد، و به سختی شنیده می شود، صدایی از رادیو در مورد دزدیده شدن جام رقص صحبت می کند.
