بازی تاج و تخت، اقتباس تلویزیونی از مجموعه کتاب های پرفروش A Song of Ice and Fire اثر جورج آر آر مارتین، یکی از موفق ترین نمایش های تلویزیونی تمام دوران است.
سریال فانتزی میلیون‌ها طرفدار را در سراسر جهان جذب کرد که بین سال‌های 2011 تا 2019 کوک کردند تا ببینند چه کسی سرانجام بر تخت آهنین در پادشاهی خیالی وستروس می‌نشیند.
اگرچه بازی تاج و تخت در نهایت موفق شد، اما هیچ یک از بازیگران نمی توانستند پیش بینی کنند که بازی تاج و تخت چقدر موفق خواهد شد. لنا هدی، که نقش سرسی لنیستر را در این سریال به تصویر می‌کشید، در واقع معتقد بود که در حال امضای قرارداد برای "فقط یک خلبان دیگر" بود که با بازی در نقش سرسی موافقت کرد.
در نهایت، با این حال، بازی تاج و تخت به طور دائمی حرفه و زندگی او را متحول کرد. این است که چرا لنا هدی معتقد بود بازی تاج و تخت مانند هر برنامه دیگری است که در آن تست داده است و چقدر اشتباه کرده است.
نقش لنا هیدی در «بازی تاج و تخت»
در سریال بازی تاج و تخت HBO، لنا هدی نقش سرسی لنیستر را برای کل هشت فصل سریال بازی کرد.
سرسی با پادشاه رابرت باراتیون (و در یک رابطه عاشقانه با برادر دوقلویش جیمی لنیستر)، مادر پادشاهان آینده جافری و تامن، ازدواج کرد. او به‌عنوان یکی از منفورترین شخصیت‌های شرور سریال شناخته می‌شود، هرچند که در طول فصل‌ها لحظاتی را برای تماشاگران احساس می‌کند.
سرسی که در نهایت بر تخت آهنین نشسته است، دستخوش دگرگونی کاملی در نمایش می شود و یکی از مهمترین شخصیت هاست.
برداشت اصلی لنا هیدی از نمایش
درست قبل از پخش فصل آخر بازی تاج و تخت، بازیگران به عنوان بخشی از فیلم ویژه ای به نام The Casters Remembers خاطرات خود را مرور کردند.
در حالی که لنا هدی به زمان خود به عنوان سرسی لنیستر نگاه می کرد، اعتراف کرد که وقتی برای اولین بار برای بازی تاج و تخت قرارداد امضا کرد، از خود پرسید که آیا این فقط یک خلبان دیگر است.
در این ویژگی، هدی به دوربین می گوید که فکر می کند بازی در نقش سرسی می تواند فقط «یک کار دیگر باشد که به جایی نمی رسد». ما نمی توانیم او را به خاطر نداشتن توقعات زیاد سرزنش کنیم، اما چقدر اشتباه کرد!
تاثیر واقعی «بازی تاج و تخت»
در حالی که بدون شک اکثر بازیگران مشاغلی را تجربه می کنند که به جایی نمی رسند، بازی تاج و تخت نمی توانست برای هیچ یک از بازیگران یک کار بن بست دورتر باشد. موفقیت باورنکردنی نمایش به این معنی بود که بسیاری از بازیگران، از جمله لنا هدی، نام‌های معروفی پیدا کردند.
Game of Thrones اکنون به عنوان یکی از موفق ترین سریال های تلویزیونی فانتزی در تمام دوران در نظر گرفته می شود. در سال 2016، این سریال به پر جایزه ترین سریال تلویزیونی در تاریخ جوایز امی تبدیل شد و بیش از 265 جایزه در طول سلطنت خود به دست آورد.
همچنین میلیون ها بیننده را به طرفداران ستایشگر مادام العمر تبدیل کرد.
سایر برنامه های تلویزیونی لنا هیدی دربازی کرده است
بازی تاج و تخت لنا هیدی و بسیاری از ستاره های دیگرش را به موفقیت بین المللی رساند.
اما این هنرپیشه برمودایی-بریتانیایی سال‌ها قبل از بازی در نقش سرسی لنیستر در این صنعت کار می‌کرد و این توضیح می‌دهد که چرا او در ابتدا فکر می‌کرد که آیا بازی تاج و تخت فقط یکی دیگر از این بازی‌ها خواهد بود..
قبل از سال 2011، هدی در نقش سارا کانر در سریال تلویزیونی ترمیناتور: سارا کانر کرونیکلز ظاهر شد که بین سال‌های 2008 و 2009 پخش شد.
او همچنین در سال 2007 در St. Trinian در نقش خانم دیکینسون ظاهر شد و در سال 2006 در 300 نقش ملکه گورگو را در مقابل جرارد باتلر بازی کرد.
آنچه لنا هدی درباره «بازی تاج و تخت» از زمان گفته است
لنا هیدی در ابتدا امید خود را به بازی تاج و تخت نداشت. اما او از آن زمان در مورد تجربیات خود در این برنامه صحبت کرد.
در «بازیگران به یاد می‌آورد»، هدی زمان خود را در سریال «باورنکردنی» خواند و فاش کرد که مواد بسیار خوبی برای کار کردن دارد و سرگرم‌کننده بود.
او همچنین اعتراف کرد که دلش برای بازی در نقش سرسی تنگ خواهد شد و همچنین دلتنگ بازیگران خواهد شد زیرا آنها در طول هشت فصل مانند یک خانواده بزرگ شده بودند.
اولین برداشت از شخصیت های دیگر
مثل لنا هدی، برخی دیگر از بازیگران سریال نیز در اولین باری که قراردادشان را امضا کردند، در مورد نحوه نمایش آن تردید داشتند.
پیتر دینکلیج، بازیگر نقش برادر سرسی، تیریون لنیستر، فاش کرد که در ابتدا برای ایفای این نقش مردد بود زیرا علاقه ای به فانتزی نداشت و فکر می کرد بازی تاج و تخت فقط یک سریال فانتزی دیگر خواهد بود.
به ویژه، بازیگر می خواست از نمایش های فانتزی دوری کند زیرا نمی خواست در نقش یک جن یا هر یک از شخصیت های کلیشه ای دیگری که معمولاً افراد کوتوله به آن ها بازی می کنند گیر کند..
از سوی دیگر، روری مک کان، که نقش The Hound را بازی می کرد، به یاد می آورد که او در واقع این تصور را داشت که نمایش "واقعاً می تواند شروع شود" با خواندن اولین کتاب. و حق با او بود!
