پاریس فیوری، همسر تایسون فیوری، اسطوره بوکس، فاش کرد که در گذشته به دلیل میراثش با تبعیض های زیادی روبرو بوده است. مادر شش فرزند تعصبی را که در «صبح بخیر بریتانیا» متحمل شده بود، از جمله دوران کودکیاش که از ورود به سینما خودداری کرد، به اشتراک گذاشت.
علیرغم اینکه پاریس قربانی چنین تعصبی است، خوشبختانه همچنان به هویت قومی خود افتخار می کند. پاریس در پاسخ به سوال مجری برنامه مارتین لوئیس "آیا کولی کلمه ای است که شما با آن راحت هستید؟ برخی افراد متأسفانه از آن به عنوان یک توهین استفاده می کنند که من فکر می کنم مشکلات از آنجا ناشی می شود."
پاریس اعلام کرد "کولی یک نژاد است … پس به هیچ وجه توهین نیست"
کولی یک نژاد است - این یک نژاد از مردم است - بنابراین به هیچ وجه توهین نیست. اما مشکل اینجاست که صدها سال است که این اصطلاح تحقیرآمیز واقعی وجود دارد که اگر شما یک کولی هستید، تو یک مشکل هستی، تو یک طرد شده ای.»
او افزود: "این موضوع تا به امروز ادامه داشته است، و من از اصطلاحات نژادی رنج می بردم، با این مشکلات روبرو بودم. حتی در دوران کودکی که از ورود به سینما امتناع می کردم."
Fury اصرار داشت: "این توهین نیست و برای افرادی که به سختی می توانند بگویند "تو کولی هستی" هرگز نباید توهین باشد و هرگز استفاده از آن یک کلمه سخت نباشد."
پاریس به شوهر بوکسور خود به خاطر پذیرش فرهنگش افتخار می کند
در مورد موضوع شوهرش، که او نیز دارای قومیت اوست، پاریس با شور و شوق گفت: «فکر میکنم تایسون تبدیل شدن به پادشاه کولی و پذیرش نژاد، فرهنگ او، آن را بسیار قابل قبولتر کرده است.این به دنیا نشان داده است - من، تایسون و بسیاری از دوستان و خانوادهام مردم عادی هستیم."
اما این مرد 32 ساله در مورد برنامه تلویزیونی معروف بریتانیایی My Big Fat Gypsy Wedding چندان تعارف نکرد و ادعا کرد: "عروسی بزرگ کولی چاق من و همه شنیده ها در مورد اینکه یک کولی یا مسافر واقعاً به ما آسیب می رساند. مردم."
"مردم عادی و روزمره هستند که کولی هستند، اما شما هرگز متوجه آنها نمی شوید. همه ما برونگرا نیستیم که لباس عروس های بزرگ دیوانه و تاج به تن داریم. ما مردم عادی هستیم."
اگرچه پاریس و همسرش مخالفت ندارند که گهگاهی ثروت ۱۲۰ میلیون پوندی خود را بخرند، اما مادر دلسوز اطمینان میدهد که خانوادهاش با پایبندی به شیوه زندگی سنتی مسافران، ثابت قدم میمانند. به عنوان مثال، این زوج اخیراً به فرزند ارشد خود در سن 11 سالگی اجازه دادند تا در مدرسه زندگی کند و پاریس اظهار داشت: «ما مدرسه را در سن ابتدایی به پایان میرسانیم، که روش سنتی مسافران است… ونزوئلا میخواست مدرسه و همه دوستان [مسافر] خود را ترک کند. در حال رفتن بودند"