پاتون اسوالت فقط یک استندآپ کمدین دوست داشتنی نیست، برای بسیاری، او الگوی خوبی است برای اینکه چگونه می توان در واقعیت های دردناک زندگی پیمایش کرد. پاتون هرگز مخفی نگذاشته است که با افسردگی دست و پنجه نرم کرده است، یک بیماری روانی بسیار واقعی، و به‌عنوان یک آدم کمیک و داستان‌های علمی تخیلی خودخوانده که در ویرجینیا در خانواده‌ای نظامی بزرگ شده است، مجبور بوده محیط‌های قلدری و سمی را تحمل کند.. اما او تحمل کرد و تبدیل به اسطوره استندآپ امروزی شد و خود را به برخی از فیلم‌های مهم وام داد، از جمله صدایش در نقش رمی موش در قطعه محبوب دیزنی پیکسار، Ratatouille.
اسوالت در سال 2009 زمانی که او و همسرش، نویسنده جنایی واقعی، میشل مک نامارا، صاحب دخترشان آلیس شدند، مرد خانواده شد.متأسفانه، وقتی میشل بر اثر عارضه قلبی درگذشت و پاتون و دخترشان را - که در آن زمان فقط 7 سال داشت - پشت سر گذاشت، داستان خانوادگی آنها یک تراژدی بزرگ را تحمل کرد.
هر کسی که افسردگی داشته باشد به شما خواهد گفت که حتی یک ناراحتی جزئی می تواند شما را به عقب براند، اما یک رویداد آسیب زای بزرگ مانند از دست دادن شریک زندگی خود کافی است تا هرکسی را از مرز دور کند، حتی اگر تشخیص داده نشود که افسردگی دارد. پاتون می‌توانست به راحتی در چاله‌ای تاریک بیفتد که هرگز خود را از آن بیرون نمی‌کشید، اما این کار را نکرد، پاتون تحمل کرد و هنوز هم مخاطبان را امروز خوشحال می‌کند.
در اینجا داستان غم انگیز و در عین حال الهام بخش از چگونگی جان سالم به در بردن پاتون اسوالت از از دست دادن میشل مک نامارا است.
6 او روی دخترش تمرکز کرد
پاتون در مصاحبه ای با کانن اوبراین اعتراف می کند که یکی از بزرگترین دلایلی که او ادامه داد، دخترش آلیس بود. او قبلاً دیده بود که او مادرش را از دست داده است، او قصد نداشت پدری را نیز از او بدزدد.چند ماه اول پس از از دست دادن همسرش، پاتون انرژی خود را بر سفر با دخترش و پر کردن وقت او با فعالیت‌های مفید و سازنده متمرکز کرد.
5 او به کار خود ادامه داد
اگرچه در چند ماه اول سرعتش کم شد، اما پاتون هم در تلویزیون و هم در سینما به کار ادامه داد. برخی از افراد برای پرت کردن حواس خود به فعالیت دائمی نیاز دارند تا از افتادن به چیزی که برخی ممکن است آن را "گودال غم" بخوانند اجتناب کنند و به نظر می رسد پاتون یکی از این افراد باشد. سالی که میشل درگذشت، پاتون هنوز در چیزهایی مانند لیدی دینامیت، تاریخ مست، تئاتر Mystery Science 3000 (که پاتون یکی از طرفداران خود خوانده آن است) و Keeping Up With The Jones دیده می شد.
4 او برای ایستادن بازگشت
در حالی که دوران سوگواری را پشت سر می گذاشت، روی بازی خود نیز کار کرد و در سال 2017 با یک مجموعه کاملاً جدید و با تفسیر واقعیتی که باید از آن زندگی می کرد به صحنه بازگشت. کمدی او غم انگیزتر از قبل از از دست دادنش نبود، بنابراین علیرغم چنین رویداد غم انگیز و غم انگیزی، او همچنان همان اصطلاح لطیفه و لطیفه ای بود که همیشه داشت.
3 او کمک کرد تا کار میشل را کامل ببیند
میشل مک نامارا یک طرفدار و نویسنده واقعی جنایت بود. در برنامه‌های استندآپ اولیه، پاتون به شوخی می‌گوید که چگونه نمی‌توانست با خشونت فیلم‌های قدیمی غرب مقابله کند، اما میشل نمی‌توانست از جزئیات گرافیکی نمایش‌هایی مانند Forensic Files استفاده کند. مک نامارا قبل از مرگش به اتمام کتاب I’ll Be Gone In The Dark نزدیک می شد. پاتون با همکاری نزدیک با ویراستاران و سایر مشارکت کنندگان کتاب، مانند کارآگاهانی که مک نامارا با آنها در تماس بود، موفق شد کتاب را کامل کند، و پس از سخنی از پاتون بیانگر غرور او از همسرش برای این کار بود. این کتاب پرونده قاتل استیت گلدن را بررسی می کند، نامی که مک نامارا ابداع کرد، قاتل زنجیره ای و متجاوز متجاوز بود که سال ها آزاد بود، تا زمانی که کتاب مک نامارا باعث بازبینی مجدد پرونده شد.
2 او دید که کار او دنیا را تغییر داد
پس از اینکه پاتون متوجه شد کار زندگی اش به پایان رسیده است، این شانس را داشت که شاهد پیشرفت کارش باشد.به زودی پس از انتشار کتاب، وقفه ای در پرونده ای سرد ایجاد شد و در نهایت، قاتل گلدن استیت با نام مستعار جوزف دی آنجلو، دستگیر شد و اکنون در زندان مرکزی کورکوران در حال گذراندن چندین حبس ابد است. دانستن اینکه کار مک نامارا بیهوده نبوده و این که کار او عدالت را برای چندین قربانی دی آنجلو به ارمغان آورده است، باید باعث آرامش خاطر باشد.
1 او در سال 2018 دوباره ازدواج کرد
پاتون با برکت فرزند و خانواده و دوستانش دوباره با زنی به نام مردیت سلنجر ازدواج کرد. این دو تا به امروز با هم هستند و پاتون همچنان مثل همیشه به طور مداوم کار می کند. به نظر می رسد او دوباره عشق و شادی را پیدا کرده است و می تواند برای همیشه افتخار کند که می داند کار همسرش به بسیاری از افراد کمک کرده است. پاتون اسوالت چیزی بیش از یک کمدین است، او الهام‌بخشی است که دست کم گرفته شده برای هر کسی که از بیماری روانی رنج می‌برد یا از دست داده است، و از طریق شوخ طبعی خود تحقیرکننده‌اش، او نیز نسبت به همه چیز بسیار متواضع است.باشد که پاتون اسوالت همچنان ما را سرگرم کند و الهام بخش باشد، و باشد که میشل مک نامارا با سپاسگزاری ما برای از بین بردن یک هیولای واقعی همیشه در آرامش باشد.
