تصور کنید که به برنامه رادیویی هوارد استرن زنگ بزنید، نخی بچرخانید و سپس به یک مصاحبه درون استودیویی با خود هوارد دعوت شوید! برای یکی از طرفداران این اتفاق افتاد، اما اتفاقی که بعد از آن افتاد باعث شد دیگر شنوندگان تمایلی به جدی گرفتن استرن نداشته باشند.
یکی از طرفداران داستانی برای نمایش رادیویی استرن ساخت
مصاحبه های زیادی انجام شده است که در آن شنوندگان فکر می کردند هاوارد استرن زیاده روی کرده است. یکی از آنها مصاحبه با هری استایلز بود. اما چیزی که برخی از طرفداران متوجه نمی شوند این است که هاوارد چندین دهه است که "خیلی دور" می رود.
تنها مشکل این است که او همیشه در بررسی واقعی مهمانان روی آنتن خود به اندازه کافی جلو نمی رود. به نظر می رسد یکی از شنوندگانی که در دهه 90 تماس گرفته بود، داستان خود را کاملا جعل کرده است، اما استرن و گروهش هرگز حقیقت را درک نکردند.
شاید با برآورد بیش از حد علاقه مردم به برنامه رادیویی استرن، یکی از طرفداران در پستی از نوع AMA به Reddit رفت تا در مورد زمانی صحبت کند که آنها کاملاً هاوارد استرن را فریب دادند تا فکر کند داستانی رسوایی برای به اشتراک گذاشتن دارند.
تماس گیرنده توضیح داد که سال 1996 بود، و آنها "به عنوان یک مسخره تماس گرفتند" و به نوعی با یک داستان کاملا ساختگی روی آنتن رفتند. ماجرا از این قرار بود که تماس گیرنده با خواهر ناتنی اش به همسرش رفته بود.
مرد اظهار داشت: چیزی که آن را فروخت، این بود که همسر آن زمان خود را همراهی کرد و در تماس اولیه شرکت کرد. تماس‌گیرنده می‌گوید استرن آنقدر مجذوب شده بود که یک مصاحبه روی آنتن در استودیو ترتیب داد. ظاهراً داستانی که Redditor بافته جعلی بود، اما داستان آنها در مورد پیوستن به استرن در استودیو بسیار واقعی بود. نظر دهندگان مختلف در تاپیک ردیت شنیدن داستان به لکنت جان را به یاد آوردند.
شنوندگان در جدی گرفتن هاوارد استرن مشکل دارند
در حالی که طرفدار گفت که زندگی او بعد از این دوره به هیچ وجه تغییر نکرده است، "این که یک هوادار بزرگ بود و کاملاً از اینکه چقدر آسان است که از پس آن برود، بسیار عالی بود."علاوه بر این، او خاطرنشان کرد، هیچ یک از خانواده یا دوستانش او را به خاطر این شیرین کاری قضاوت نکردند؛ «هرکسی که گوش می‌داد فوراً می‌دانست که من بودم. همه آنها افتخار می کردند."
نکته این است که شنوندگان اکنون تعجب می کنند که چقدر آسان است که استرن را در مورد داستانی کاکائویی قانع کنیم و درست مثل آن روی آنتن برود.
اگر کارکنان استرن هیچ تحقیقی به جز صحبت با ردیتر ناشناس و همسرش انجام نمی دادند، از کجا می دانستند که داستان واقعاً واقعی است؟ یا اصلا مهم است؟
بیشتر مردم به دلیل شوک و ارزش سرگرمی، منصفانه بودن به استرن گوش می دهند، و "نامناسب" بودن نوعی بخشی از کنسرت است. بنابراین آیا واقعاً چیزی تغییر می کند اگر نیمی از داستان های به اشتراک گذاشته شده (یا بیشتر) در برنامه رادیویی جعلی باشد؟ به نظر می رسد طرفداران تصمیم نگرفته اند.
